“Οι περισσότεροι επιχειρηματίες σέβονται τους εργαζόμενους” – Ο “αριστερός λόγος” του Τσίπρα τσακίζει κόκαλα…

Ο επικοινωνιακός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε τις τελευταίες ώρες ένα “κλίμα αντεπίθεσης” (προσοχή στα γυναικόπαιδα και στις κόκκινες γραμμές), χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων ως αιχμή και την υπόθεση της efood, που πάτησε πάνω στον νόμο Χατζηδάκη, για να θέσει στους υπαλλήλους της το εκβιαστικό δίλημμα “freelancer συνεργάτες ή άνεργοι”. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, ωστόσο, δεν είναι νέο φρούτο, ούτε για τη χώρα μας, ούτε πολύ περισσότερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που τις προωθεί ως στρατηγική της επιλογή. Και αυτό ακριβώς ανέδειξε η ερώτηση του δημοσιογράφου Αντώνη Γκιόκα (Newsbomb) προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ.

Αν σχηματίσετε την προοδευτική κυβέρνηση για την οποία μας κάνατε λόγο, θα συνεχίσουν να υφίστανται οι ελαστικές μορφές εργασίας; Θα συνεχίσουν οι εργαζόμενοι στις ταχυμεταφορές να λογίζονται ως “συνεργάτες” και όχι ως μισθωτοί; Θα συνεχίσουν να υπάρχουν ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι από εργολάβους; Επιμένω σε αυτό το θέμα γιατί αυτά τα ζητήματα δε λύθηκαν κατά την προηγούμενη διακυβέρνησή σας, ενώ αποτελούν τις βασικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. την τελευταία εικοσαετία.

Η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα πέταξε την μπάλα στην κερκίδα, αποφεύγοντας την ουσία του ερωτήματος για τις ελαστικές σχέσεις. Παρόλα αυτά μας έδωσε το μέτρο της “αριστερής πολιτικής” του ΣΥΡΙΖΑ, βγάζοντας το συμπέρασμα πως… “οι περισσότερες επιχειρήσεις σέβονται τους εργαζόμενους”.

Ακολουθεί μια αποσπασματική απομαγνητοφώνηση όσων είπε, με δικές μας υπογραμμίσεις.

Κ. Γκιόκα, να σας διορθώσω. Κατά τη διακυβέρνησή μας, μέχρι να δώσουμε τις μάχες για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να βγούμε από τον βραχνά των μνημονίων, η χώρα μας ήταν ένα πειραματόζωο, πίσω από τη γενική στρατηγική της ΕΕ. (…) Βγήκαμε από τα μνημόνια και φέραμε μια σειρά σημαντικές ρυθμίσεις: τον βάσιμο λόγο απόλυσης, την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11%, το ΣΕΠΕ που έπαιζε για πρώτη φορά σημαντικό ρόλο ως ελεγκτικός μηχανισμός, την υποχρέωση να καταγράφονται οι υπερωρίες από τους εργοδότες, την επιβολή προστίμων σε σημαντικές τράπεζες για τις ώρες που δε δηλώνονταν. Κάναμε μια σειρά παρεμβάσεις, τις οποίες διέλυσε η ΝΔ και μας πάει ακόμα πιο πίσω.

(…) Ο ανοιχτός εκβιασμός από την ψηφιακή πλατφόρμα στις ταχυμεταφορές (σ.σ.: εννοεί την efood), έγινε ακριβώς γιατί της έδωσε ο νόμος Χατζηδάκη τη δυνατότητα να το κάνει, με μοναδικό κριτήριο την “ελεύθερη επιλογή” των εργαζόμενων -αυτό δε μας έλεγε ο κ. Χατζηδάκης; Ναι αλλά με ποια διαπραγματευτική δυνατότητα; Η δική μας η δέσμευση είναι σαφής: δημιουργούμε το θεσμικό πλαίσιο που δε θα επιτρέπει οι εργαζόμενοι στις ψηφιακές πλατφόρμες να λογίζονται ως αυτοαπασχολούμενοι. Άρα οι εργαζόμενοι δε θα είναι αόρατοι, θα έχουν δικαιώματα, δώρα, τις άδειές τους, θα αποζημιώνονται για τα εργατικά ατυχήματα, όπως προβλέπει ο νόμος. Σήμερα δεν έχουμε το νόμο της εργασιακής κανονικότητας, αλλά τον νόμο της εργασιακής ζούγκλας. Ας το καταλάβουν οι πολίτες: Δεν αυξάνει την παραγωγικότητα αυτό που νομοθέτησε ο κ. Μητσοτάκης. Αυξάνει τις συνθήκες κερδοσκοπίας για κάποιες επιχειρήσεις. Δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες έτσι. Η μεγάλη πλειοψηφία σέβεται τους εργαζόμενους. Γιατί θεωρούν ότι αν ο εργαζόμενος δεν πονά την επιχείρηση και δεν είναι παραγωγικός, δε θα πάει καλά η επιχείρηση.

Αυτή όμως είναι η νέα μορφή που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, χωρίς όρους, χωρίς κανόνες. Και θέλω να το πως ευθέως: Δε νομοθέτησαν τυχαία ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Χατζηδάκης, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο μιας ιδεοληψίας. Ασκήθηκαν συγκεκριμένες πιέσεις από συγκεκριμένα εργοδοτικά λόμπι, από κάποιους επιχειρηματίες που έχουν επιχειρήσεις σε αυτόν τον τομέα. Δεν είμαι εγώ αρμόδιος να το βρω αυτό, ας το βρει η ερευνητική δημοσιογραφία πώς και γιατί. Αυτό το πνεύμα της “αντιμεταρρύθμισης” Μητσοτάκη-Χατζηδάκη, το πλέγμα των αντεργατικών ρυθμίσεων και νόμων όχι μόνο θα αποσυρθεί από μια προοδευτική κυβέρνηση αλλά θα δουλέψουμε στοχευμένα για να βγούμε στην αντεπίθεση και να δώσουμε μια προοπτική στον κόσμο της εργασίας, με αύξηση μισθού, το 35ωρο και με συγκεκριμένες παρεμβάσεις για να δοθεί μια ανάσα.

Ακολουθεί και το βίντεο με το επίμαχο απόσπασμα.

Με άλλα λόγια, ο Τσίπρας παίζει για πολλοστή φορά την μασημένη κασέτα της “υγιούς επιχειρηματικότητας” και αποφαίνεται πως αποτελεί μάλιστα τη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρηματιών, που “σέβονται τον εργαζόμενο” και ξέρουν πως δε θα είναι παραγωγικός αν δεν “πονά την επιχείρηση”. Έτσι η ταξική πάλη μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας -κάποιος πρέπει όμως να το πει στα αφεντικά, για να πάψουν να παλεύουν μόνα τους, χωρίς λόγο. Όσο για το αντεργατικό έκτρωμα Μητσοτάκη-Χατζηδάκη, δεν ήταν ταξική παραγγελιά, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των επιχειρήσεων, αλλά καρπός πίεσης “συγκεκριμένων λόμπι”, τα οποία ο Τσίπρας αποφεύγει να τα ονομάσει, για να αφήσει την ερευνητική δημοσιογραφία να το κάνει… Εξάλλου αν αρχίσει τις συγκεκριμένες αναφορές, μπορεί να ερωτηθεί σχετικά και με την Wolt, που άρχισε να δρα με το συγκεκριμένο “συνεργατικό καθεστώς”, επί δικής του διακυβέρνησης, πριν από τον νόμο Χατζηδάκη…

Λίγο νωρίτερα, στην ίδια συνέντευξη, ο Τσίπρας είπε πως στη δική του κυβέρνηση δε θα έχουν θέση οι άνθρωποι του ΣΕΒ. Ίσως μόνο αυτοί που θα ΣΕΒονται τους εργαζόμενους -θα προσθέταμε εμείς…