Οι βασικοί κανόνες της Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης

Σήμερα διεξάγεται από το πρωί η 37η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη, και η Κατιούσα παίρνει την ευκαιρία να υπενθυμίσει μερικές βασικές συμβουλές προς τους μαραθωνοδρόμους.

1. Μην ξενυχτάς, μην πιεις πολύ το προηγούμενο βράδυ. Μην ξεγελάσεις τον εαυτό σου “το ‘χω, το ‘χω”, γιατί το πρωί δε θα ξυπνάς, κι αν τελικά ξυπνήσεις δε θα έχεις δυνάμεις. Ή θα πιάσεις την πορεία από την Αγία Παρασκευή.

2. Όχι ξενύχτια, όχι Γιουροβίζιον. Στην πορεία θα έχει πολύ καλύτερα τραγούδια, να σου δίνουν θάρρος και ρυθμό. Αρκεί να είναι πολλά και να εναλλάσσονται, για να σπάει η μονοτονία της διαδρομής.

3. Μετά την Αγία Παρασκευή, το πλήθος πυκνώνει, αλλά οι τίμιοι οδοιπόροι που έπιασαν τη διαδρομή από την αρχή ξεχωρίζουν από χιλιόμετρα μακριά, και βασικά από τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει και τα σημάδια που τους άφησαν.

4. Καλό είναι να έχει συννεφιά, χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά να μη βρέχει και να μην έχει πολλή υγρασία. Βασικά όμως δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τέτοιο εγχείρημα, παρά μόνο ψυχικά αποθέματα, για να τα βγάλεις πέρα με την πρόκληση.

5. Κανείς δεν μπορεί να γκρινιάζει και να βαρυγκομά, όταν βλέπει δίπλα του μια συντρόφισσα με προβλήματα όρασης να βγάζει αγόγγυστα τη διαδρομή, με τη δύναμη της θέλησης (που και βουνά διαβαίνει).

6. Παντού και πάντα εξοπλισμός. Ένα καλό καπέλωμα από την ΕΕΔΥΕ, φωτεινά ρούχα, μια αλλαξιά, και δυο ζευγάρια κάλτσες, ακόμα κι αν τα συνδυάζεις με πέδιλο ή σανδάλι (αυτά θα κοιτάμε τώρα);

7. Κανείς δεν ακούει τους χαιρετισμούς των επισήμων που υποδέχονται την πορεία στις διάφορες στάσεις. Θα τους θυμάται ευχάριστα όμως, αν του/μας προσφέρουν τα βασικά (νερό, ένα κολατσιό και μια τουαλέτα)…

8. Τα άσχημα νέα είναι πως όσο κι αν βιαστείς, κάθε χιλιόμετρο απαιτεί περίπου 15 λεπτά για να το διανύσεις. Το καλό νέο είναι πως τα τελευταία χρόνια δεν κάνουμε και τα 42 χιλιόμετρα της κλασικής διαδρομής, αφού σταματάμε στο Πεντάγωνο, στην Εθνική Άμυνα.

9. Οπωσδήποτε τσάντα, για να βάλεις τον Κυριακάτικο Ρίζο. Αλλιώς, αν τον κρατάς, μπορεί στο τέλος της ημέρας να διαβάζεις το εξώφυλλο στο χέρι σου, τυπωμένο στον ιδρώτα σου.

10. Η διατροφική αλυσίδα μπορεί να σπάσει. Η συντροφική αλυσίδα ποτέ.

11. Μπόλικο αντηλιακό, για να μυρίσει καλοκαίρι στα Μεσόγεια. Αυτό είναι το πρώτο μαύρισμα της χρονιάς -ή το πρώτο κάψιμο για μερικούς. Αλλά αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως…

12. Το καλοκαίρι αρχίζει για μας με τη Μαραθώνια Πορεία και ρίχνει “επισήμως” αυλαία, μαζί με το Φεστιβάλ, κάθε Σεπτέμβρη.

13. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος “σοσιαλιστικός σουρεαλισμός” από τη στιγμή που η πορεία περνάει από τα ΒΠ (βόρεια προάστια) και η ντουντούκα παίζει από το αυτοκίνητο “στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή”.

14. Όσο πλησιάζεις στο τέλος, φεύγει η κούραση και βάζεις φτερά στα πόδια. Και σου ‘ρχεται στο τέλος να φωνάξεις “νενικήκαμεν” -κι ας νιώθεις να σε έχει νικήσει κατά κράτος η κούραση…

15. Στη διαδρομή συναντάμε τη στάση “Μοναξιά”. Αλλά εκτός από τη μοναξιά, υπάρχει κι ο ιμπεριαλισμός (γι’ αυτό γίνονται κι αυτές οι πορείες εξάλλου).

16. Στο τέλος της πορείας, η συμμαχία φιλειρηνικού και εργατικού κινήματος πατάει γερά στα πόδια της. Εσύ πάλι όχι, αλλά αυτό είναι παροδικό…