Εντείνεται η «οικονομία πολέμου» των καπιταλιστικών χωρών

Ενώ η κυβέρνηση καταθέτει τον προϋπολογισμό του 2024, δρομολογώντας τόσο την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης όσο και την ένταση της εκμετάλλευσης, την ίδια ώρα ο ελληνικός λαός καλείται πάλι να χρυσοπληρώσει τις επικίνδυνες προτεραιότητες της εγχώριας αστικής τάξης σε στρατιωτικές δαπάνες. Ηδη τον περασμένο χρόνο δαπανήθηκαν 7,4 δισ. ευρώ, ποσό ασύλληπτα υψηλό, αφού αναλογεί στο 3,54% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ποσοστό που βρίσκεται πολύ πάνω κι από τον ετήσιο ΝΑΤΟικό στόχο 2% του ΑΕΠ και αφορά στις στρατιωτικές δαπάνες του κάθε κράτους – μέλους της λυκοσυμμαχίας.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση, συμμετέχοντας στο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών ΝΑΤΟ που ολοκληρώθηκε πριν από λίγα 24ωρα στις Βρυξέλλες, στοιχήθηκε πλήρως πίσω από την πολιτική της πολιτικοστρατιωτικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που τρέφει την καπιταλιστική κρίση και φορτώνει τα δεινά στον λαό.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως η συζήτηση στις Βρυξέλλες περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, αφενός τη σύσταση ενός νέου στρατιωτικού ταμείου δισεκατομμυρίων ευρώ με στόχο την εδραίωση και επέκταση της ΝΑΤΟ-ευρωπαϊκής στρατιωτικής βιομηχανίας, αφετέρου τη θέσπιση ενός ρυθμιστικού πλαισίου για την υποστήριξη της παραγωγής στρατιωτικών εξοπλισμών. Ηδη η από τον Ιούλη του 2022 πρόταση της Κομισιόν για κανονισμό ενίσχυσης της ευρωπαϊκής στρατιωτικής βιομηχανίας μέσω EDIRPA εγκρίθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ η τελική πράξη υπογράφηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ στις 26 Οκτωβρίου 2023.

Επομένως, τεράστια κεφάλαια θα εισρεύσουν μέσω του νέου Ταμείου για τον εκσυγχρονισμό του οπλοστασίου ή/και (επαν)εξοπλισμό της οικονομικής της ολιγαρχίας. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήδη σχεδιάζει μια νέα «Ευρωπαϊκή Πράξη Αμυντικής Παραγωγής» (European Defence Production Act) για την ενίσχυση της μιλιταριστικής βιομηχανίας και της σχετικής έρευνας με πρόσχημα την αντιμετώπιση μελλοντικών κρίσεων. Στο μεταξύ, η Κομισιόν, με φόντο τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον τον Ιούλιο του 2024, αποβλέπει στην ολοκλήρωση της συγκεκριμένης πράξης πριν από το τέλος του έτους, στοχεύοντας παράλληλα να τον καταστήσει μόνιμο μηχανισμό.

Ωστόσο, το βέβαιο είναι πως με τη στοίχιση πίσω από τις ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές πολιτικές, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα συστημικά κόμματα οδηγούν τη χώρα στις «μυλόπετρες» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, σε βάρος των συμφερόντων του λαού, της ειρήνης και της ασφάλειάς του.

Ταυτόχρονα με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και της οικονομικής ολιγαρχίας, γίνεται πλέον πιο ευδιάκριτη η στρατιωτικοποίηση των καπιταλιστικών χωρών μέσω της πολεμικής τους οικονομίας. Η Γαλλία, για παράδειγμα, τέθηκε σε τροχιά στρατιωτικού προγραμματισμού 2024-2030, γεγονός που αντιπροσωπεύει 413 δισ. ευρώ και που είναι κατά 1/3 μεγαλύτερος από τον προηγούμενο (2019-2025). Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της Γερμανίας, με τη δημιουργία ειδικού στρατιωτικού ταμείου ύψους 100 δισ. ευρώ για την ανασυγκρότηση του στρατού της τα επόμενα χρόνια.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τεράστια είναι τα ποσά που δαπανούν οι ΗΠΑ για το πυρηνικό τους οπλοστάσιο, ενώ οι στρατιωτικές τους βάσεις ανά τον κόσμο αγγίζουν τις 750. Ειδικότερα, οι ΗΠΑ μόνο για το 2022 παρουσίασαν συνολικές στρατιωτικές δαπάνες 870 δισ. δολαρίων. Ποσό που αντιστοιχεί στο 39% των συνολικών στρατιωτικών επενδύσεων στον πλανήτη.

Γενικά, η Ουάσιγκτον βασίζεται στις ένοπλες δυνάμεις και στη διεξαγωγή διαδοχικών στρατιωτικών επεμβάσεων και εισβολών, διατηρώντας έτσι το αναπτυξιακό καπιταλιστικό της σύστημα μέσω του χρέους και της «οικονομίας πολέμου». Αυτή ακριβώς η μορφή της καπιταλιστικής οικονομίας είναι εξολοκλήρου υποταγμένη στις απαιτήσεις του πολέμου και των κρίσεων που δημιουργεί.

Οπως μεταξύ του 7ου και 8ου αιώνα ο βυζαντινός στρατός είχε αποκτήσει μεγαλύτερη εξουσία στην πολιτική, έτσι και στις μέρες μας το αμερικανοΝΑΤΟικό σύμπλεγμα ηγεμονεύει και, συνάμα, περιφρουρεί την όλη διαδικασία της καπιταλιστικής αναπαραγωγής και εξουσίας, με σκοπό την προσαρμογή της στις μιλιταριστικές απαιτήσεις. Ο Λένιν αποκαλούσε το σύστημα του πολεμικού κρατικο-μονοπωλιακού καπιταλισμού ως «στρατιωτικό κάτεργο για τους εργάτες, στρατιωτική περιφρούρηση των κερδών των καπιταλιστών» (Απαντα, τ. 34, σελ. 191). Συνολικότερα, το ΝΑΤΟ δεν είναι «δίχτυ προστασίας», όπως επιδιώκει να παραπλανήσει τον λαό η αστική προπαγάνδα, αλλά πηγή νέων βίαιων επεμβάσεων, εισβολών και πολέμων.

Πλέον η «πολεμική οικονομία» δημιουργεί το νέο πλαίσιο καπιταλιστικής οικονομικής δράσης μέσα από σημαντικές αναπροσαρμογές, νέα σχήματα συνεργασίας και προαπαιτούμενα – όπως αυτά του Ταμείου Ανάκαμψης – που οδηγούν στους αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς και στα αντεργατικά εκτρώματα. Προϋπολογισμοί που αποβλέπουν στην εδραίωση της κυριαρχίας και των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας.

Για τούτο είναι αναγκαίο για τον λαό να γυρίσει την πλάτη στις ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές πολιτικές και, συνακόλουθα, στα αστικά κόμματα – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ. – που τις στηρίζουν, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ και την πάλη ενάντια στην «ιερή ευρωατλαντική κανονικότητα» της οικονομίας πολέμου. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δίνει περιεχόμενο και προοπτική στον αγώνα απέναντι στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό.