Τι μπορεί να πάει στραβά;

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί με διάφορες αφορμές, επικεφαλίδες και περιτύλιγμα, η είδηση για την …επιτυχία της ελληνικής οικονομίας. Τόσο στον εγχώριο, όσο και στο διεθνή τύπο.

Να, πάρτε μερικά παραδείγματα:

Ευρώπη: Ήλιος, θάλασσα και εξαγωγές ενισχύουν το success story του Νότου (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 6/4/24) – Η ίδια είδηση κυκλοφόρησε και αλλού, για παράδειγμα στο in.gr (5/4/24): Ανάκαμψη: Η «εκδίκηση» του ευρωπαϊκού Νότου

Capital Economics: Οδηγός στην ανάπτυξη της Ευρωζώνης η νότια Ευρώπη – Ξεχώρισαν Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 3/4/24)

Στο ίδιο μήκος κύματος, “σήματα αισιοδοξίας για τις ευοίωνες αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας έστειλε ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας,  από το βήμα του συνεδρίου της ΕΣΕΕ «Future of Retail 2024». (6/4/24)”

Για όσους διαβάζουν αυτό το σημείωμα από κάποιο άλλο πλανήτη, να σημειώσουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας τη βγάζει, δεν την βγάζει. Σε ένα άρθρο που αναδημοσιεύτηκε από τα Νέα στις 7/4/24, στα δύο μέσα που αναφέραμε, δηλαδή στον Οικονομικό Ταχυδρόμο και στο  in.gr, με τίτλο “Ακρίβεια: Ο εφιάλτης της… άδειας τσέπης στο τέλος του μήνα” εκτιμάται ότι “εκατομμύρια νοικοκυριά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με το κόστος διαβίωσης”. Στο άρθρο περιγράφονται συνθήκες ακραίας φτώχειας για ένα λαό που παραμένει “στον μισθολογικό πάτο της Ευρώπης και το 2023, καθώς ο πληθωρισμός κατατρώει τα εισοδήματα”.

Ας πούμε ότι δεν μας δουλεύουν, με την έννοια ότι δεν λένε ψέματα σε καμιά από τις δύο ειδήσεις. Τότε, η μόνη εξήγηση είναι ότι δεν πρόκειται για δύο ειδήσεις, αλλά για την εξής μία:

“Ο πληθωρισμός οδηγεί την ανάπτυξη στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που κατατρώει τα εισοδήματα.”

Προφανώς, βγαίνουν καλύτερες επικεφαλίδες από αυτό, όπως:

Πληθωρισμός: Πεντάμορφη και Τέρας, Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ (Βίκυ Μοσχολιού), Για μάς τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες (πάλι Βίκυ Μοσχολιού), Λαός και Κολωνάκι (Λίντα – Χιώτης τώρα) και τόσοι άλλοι.

Έχει γραφτεί τόσες φορές ότι η “ανάπτυξη”, με ό,τι εν πάσει περιπτώσει καταλαβαίνει ο καθένας απ’ αυτό, δεν έχει νόημα αν δεν συνοδεύεται από το ποιος την καρπώνεται. Θα ήταν άσκοπος χρόνος να ξαναγραφεί ότι κάθε πρόσθετο ευρώ που βγαίνει από την τσέπη του εργαζόμενου πέφτει στο πηγάδι των αστών και της κλίκας τους. Ίσως να αρκεί, μιας και μαζεύουμε ειδήσεις της εβδομάδας, να “παίξουμε” κι αυτήν από τις 3/4/24:

Δέκα Έλληνες επιχειρηματίες, επενδυτές και εφοπλιστές φιλοξενεί η ετήσια κατάταξη του Forbes με τους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη, που σημαίνει ότι έγιναν 4 προσθήκες σε σχέση με πέρυσι.

Εδώ όμως έχουμε και κάτι ακόμα, διαφορετικό, για το οποίο αξίζει να γραφτει μια γραμμή ακόμα. Πρόκειται για την εξής (πολύ γνωστή) συνταγή:

Μικρή εσωτερική αγορά, άνοδος των τιμών των εμπορευμάτων, κέρδη, μεγάλη αισιοδοξία για τη συνέχιση αυτής της ανόδου των τιμών, επένδυση (τζόγος), άνοδος της τιμής των ακινήτων, ακόμα μεγαλύτερη άνοδος όλων των τιμών, ρευστοποίηση κερδών, οι ρευστοποιήσεις είναι περισσότερες από τις αγορές, μπουμ.

Τελικά, δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για ένα σχήμα Πόντσι που στην ουσία του θα μοιάζει αρκετά με εκείνο που οδήγησε στο σκάνδαλο των πυραμίδων και την εξέγερση στην Αλαβανία το 1997.

Δεν το σκεφτήκαμε μόνο εμείς αυτό. Στην Ναυτεμπορική, σε δημοσίευμα στις 7/4/24, αναρρωτιούνται:

Γιατί καλπάζουν οι τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα, την ώρα που στις περισσότερες ευρωπαϊκές υποχωρούν.

Πώς εξηγείται σε μία περίοδο κατά την οποία οι αγορές ακινήτων στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης είναι σε πτώση, στην Ελλάδα να απογειώνονται οι τιμές

Η κατάσταση είναι πάρα, μα πάρα πολύ, σύνθετη. Η Ελλάδα είναι στο ευρώ και την Ευρωπαίκή Ένωση, έχει μια χούφτα σοβαρών (σε οικονομική επιφάνεια μόνο) καπιταλιστών, δημιουργεί προϋποθέσεις για να αντλήσει αδρανές χρήμα (“χρυσή βίζα”), έχει μια ανερχόμενη (για διεθνή δεδομένα) μαφία, εμπλέκεται σε πολεμικούς σχεδιασμούς και ανοιχτά μέτωπα στην περιοχή, κι έχει έναν λαό που πεινάει και μια κρίσιμη μάζα του που βρίσκεται συνεχώς επί ποδός πολέμου. Κι η βάση της ανάπτυξης είναι ο πληθωρισμός!

Τι μπορεί να πάει στραβά;

ΥΓ. Μετά (και) από αυτό, καταλαβαίνετε πόσο (αν)ειλικρινείς είναι οι προσπάθειες να χτυπήσουν τον πληθωρισμό, πόσο (δεν) θέλουν την άνοδο των τιμών και πόσο (α)πιθανο είναι να πέσουν οι τιμές από τις “προσπάθειες” κυβέρνησης και αφεντικών. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι η μόνη λύση για το λαό είναι να ανέβει το εισόδημά του (μισθοί, συντάξεις) και να μειωθεί η φορολογία.