“Όλα έχουν πολιτική και όλα έχουν όνομα, τι να κάνουμε;” – Το debate στον Ιανό με το Ν. Σοφιανό για το Δήμο Αθηναίων

Είναι όλοι ίδιοι; Όχι. Ούτε όλοι οι πολιτικοί, ούτε όλοι οι άνθρωποι. Ο ένας πουλάει κουλ κι άνετο υφάκι σα να παίζει σε διαφήμιση. Ο άλλος την εμπειρία του με (κάτι σαν) ζιβάγκο, για να την πλασάρει ως φρέσκια σε λωτοφάγους, που έχουν ξεχάσει τη μνημονιακή του καριέρα. Ο τρίτος πασπαλίζει με αριστερή άχνη ζάχαρη την κυβερνητική πολιτική. Κι απέναντί τους, ο Νίκος Σοφιανός, χωρίς έτοιμες ατάκες και χωρίς κλακαδόρους στο κοινό ή στη ζωντανή ροή των μηνυμάτων -για όσους έβλεπαν διαδικτυακά την τηλεμαχία.

Οι τέσσερις υποψήφιοι κλήθηκαν να τοποθετηθούν σε πέντε βασικές θεματικές ενότητες.

Πρώτη ενότητα της συζήτησης ήταν το κομμάτι της καθαριότητας. Με το Μπακογιάννη να λέει πως τα σκουπίδια δεν έχουν ιδεολογία και να πετάει τσιτάτα Κινέζων “κομμουνιστών”, για να δείξει πόσο πολυσυλλεκτικός είναι, και τον Ηλιόπουλο να ντύνεται εν όψει Καρναβαλιού, πολέμιος της ιδιωτικοποίησης. Μα η ιδιωτικοποίηση είναι ήδη εδώ, όπως είπε εύστοχα ο Σοφιανός, στους μπλε κάδους τους ανακύκλωσης, που τους διαχειρίζεται εργολάβος. Την ίδια ώρα, ο τομέας της καθαριότητας μένει υποστελεχωμένος και η μόνη λύση είναι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού -και όχι απλώς ο “μεταμνημονιακός” κανόνας μία πρόσληψη για κάθε συνταξιοδότηση. Ενώ είναι απαράδεκτο να πληρώνουν δυσανάλογα τέλη οι λαϊκές οικογένειες: Δε γίνεται να πληρώνουν το ίδιο τα Σεπόλια κι η Βουκουρεστίου, όπως είπε ο Σοφιανός.

Η δεύτερη ενότητα αναφερόταν στο ζήτημα της ασφάλειας, όπου υπάρχει εμφανώς πρόβλημα, δεν εντοπίζεται όμως μόνο στα Εξάρχεια, ούτε πρέπει να οδηγηθούμε στο δόγμα “νόμος και τάξη”, που τρέφει την ακροδεξιά λογική και τη ναζιστική προπαγάνδα -όπως κάνουν από την άλλη πλευρά αυτοί που κωλυσιεργούν χαρακτηριστικά για τη δίκη της φασιστικής συμμορίας της χρυσής αυγής. Για να συμπληρώσει στη δευτερολογία πως το βασικό είναι να χτυπηθούν τα κυκλώματα και τα συμφέροντα που υπηρετούν, κάτι που δεν είναι όμως δουλειά του Δήμου.

Η τρίτη ενότητα αφορούσε τα οικονομικά της Δημόσιας Διοίκησης, με τους υποψηφίους του αστικού μπλοκ να αναλώνονται στο ζήτημα της Συνταγματικής Αναθεώρησης, των ευθυνών της Περιφέρειας και της κατανομής των αρμοδιοτήτων. Όλοι όμως απέφυγαν συστηματικά να πιάσουν την ουσία και την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, με το οποίο διοικείται ο Δήμος, και το οποίο ορίζει ακόμα και λεπτομέρειες, όπως το ύψος της αναπροσαρμογής των τελών. Για αυτό το λόγο, χρειάζεται ένα Δημάρχος που να αντιδρά και να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, όπως μας δείχνει η θετική εμπειρία της Πάτρας.

Επόμενη ενότητα ήταν το προσφυγικό ζήτημα, το οποίο δεν ταυτίζεται με τους μετανάστες που αποτελούν το 23% του απογεγραμμένου πληθυσμού της πόλης (έτσι ώστε αν έφευγαν τα μισά δημοτικά σχολεία του δήμου θα έκλειναν) και στελεχώνει μαζικά και τα ψηφοδέλτια της ΛΑΣΥ -ιδίως η αλβανική κοινότητα. Όλα τα ζητήματα όμως έχουν όνομα και πολιτική αιτία -τι να κάνουμε…; Ο Νίκος Σοφιανός χαρακτήρισε απαράδεκτο το καθεστώς των καταλήψεων, όπου στήνουν πάρτι πολλές ΜΚΟ με το φερετζέ των “αλληλέγγυων”, καθώς επίσης και τη δομή φιλοξενίας στον Ελαιώνα, που ξεκίνησε ως “προσωρινή”, για να φανεί ότι τελικά “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”. Αυτό όμως δεν είναι ανθρωπισμός και το ζητούμενο είναι να μην καλύπτουμε ένα καθεστώς που στοιβάζει τους ανθρώπους με τα ποντίκια.

Η τελευταία θεματική ενότητα ήταν το ζήτημα των ναρκωτικών, με τους ανθυποψηφίους του Σοφιανού να αναλώνονται στο ζήτημα της ελεγχόμενης χρήσης και τη διαχείριση του προβλήματος με διάφορες “καινοτόμες πρακτικές”. Ο υποψήφιος της ΛΑΣΥ σημείωσε πως αυτή η πολιτική της “μείωσης της βλάβης” δεν είναι καινούρια και κάθε άλλο παρά θετικά αποτελέσματα έχει φέρει. Στάθηκε στο αποτυχημένο πείραμα της “μεθαδόνης”, που καταλήγει να πωλείται έξω από τα νοσοκομεία και τους “χώρους εποπτευόμενης χρήσης” που είναι “σα να εποπτεύουμε το θάνατο”. Σημείωσε το φαινόμενο της υποχρηματοδότησης φορέων όπως το ΚΕΘΕΑ, για να κλείσει λέγοντας πως τα ναρκωτικά είναι παράνομα γιατί είναι επικίνδυνα, και όχι το αντίστροφο -όπως πιστεύουν οι οπαδοί της νομιμοποίησης.

Τι είδαμε από τους υπόλοιπους υποψήφιους; Τον Μπακογιάννη να λειτουργεί σα χαρακτήρας σε σίριαλ του Παπακαλιάτη, προσπαθώντας απεγνωσμένα να δείξει πόσο άνετος τύπος είναι. Μια ψεύτικη, κατασκευασμένη εικόνα που περνάει μέσα από το “απολιτίκ” της μαύρης αντίδρασης, γιατί “τα προβλήματα δεν έχουν πολιτικό χρώμα” και “τα σκουπίδια δεν έχουν ιδεολογία”. Όπως όλοι οι φορείς της κυρίαρχης ιδεολογίας, προσπάθησε να περάσει τη δική του ως “κοινή λογική”.  Για να κολλήσει το τσιτάτο του Κινέζου Ντενγκ -που μπορεί να είχε το όνομα αλλά σίγουρα δεν είχε τη χάρη του κομμουνιστή: άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, το ζήτημα είναι να πιάνει ποντίκια… Στο τέλος μάλιστα έκανε χάι-φάιβ με τους ανθυποψηφίους του, ενώ πέρασε από τα μικρόφωνα η ατάκα: καλά περάσαμε, πλάκα είχε…, αποδεικνύοντας ότι δε χρειάζεται να έχεις περάσει από τη ΔΑΠ – καθότι σπουδαγμένος στις ΗΠΑ – για να είσαι δαπίτης.

Ο Παύλος Γερουλάνος ήταν μια μαύρη εικόνα από το πράσινο παρελθόν, που θέλησε να πλασαριστεί ως νέο κι άφθαρτο, με φρέσκιες ιδέες -όπως τα Συμβούλια Γειτονιάς– και… “προσωπικές ικανότητες” που αρκούν να καλύψουν τον κενό λόγο του. Η αγωνία του να τονώσει την εικόνα του, τον οδήγησαν σε γραφικές ιστορίες “προσωπικής πυγμής”, όπως η βόλτα που έκανε με ένα σκουπιδιάρικο -που περισυνέλεγε πιθανότατα τις εμμονές μας…

Ο Νάσος Ηλιόπουλος, αποφεύγοντας συνειδητά την άμεση αναφορά στο κόμμα του,  έκανε τα πάντα για να διαφημίσει το Συριζαίο δήμαρχο στη Νέα Ιωνία, που έχει λύσει μια σειρά προβλήματα χάρη στη συμβολή της Περιφέρειας και της διοίκησης της Δούρου, τη Συνταγματική Αναθεώρηση της κυβέρνησης που θα αλλάξει υποτίθεται την κατάσταση στην Τοπική Διοίκηση, και τη ναρκω-κουλτούρα, ως φάρμακο και λύση για το πρόβλημα της εξάρτησης…

Και οι τρεις είχαν οργανωμένους κλακαδόρους-χειροκροτητές στο κοινό, που τους αποθέωναν “αυθόρμητα”. Ενώ ο Μπακογιάννης κοιτούσε διαρκώς το κοινό, σαν ηθοποιός-πωλητής, προκαλώντας σε κάποια φάση το ξέσπασμα του Σοφιανού, που ακούστηκε να λέει στο τέλος μιας παρέμβασής του, εκτός μικροφώνου: ξέρεις, κι εγώ είμαι κερκιδάτος…

Ίσως το καλύτερο φωτογραφικό στιγμιότυπο της βραδιάς είναι το παρακάτω, που δείχνει ποιο ήρθαν για τα φλας και τα χαμόγελα και ποιοι για την ουσία:

Ή σε πιο ανάλαφρο τόνο, πώς θα ήταν τα σποτάκια για ΚΚΕ – ΟΧΙ της Ελληνοφρένειας σε φωτογραφία.

Παρακολουθήστε όλη τη συζήτηση στο παρακάτω βίντεο.