Όλοι από χέρι Καμμένοι και τα σπίρτα μας βρεγμένα

Η χτεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση έφερε μια διαρροή και μια απολαυστική αστεία μάχη Καμμένου vs Καμμένος, βς κακέκτυπο του Κράμερ εναντίον Κράμερ. Κι αν κάτι περίσσεψε σε αυτήν τη διαδικασία ήταν οι αρχές. Τόσες αρχές που το λες και αρχομανία.

Ο Καμμένος ΙΙ έβαλε πάνω από όλα το συμφέρον της πατρίδας του και της πάρτης του -εκλογές έρχονται γαρ- και ετοιμάζεται να συνεργαστεί με τη ΝΔ. Ο Καμμένος Ι σχολίασε πως η ΝΔ έδωσε πολλά για να πάρει ένα κουτσό άλογο, το οποίο μέχρι πρότινος πάντως θεωρούσε γκανιάν και το προόριζε ακόμα και για υπουργοποίηση.

Οι νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ εξελίσσουν ευέλικτα τις αρχές τους και ντύνονται εθνίκια, θεωρώντας απαράδεκτα από θέση αρχής αυτά που είχαν αποδεχτεί ως κυβέρνηση, για να τους γλεντήσει με τα έγγραφά του ο Κοτζιάς. Οι ΑΝΕΛ καταψηφίζουν μεν τη συμφωνία αλλά δε ρίχνουν τον Τσίπρα, στα χνάρια του Λαφαζάνη που έλεγε “δεν ψηφίζουμε το μνημόνιο αλλά στηρίζουμε την κυβέρνηση” -που αργότερα θεωρούσαν προδοτική. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχε το 92 στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, σήμερα είναι από θέση αρχής με το “διεθνισμό του ΝΑΤΟ” και χτίζει προφίλ υπεύθυνης σοβαρής δύναμης, ενώ επικαλείται τους παλιούς καλούς ηγέτες της ΝΔ σε σχέση με τον κακό Σαμαρά, που δίνει τώρα τον τόνο και τη γραμμή.

Η χρυσή αυγή πάλι είναι μια κατηγορία μόνη της, αποκηρύσσοντας από θέση αρχής το αυθόρμητο γραπτό ξέσπασμα του φυγά Μπαρμπαρούσση και αν μπορούσε θα έδινε και το κεφάλι του στις Πρέσπες για να δείξει την ειλικρίνεια της καταδίκης. Κότες λιράτες που θαυμάζουν το πουλί της χούντας και τις εθνικές της αρχές -πχ με το διαμελισμό της Κύπρου.

Κάθε τέλος και μια αρχή. Κάθε αρχή και μια κωλοτούμπα. Εσείς δε βαρεθήκατε να μένετε συνεπείς στα ίδια και τα ίδια;