Όσα πιάνει ο φακός

Η νέα υπόθεση γύρω από τον Θάνο Τζήμερο μας διδάσκει ότι για κάθε γεγονός που επικαλούμαστε, πέρα από αυτόπτες μάρτυρες θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη εικόνα. Αφού βιντεοσκοπείται ένας χώρος, αφού υπάρχουν κάμερες θα πρέπει να υπάρχει. Έτσι ο Τζήμερος επιμένει ότι ο ίδιος έχει δίκιο και όλοι οι άλλοι ψεύδονται. Παρατηρούμε και το λογικό άλμα των οπαδών του. Ατόμων που δεν αντιλαμβάνονται το διάκενο μεταξύ του «καλά της έκανε» και του «μα έχετε βίντεο;».

Το ότι ακόμη και παρουσία κάμερας υπάρχει πάντα η δυνατότητα να γίνει ένα γεγονός πίσω από πλάτες που καλύπτουν μια εικόνα, αποσιωπάται απ’ τους οπαδούς του Τζημερισμού. Το αν είναι σωστό να δέρνονται γυναίκες είναι άλλο ένα θέμα. Ερωτήματα εγείρονται επίσης για κάποιον που δε συμμορφώνεται με αποβολή από έναν χώρο στον οποίο ο ίδιος, κατά ομολογία του, βλέπει μόνο εχθρούς και σύμφωνα με τα λεγόμενά του απεχθάνεται τους πάντες. Πόσο περίεργο είναι λοιπόν οι υπόλοιποι να τον σέρνουν έξω όταν προηγουμένως ο ίδιος προέβη σε πράξη βίας;

Δεν έχω όμως κανένα σκοπό να εμβαθύνω σ’ αυτά. Αντιθέτως, χαρίζω στον Θάνο Τζήμερο μια εικόνα που έπιασε ο φακός στην ορκωμοσία του περιφερειακού συμβουλίου της Αττικής, τον Αύγουστο του 2014. Ο φακός κατέγραψε πόση αποστροφή νιώθουν όσοι βρίσκονται δίπλα από τον επίδοξο δημιουργό μιας νέας κοινωνίας. Δεδομένης της πολιτικής τοποθέτησης των υπολοίπων, που για την πλειοψηφία στη χώρα είναι ακραία, λαϊκίστική ή κατακριτέα, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι κάποιους σκατόψυχους θα τους σιχαίνεται και ο ίδιος ο διάβολος όταν θα τους συναντήσει.