Όταν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν εξίσωναν ναζισμό-κομμουνισμό
Και ο Αντώνης Σαμαράς; Και ο Θόδωρος Πάγκαλος; Και ο Γιώργος Καρατζαφέρης; Και ο Ευάγγελος Βενιζέλος; Και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης; Και ο Κώστας Λαλιώτης; Όλοι τους είχαν καταδικάσει την εξίσωση κομμουνισμού-ναζισμού και το αντικομμουνιστικό μνημόνιο της Ε.Ε.
Μπορεί η προσπάθεια εξίσωσης ναζισμού-κομμουνισμού να ήρθε κάπως αιφνίδια στην επικαιρότητα εν μέσω της Αυγουστιάτικης ραστώνης, όμως το θέμα μόνο καινούργιο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Μάλλον το αντίθετο, αφού από το 2006 ακόμα το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σαν πρώτο χτύπημα, είχε ψηφίσει το «
Το “αντικομμουνιστικό μνημόνιο”, όπως έμεινε περισσότερο γνωστό τότε, κυρίως από την καμπάνια που είχε οργανώσει το ΚΚΕ κατά της ψήφισης του (με το σύνθημα ΣΤΟΠ στο αντικομμουνιστικό
Η σύγκριση της στάσης των κομμάτων τότε με σήμερα είναι αναπόφευκτη και προκαλεί πολλές εκπλήξεις. Μία από τις ενέργειες που ανέλαβε τότε το ΚΚΕ και συγκεκριμένα η ευρωκοινοβουλευτική του ομάδα, ήταν να συγκεντρώσει υπογραφές από ευρωβουλευτές όλων των κομμάτων κάτω από το αίτημα να καταδικαστεί το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και να το καταψηφίσει η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το κείμενο μεταξύ άλλων τονίζει:
Πρόκειται για ένα μισαλλόδοξο κείμενο το οποίο ταυτίζει τον κομμουνισμό με το φασισμό, κηρύττει αντικομμουνιστική
εκστρατεία που ξεπερνά ακόμη και την περίοδο του Μακαρθισμού τη 10ετία του 1950, ποινικοποιεί στην πράξη την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση. Διαστρεβλώνει και προκαλεί την ιστορική μνήμη.Ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές απόψεις, την πολιτική πεποίθηση και τη γνώμη που μπορεί να έχει ο καθένας για την κομμουνιστική ιδεολογία και το σοσιαλισμό, θεωρούμε ότι το μνημόνιο είναι απαράδεκτο, γιατί προσβάλλει τους αγωνιστές αντιφασίστες, τους κομμουνιστές, τα θύματα του ναζισμού -φασισμού και γενικότερα τους προοδευτικούς ανθρώπους, ανοίγοντας το δρόμο για κατάργηση θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Γι’ αυτό οι υπογράφοντες ευρωβουλευτές ζητούμε την άμεση καταδίκη του και καλούμε την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης να το καταψηφίσει
Από τους 24 Έλληνες Ευρωβουλευτές οι 19 υπέγραψαν το κείμενο με ορισμένα ονόματα έκπληξη και τον βουλευτή της Αριστεράς και της Προόδου Δ.Παπαδημούλη να απουσιάζει.
Μεταξύ πολλών άλλων, ξεχωρίζει η υπογραφή του μετέπειτα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, αλλά και του προέδρου του ΛΑΟΣ, Γιώργου Καρατζαφέρη, δύο από τους σημαιοφόρους της αντικομμουνιστικής υστερίας των τελευταίων χρόνων, που το 2006, παρόλα αυτά, δε συμφωνούσαν με την εξίσωση ναζισμού και κομμουνισμού.
Σημειωτέων ότι το ΚΚΕ τότε είχε διοργανώσει και διαδικτυακή συγκέντρωση υπογραφών αποδεικνύοντας ακόμα μία φορά την πρωτοπόρα του σχέση με το διαδίκτυο. Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη από το Γενάρη του 2006: “Η ηλεκτρονική διεύθυνση http://red.kke.gr
Στο πλαίσιο της εκστρατείας του ΚΚΕ είχαν παρθεί μία σειρά πρωτοβουλίες. Από συνάντηση της Αλέκας Παπαρήγα με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, μέχρι συλλαλητήριο και συγκέντρωση με τη συμμετοχή ξένων αντιπροσωπιών κομμουνιστικών
Την αρχή έκανε ο Ευρωβουλευτής, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, από τους παλαιότερους εν ενεργεία πολιτικούς της ΝΔ τότε, που είχε τονίσει “πιστεύω ότι η αναμόχλευση του παρελθόντος μόνο ζημιά κάνει. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να μη βλέπουμε συνεχώς πίσω. Αφήστε την Ιστορία που θα περάσει καιρός να διαμορφώσει την άποψη, ώστε να έχουμε μια πιο αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων”.
Σε ανάλογο τόνο κινήθηκε ο τότε βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ, Καράογλου, ενώ φιλοξενήθηκαν ακόμα οι δηλώσεις του υπουργού Αιγαίου, Αριστοτέλη Παυλίδη, ο οποίος σημείωσε: “Γνωρίζοντας τις αρχές και τους στόχους του Συμβουλίου της Ευρώπης, δηλώνω απερίφραστα ότι θεωρώ όχι μόνο άκαιρη, αλλά και ανώφελη την επιστροφή στο παρελθόν, όταν μάλιστα αυτή δε συμβάλλει στην ανάπτυξη του πνεύματος αλληλοκατανόησης μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών, ασχέτως της ιδεολογίας την οποία ο καθένας πιστεύει και υπηρετεί”.
Ξεχωριστή μνεία αξίζει στην ποιητική παρέμβαση του υφυπουργού ανάπτυξης Γιώργου Σαλαγκούδη: “Δεν ξέρω αν ο Οκτάβιο Παζ είχε δίκιο όταν έγραφε για τον κομμουνισμό ότι ‘σπάνια τόσοι δίκαιοι λόγοι οδήγησαν τόσες ενάρετες ψυχές να διαπράξουν τόσες άδικες πράξεις’. Αυτό που ξέρω είναι ότι σήμερα που οι πολιτικές ιδεολογίες έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες να συντίθενται και να συνδιαλέγονται χωρίς φοβικά σύνδρομα, δεν έχουμε λόγο να μπαίνουμε με τόση ευκολία στα χωράφια της Ιστορίας που μαζί με τη Συλλογική Συνείδηση είναι οι αδέκαστοι κριτές όλων“.
Λίγο πιο πεζές αλλά ξεκάθαρα απέναντι από το μνημόνιο οι τοποθετήσεις του υφυπουργού οικονομίας, Αντώνη Μπέζα, και του βουλευτή Χίου της ΝΔ, Πίττα.
Για το τέλος, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Ο γνωστός Παναγιώτης Ψωμιάδης. Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης. “Οσες διαφορές κι αν έχουμε, ιδεολογικές, πολιτικές, κομματικές, μέσα στο πλαίσιο του ελεύθερου και ανοιχτού δημοκρατικού διαλόγου, στοιχεία που συνιστούν και αποτελούν την ουσία και την πεμπτουσία της δημοκρατίας, σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να έχουμε κείμενα τα οποία στην ουσία μας διαχωρίζουν με τέτοιο τρόπο και που πολλά από τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται πιθανόν να μην είναι αληθή. Αναμοχλεύουν με τρόπο ανιστόρητο το παρελθόν, προσδοκώντας να εξισώσουν στο παρόν και το μέλλον τις πολιτικές τους μύχιες επιδιώξεις. Αραγε τι είδους σκοπιμότητες εξυπηρετούνται, με αυτή την απαράδεκτη πρωτοβουλία – κείμενο στο Συμβούλιο της Ευρώπης;”
Πραγματικά υπέροχος, για να ανεβάσει ακόμα περισσότερο τους τόνους στο τέλος : “Καταδικάζω, λοιπόν, ως απαράδεκτο το συγκεκριμένο κείμενο. Ζητώ να αποσυρθεί άμεσα και καλώ τους Ελληνες βουλευτές και ευρωβουλευτές όλων των κομμάτων που μετέχουν στις εργασίες της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης να καταψηφίσουν το συγκεκριμένο κείμενο, εφόσον φτάσει στη διαδικασία της ψηφοφορίας“.
Μπορείτε να δείτε επίσης αυτόν το σύνδεσμο, από το οποίο προκύπτουν δύο στοιχεία για τη Νέα Δημοκρατία: πρώτον, ότι πήγε ενάντια στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, από το οποίο ξεκίνησε η σχετική πρωτοβουλία για την ψήφιση του Αντικομμουνιστικού Μνημονίου. Και δεύτερον, πως ο Βαρβιτσιώτης στέκεται κριτικά προς το ΝΑΤΟ, που δεν τήρησε τη δέσμευσή του να μην επεκταθεί πέρα από τα νοερά σύνορα που είχε ως συνασπισμός τη δεκαετία του 80′, πριν τις ανατροπές.
Οι αντιδράσεις, όπως ήταν φυσικό, δε θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνο στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά προκάλεσαν και την οργισμένη αντίδραση της (σοσιαλιστικής) αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρώτος το χορό έσυρε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, πιθανόν ως ο πλέον αρμόδιος αφού είχε κομμουνιστικό παρελθόν. Δυστυχώς (ή ευτυχώς όχι στον Ριζοσπάστη) αλλά σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ανέφερε τα εξής: “Δεν είμαστε ακαδημία επιστημόνων και δεν μπορούμε να γράφουμε Ιστορία. Την Ιστορία την γράφουν ειδικοί με ψυχραιμία και εκτιμώντας όλα τα γεγονότα που μπορεί να πρέπει να εκτιμηθούν. Δεν είναι δουλειά του Συμβουλίου της Ευρώπης να κάνει το Δικαστήριο ή να γράφει Ιστορία“.
Για να προσθέσει τα εξής ανατριχιαστικά επίκαιρα, α
Αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις είχε αρχίσει και τότε ήταν που έριξε στη μάχη τα μεγάλα όπλα. Ο Κώστας Λαλιώτης δεν θα μπορούσε φυσικά να αρκεστεί σε μία απλή δήλωση. Με ένα κείμενο-παρέμβαση στον Ριζοσπάστη 1000 λέξεων και τεσσάρων σημείων, βάλλει κατά του εισηγητή Σουηδού ευρωβουλευτή Λίντμπλαντ και απ
Οι ιστορικές αλήθειες έχουν βαφτεί με το αίμα 25 εκατ. πατριωτών της Σοβιετικής Ενωσης και με τις θυσίες εκατομμυρίων πολιτών της. Έχουν γραφτεί με τις ζωές, τις θυσίες και τους βασανισμούς εκατομμυρίων αντιφασιστών, πατριωτών, δημοκρατών, σοσιαλιστών και κομμουνιστών στην Ευρώπη, στην Ασία, στην Αμερική, παντού στον κόσμο.
Έτσι ηττήθηκε ο φασισμός, ο μιλιταρισμός και ο ναζισμός.
Έτσι προχώρησε η Ιστορία μπροστά, ξεπερνώντας τη βία και τη βαρβαρότητα του φασισμού.
Έτσι χειραφετήθηκαν και βρήκαν το δρόμο τους οι λαοί με πίστη στην ανεξαρτησία, στη δημοκρατία, στην ελευθερία, στην ειρήνη και στην πρόοδο.
Είναι ιστορικά παράδοξο και λογικά οξύμωρο κάποιοι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς να κρίνουν και να κατακρίνουν λαούς και χώρες.
Να δικάζουν και να καταδικάζουν ιδέες και ιδεολογίες.
Να στιγματίζουν κοινωνικά κινήματα και πολιτικά κόμματα, που σε τελευταία ανάλυση τα ίδια ως συλλογικοί φορείς με την κριτική, την αυτοκριτική και τη μετεξέλιξή τους έχουν προσδιορίσει και αξιολογήσει λάθη, παραμορφώσεις, αδυναμίες, «μελανές σελίδες» και παρεκκλίσεις στην πορεία τους.
Οι κομμουνιστές απανταχού της Γης, όπως και οι λαοί της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης δικαιωματικά μπορούν να νιώθουν περήφανοι για το αγωνιστικό τους «παρών» στον αντιφασιστικό αγώνα, τότε που ιστορικά κρίνονταν τα πάντα και οι πάντες
(κάθομαι κάτω και σταματάω να χειροκροτάω)
Ο πασοκικός φιλοκομμουνιστικός
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι έχουμε και το εξής φαινόμενο: Κοιτάξτε, ενώ οι λαοί έδιναν τη μάχη τους για ελευθερία, για δημοκρατία, για δικαιώματα, ενάντια στο φασισμό, στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και, αν θέλετε, στην εξοντωτική πολιτική που ακολούθησαν οι ναζί, την ίδια στιγμή ο καπιταλισμός έδινε το δικό του αγώνα και ήθελε να κυριαρχήσει, ουσιαστικά ο δυτικός καπιταλισμός, ενάντια στον γερμανικό και κεντροευρωπαϊκό καπιταλισμό την εποχή εκείνη, η δε στροφή τότε του Χίτλερ ενάντια στον Στάλιν ήταν μια συμβολή ουσιαστικά και προσφορά προς το δυτικό καπιταλισμό για να εξοντωθεί ο κομμουνισμός, που ήταν τελικά ο κοινός αντίπαλος, όπως αποδείχτηκε, και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού στη συνέχεια, ο οποίος σαράντα χρόνια αργότερα βέβαια πέτυχε μετά από τη συντριβή του ναζισμού και την ήττα ουσιαστικά του κομμουνισμού και επέβαλε την οικονομία της αγοράς μέσα από τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών, δίνοντας έτσι, αν θέλετε, μια επιβεβαίωση της κατεύθυνσης την οποία είχε να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο.
Για το τέλος, η ήρεμη δύναμη της κεντροαριστεράς, ο σύγχρονος επαναθεμελιωτής της σοσιαλδημοκρατίας Ευάγγελος Βενιζέλος.
Η ιστορική αλήθεια είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο που το αναζητούμε και ίσως να μη το βρούμε και ποτέ.
Πάντως είναι ανιστόρητο να επιχειρεί κάποιος να εξομοιώσει τα φαινόμενα του ναζισμού ή του φασισμού ή τα φαινόμενα των αυταρχικών δικτατοριών της Νοτίου Ευρώπης, με τον κομμουνισμό ως σύστημα σκέψης και ως σύστημα κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού έχει ανοίξει ένα μεγάλο πεδίο συζήτησης, αλλά αυτό φυσικά δεν επιτρέπει σε κανέναν να κάνει τέτοιου είδους ιδεοληπτικές αξιολογήσεις και να συνθηματολογεί με τέτοιον τρόπο.
Το κείμενο αυτό είναι απαράδεκτο. Είναι ένα κείμενο που ελπίζω ότι θα καταψηφιστεί από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και χαίρομαι γιατί και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ το κατεψήφισαν.
Είναι πραγματικά αστείο να διαβάζεις αυτό το κείμενο μετά και το πρόσφατο πόνημα του Ευάγγελου Βενιζέλου περί απομονωτισμού της χώρας από τους Ευρωπαίους εταίρους, γιατί η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε εκδηλώσεις καταδίκης του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού.
Τα φύλλα του Ριζοσπάστη τον Γενάρη του 2006 κρύβουν κάποιους μικρούς θησαυρούς. Δυστυχώς όμως είναι αδύνατο να φιλοξενηθούν όλα τα αποσπάσματα σε ένα κείμενο. Με πόνο καρδιάς κόπηκε η παρέμβαση του Στέλιου Παπαθεμελή, της Χρυσούλας Γιαταγάνα, του Στάθη Σταυρόπουλου και άλλων. Παρόλα αυτά αξίζει να αναφερθεί σαν επίλογος η ρηξικέλευθη πρόταση του Κώστα Ζουράρι που αν είχε εισακουστεί ίσως η ευρωπαϊκή ιστορία να είχε γραφτεί αλλιώς:
“Καλό θα είναι η ολομέλεια να απορρίψει αυτό το κείμενο και να υποδείξει στον Σουηδό εισηγητή να διαβάσει τις πράξεις των αποστόλων από το Ευαγγέλιο και τη Δ’ Ραψωδία της Ιλιάδας“
Λα Κάππα
Δεν είχα ποτέ blog. Ούτε έγραφα κείμενα σε κάποιο. Πληκτρολογώ με τους δύο δείκτες. Το ταξικό κίνημα με έσωσε από τους συνδέσμους οπαδών και τα γήπεδα. Οπότε για όλους υπάρχει ελπίδα. Είμαι Κερκυραίος και δεν με λένε Σπύρο.
Διαβάστε περισσότερα
