Όταν το ΚΚΕ ζητούσε τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης από το 2009

Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για “εθελοντική” κατάθεση του 50% της βουλευτικής αποζημίωσης των κυβερνητικών βουλευτών σε λογαριασμό για τον κορονοϊό ξανάφερε στο προσκήνιο το θέμα της μείωσης των βουλευτικών αποζημιώσεων, ενώ πολλή σπέκουλα έγινε και για τις θέσεις του ΚΚΕ στο ζήτημα, με αφορμή την τοποθέτηση της βουλευτή Λιάνας Κανέλλη.

Αυτό που παριστάνουν όσοι παριστάνουν τους “έκπληκτους” για τη μη συμπόρευση του ΚΚΕ στο κλίμα “εθελοντισμού” που καλλιεργεί η κυβέρνηση, είναι προφανές πως δε γνωρίζουν ή κάνουν πως δε θυμούνται τη διαχρονική στάση του κόμματος στο θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης και γενικά των οικονομικών προνομίων των βουλευτών, ειδικότερα μέσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη ορισμένων, αρκεί να ανατρέξουμε στα τέλη του 2009, όταν είχε μόλις εκλεγεί η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επί ΓΑΠ, πριν ακόμα η χώρα μπει επίσημα στα μνημεία, αλλά ήδη εξυφαίνονταν το προπαγανδιστικό σχέδιο πειθούς του ελληνικού λαού ότι όλοι “πρέπει να βάλουν πλάτη” για την αποπληρωμή του χρέους και γενικότερα τη “διάσωση” της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Είναι χαρακτηριστικό πως εκείνη την περίοδο, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που καταψήφισε τον προϋπολογισμό της βουλής (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ είχαν υπερψηφίσει, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επιλέξει το λευκό), προτείνοντας ανάμεσα στα υπόλοιπα την άμεση μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, ενώ σε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, η τότε γγ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα πρότεινε επιπλέον την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, κάνοντας επίσης λόγο για “σκανδαλώδη προνόμια των βουλευτών”. Χαρακτηριστικά είναι όσα έλεγε ο τότε, αλλά και νυν βουλευτής της ΝΔ, Σίμος Κεδίκογλου. ότι δηλαδή με μείωση αποδοχών “δε θα τα έβγαζε πέρα”, ενώ σε συνέντευξή του στο Real fm, έκανε επιχείρηση κοινωνικού αυτοματισμού ισχυριζόμενος πως «δεν ξέρω τι εξοικονόμηση μπορεί να υπάρξει από μια μείωση στη βουλευτική αποζημίωση όταν την ίδια ώρα έχεις πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για προνομιούχους εργαζομένους του λιμανιού και της Cosco». Ο Θανάσης Πλεύρης, βουλευτής της ΝΔ και τότε του ΛΑΟΣ, είχε ως έγνοια του τι νομιμότητα της απόφασης της κυβέρνησης ΓΑΠ να επιφέρει – εν είδη επικοινωνιακού πυροτεχνήματος – κάποιες μειώσεις στη βουλευτική αποζημίωση,  αναφέροντας ότι «το Δ΄ Ψήφισμα καθορίζει τις αποδοχές των βουλευτών με αυτοτελή φορολόγηση 5%» και αναρωτήθηκε «πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το ψήφισμα η κυβέρνηση;».

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός πως πριν μια δεκαετία, όπως και τώρα, οι αστικές κυβερνήσεις μηχανεύονταν διάφορους “φιλανθρωπικούς” λογαριασμούς, προκειμένου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να εθίσουν την κοινή γνώμη σε λογικές τύπου “όλοι μαζί μπορούμε”, πότε με πρόσχημα την οικονομική, και πότε την υγειονομική κρίση. Πιο συγκεκριμένα, το Μάρτη του 2010 ο πρόσφατα εκλιπών πρόεδρος της βουλής τότε Φίλιππος Πετσάλνικος ανακοίνωσε τη δημιουργία “Λογαριασμού αλληλεγγύης για απόσβεση του δημόσιου χρέους” , όπου θα έμπαιναν χρήματα από περικοπές στις βουλευτικές αποδοχές και τον προϋπολογισμό της βουλής. Το ΚΚΕ, τότε, όπως και τώρα, επέδειξε συνεπή και αταλάντευτη στάση, ενάντια σε αυτές τις λογικές. Η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος υπογράμμιζε τότε πως:

«Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, δεν συμφώνησε στην δημιουργία του “Λογαριασμού Αλληλεγγύης για Απόσβεση του Δημόσιου Χρέους”. Η κυβέρνηση μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες επιδιώκει να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους για το Δημόσιο Χρέος και τα Ελλείμματα και να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης και υποταγής στους εργαζόμενους. Υπενθυμίζουμε ότι το ΚΚΕ, επανειλημμένα έχει τοποθετηθεί και έχει ζητήσει την δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της αποζημίωσης για την συμμετοχή στις συνεδριάσεις των Επιτροπών και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες. Εχει επίσης ζητήσει την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης ώστε οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Η θέση αυτή του ΚΚΕ, σχετίζεται με την γενικότερη θέση του για τον ρόλο των βουλευτών και δεν το συνδέει συγκυριακά με την κρίση».

Για το ίδιο θέμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επεσήμανε στη Βουλή:

«Εμείς δε συμφωνούμε στη δημιουργία του λογαριασμού αλληλεγγύης για απόσβεση δημοσίου χρέους. Είμαστε αντίθετοι, διότι πάει να συγκαλύψει ποιοι είναι οι υπεύθυνοι του δημοσίου χρέους και πάμε να τραβήξουμε τον συνταξιούχο να δίνει τα 500 ευρώ και τα 600 ευρώ. Είμαστε αντίθετοι. Επομένως είμαστε αντίθετοι και σε κάθε πηγή χρηματοδότησης εκεί. Υπ’ αυτή την έννοια είμαστε αντίθετοι. Εχουμε ζητήσει τη μείωση των βουλευτικών μισθών, την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, διαχρονικά, μονίμως, όχι τώρα στην περίοδο της κρίσης. Να μην παίρνει αμοιβή ο βουλευτής επειδή είναι σε επιτροπή. Είναι έργο του. Το λέω αυτό γιατί μπορεί να θεωρηθεί ότι είμαστε τσιγκούνηδες ή δεν ξέρω τι. Εμείς ακριβώς θεωρούμε ότι πρέπει να καταργηθούν όλα αυτά, που σημαίνει ότι το δημόσιο και ο προϋπολογισμός της Βουλής θα ελαφρυνθεί».

Η έμπρακτη αντίθεση του ΚΚΕ στη λογική των βουλευτικών προνομίων εκφράστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο και στις 3 Μάη 2010, λίγες μέρες πριν μπει η Ελλάδα επισήμως στο πρώτο μνημόνιο, όταν η ΚΟ του κόμματος κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε η Αλέκα Παπαρήγα για το θέμα των συντάξεων και των βουλευτικών αποδοχών την ίδια περίοδο, σημείωνε πως: “Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Βεβαίως, πρέπει να σας πω ότι εμείς έχουμε και επιπλέον προτάσεις εκτός από την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Και για τη δραστική μείωση των μισθών των βουλευτών και για την κατάργηση των διάφορων επιδομάτων στις επιτροπές, από τη στιγμή που η συμμετοχή στην επιτροπή είναι μέρος της βουλευτικής δραστηριότητας, δεν είναι κάτι άλλο. Ούτε μπορεί να ισχυριστούμε ότι οι βουλευτές έχουν κανονικά ωράρια και κάνουν υπερωρίες.

Ξεκαθαρίζουμε όμως το εξής ζήτημα και σε αντίθεση με αυτά που ακούγονται τις τελευταίες μέρες και ιδιαίτερα από τα διάφορα εντεταλμένα παπαγαλάκια: Η πρότασή μας αυτή – η οποία δεν είναι καινούρια, την είχαμε κάνει με τη μορφή πολιτικής πρότασης όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ – δε γίνεται προκειμένου να πείσουμε τους εργαζόμενους ότι πρέπει να δεχτούν μείωση μισθών και συντάξεων. Δε γίνεται για τέτοιους υποκριτικούς λόγους, δε γίνεται για να πείσουμε τους εργαζόμενους να δεχτούν αυτά τα βάρβαρα μέτρα χωρίς να αντιδράσουν.

Η θέση μας αυτή ξεκινάει από τη γενικότερη αντίληψη που έχει το ΚΚΕ για το ρόλο των εκλεγμένων στα διάφορα αντιπροσωπευτικά σώματα. Εμείς – το λέμε και στο Πρόγραμμα του Κόμματος – θεωρούμε ότι η συμμετοχή προσώπων στα διάφορα αντιπροσωπευτικά σώματα δεν μπορεί να σχετίζεται με κανένα προνόμιο συγκριτικά με την προηγούμενή τους κατάσταση. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρχει οικονομικό όφελος.”

Το ΚΚΕ επανέφερε ενάμιση χρόνο αργότερα, το Σεπτέμβρη του 2011, την πρόταση νόμου για κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, τη δραστική μείωση των μισθών των βουλευτών, την κατάργηση των διαφόρων επιδομάτων όσων συμμετέχουν στις επιτροπές της Βουλής. Όπως σημείωνε τότε ο Ριζοσπάστης: “Την πρόταση ακόμα δεν την έχει φέρει για συζήτηση το προεδρείο της Βουλής και όλα τα άλλα κόμματα έχουν τοποθετηθεί διά της σιωπής τους”.

Η θέση του ΚΚΕ για το θέμα των βουλευτικών αποζημιώσεων και συνολικών απολαβών δεν είναι “χθεσινή”, αλλά διαχρονική και αταλάντευτη, σε αντίθεση με εκείνη των όψιμων τιμητών της στάσης του, που είτε διαμαρτύρονταν, είτε “αγρόν ηγόραζαν” όταν επανειλημμένα οι κομμουνιστές κατέθεταν συγκεκριμένες προτάσεις για το ζήτημα εδώ και πάνω από μια δεκαετία.