Πρώτη φορά ξανασυμβαίνει: Το ΣΕΚ ψηφίζει στον Β’ Γύρο Δούκα-ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες!

Την -όχι και τόσο- μακρινή δεκαετία του ’90, η τροτσκιστική οργάνωση του ΣΕΚ, από τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, έριχνε ένα σύνθημα που έμελλε να μείνει στην ιστορία -για τα δεδομένα του χώρου πάντα- χάρη στη σαφήνειά του και το πολιτικό μήνυμα που έδινε: Ψήφο στο ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες!

Υπόψη πως δε μιλάμε καν για το “παλιό καλό ΠΑΣΟΚ” -που ήταν καλό μόνο για τους προνομιούχους- του Ανδρέα και της Αλλαγής, αλλά για το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και τη μάχη του απέναντι στη ΝΔ του Έβερτ. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή. Ο πάγος έσπασε, που θα λέγαμε στη διάλεκτό μας…

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και άλλαξαν πολλά, εκτός από την τακτική του ΣΕΚ. Τις “ενωτικές πορείες” με το σκήνωμα της γραφειοκρατικής ΓΣΕΕ και την εκλογική στήριξη σε μια σειρά υποψήφιους της εκάστοτε σοσιαλδημοκρατίας, σε όλες τις αποχρώσεις της, είτε μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ, είτε για τον ΣΥΡΙΖΑ (κ.ά.). Πάντα με σκεπτικό της “κριτικής στήριξης” στον δεύτερο γύρο, και πάντα για… “να μην έρθει η Δεξιά”.

Όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και χρόνια και δεν προκαλούν ιδιαίτερη έκπληξη σε όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στον χώρο. Αξίζει, όμως, να εστιάσουμε στο εξής -και να το κρατήσει ως σημείωση και ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν θα καταπιαστεί με την έννοια του όρου “οπορτουνισμός”: στις ανακοινώσεις των δυνάμεων του ευρύτερου χώρου για τις εκλογές και τη στάση του την Κυριακή που μας έρχεται.

Η ΚΣΕ του μετωπικού σχήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο οποίο συμμετέχει ενεργά το ΣΕΚ, προχώρησε σε δήλωση εν όψει του β’ γύρου των εκλογών, όπου επισημαίνει μεταξύ άλλων και τα εξής.

Σε σχέση με τον δεύτερο γύρο των εκλογών η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλώνει ότι αρνείται τους εκβιασμούς του “δεύτερου γύρου” που επιβάλλει ο βαθιά αντιδημοκρατικός εκλογικός νόμος,  δεν πρόκειται να πάρει κατά κανένα τρόπο μέρος στο παιγνίδι του της μοιρασιάς θέσεων, οικονομικών συμφερόντων  και πολιτικών εντυπώσεων ανάμεσα στα κόμματα της αστικής πολιτικής, την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ανέκδοτο ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που ψήφισαν μαζί τα μνημόνια, που συναινούν σε όλες τις βασικές θέσεις του συστήματος, που έβαλαν τόσα χρόνια πλάτη στην ΝΔ, που ήθελαν ακόμα και να συγκυβερνήσουν μαζί της ή με τμήματά της, που  έτρεξαν ανήμερα των εκλογών να ευλογήσουν το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ να καλούν σε στήριξη του «δημοκρατικούς πολίτες»!! Μαύρο στους συνδυασμούς αυτούς, λευκό-άκυρο-αποχή.

Δεν αποτελεί απάντηση στις ανάγκες ενός κινήματος ανατροπής οι αντιλήψεις περί της φιλολαϊκής διαχείρισης της «τοπικής διοίκησης», μέσα στο υπάρχον καπιταλιστικό πλαίσιο, όπως προβάλλεται από την ΛΑ.ΣΥ.

Φαινομενικά η Λαϊκή Συσπείρωση δεν μπαίνει ακριβώς στο ίδιο τσουβάλι με τους υπόλοιπους. Αλλά ο προσεκτικός αναγνώστης θα δει πως η δήλωση αυτή αφενός προσάπτει στη ΛΑ.ΣΥ. θέσεις που δε διατύπωσε ποτέ (για “φιλολαϊκή διαχείριση” στο “υπάρχον καπιταλιστικό πλαίσιο”), αφετέρου δεν καλεί σε υπερψήφιση ή έστω κριτική στήριξη των συνδυασμών της στον δεύτερο γύρο. Οπότε πρακτικά το ΚΚΕ μπαίνει στο ίδιο κάδρο με τις δυνάμεις του αστικού μπλοκ και απορρίπτεται η εκλογική στήριξη της Λαϊκής Συσπείρωσης. Και αν τα γεγονότα -ή ακόμα και τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ- δε συμφωνούν με αυτό το αφήγημα, τόσο το χειρότερο για αυτά.

Αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μια σύντομη δήλωση και όχι μια αναλυτική απόφαση -με δεσμευτικό χαρακτήρα- αλλά αν μη τι άλλο δίνει κάποιες κοινές (;) βασικές κατευθύνσεις του σχήματος, που κατάφερε φέτος να έχει κοινά ψηφοδέλτια και ενιαία παρουσία σε κάποιους δήμους -όπως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης-, σε αντίθεση πχ με τις αντίστοιχες εκλογές του ’19 και τη διασπορά των δυνάμεων του χώρου.

Ας δούμε, όμως, ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση του ΣΕΚ, με τα πρώτα συμπεράσματα από τις εκλογές.

(…) Αυτές οι στρατηγικές επιλογές δεν σημαίνουν ότι είμαστε αδιάφοροι για τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των εκλογών. Αντίθετα, καταλαβαίνουμε πολύ καλά πόσο θα επιδεινωθεί η κυβερνητική κρίση αν, παραδείγματος χάρη, ο Μπακογιάννης χάσει το Δήμο της Αθήνας. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δώσει κάτι διαφορετικό από μια δεξιά σοσιαλδημοκρατία, αλλά δεν απέχουμε στο δεύτερο γύρο. Δεν συμμεριζόμαστε τις «άκυρες» επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ, αντίθετα, δίνουμε μάχη για να νικήσουν οι υποψήφιοι της Λαϊκής Συσπείρωσης όπου πέρασαν στο δεύτερο γύρο. Παλεύουμε παντού ενωτικά με τον κόσμο της Αριστεράς, χωρίς εκπτώσεις στην επαναστατική προοπτική μας.

Πανομοιότυπη -ακόμα και ως προς τις διατυπώσεις της- είναι και η ανακοίνωση της κίνησης “Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας” (που πρόσκειται στο ΣΕΚ και συμμετείχε στην “Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα” με επικεφαλής τον Κ. Παπαδάκη), που καλεί μεταξύ άλλων σε ενωτική δράση για νίκες, που “θα ξηλώσουν τα σχέδια της ΝΔ και των δημάρχων της“. Προκύπτει όμως εύλογα το ερώτημα. Σε τι διαφέρουν στην πράξη αυτά από το πολιτικό σχέδιο των δημάρχων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ; ΤΙ διαφορετικό θα κάνει ο Δούκας σε σχέση με τον Μπακογιάννη; Με ποιες ψήφους πέρασε ο Μπακογιάννης, πχ τον “Μεγάλο Περίπατο”, εφόσον δεν είχε πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, την τελευταία τετραετία; Δεν ήταν με τις ψήφους των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ;

Το ΣΕΚ αγνοεί τα πρόσφατα παραδείγματα του Καμίνη, του Μπουτάρη και άλλων δήμων. Αδυνατεί να εξηγήσει πειστικά τι διαφορετικό μπορεί να φέρει μια δημοτική αρχή της “δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας” -όπως την χαρακτηρίζει-, σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική, και με ποιον τρόπο θα υπηρετούσε αυτή -χωρίς εκπτώσεις μάλιστα- την “επαναστατική προοπτική”.
Την ίδια ώρα καλεί σε εκλογική στήριξη της Λαϊκής Συσπείρωσης στον β’ γύρο, μιλώντας παράλληλα για “άκυρες” επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ -που αρνείται σταθερά να στηρίξει τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Τελικά ποιος έχει δίκιο; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που λέει “μαύρο στους συνδυασμούς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ” (από κοντά και της ΛΑΣΥ) ή μήπως η οργάνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κλείνει διαχρονικά το μάτι στη σοσιαλδημοκρατία; Ποια πολιτική λογική – σχέδιο υπηρετούν τα σχήματα στα οποία συμμετέχουν από κοινού αυτές οι δυνάμεις (στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού); Και τι σχέση έχουν όλες αυτές οι αντιφάσεις – παλινωδίες με τη στοιχειώδη πολιτική συνέπεια; Πώς παντρεύτηκαν τόσες διαφωνίες σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο; Και πόσο αξιόλογη και σοβαρή μπορεί να είναι τελικά μια ενότητα που αρχίζει και τελειώνει στις κάλπες;

Και όμως, από μια άποψη, υπάρχει μια κάποια συνέπεια στα παραπάνω.

Το ΣΕΚ παραμένει πιστό στην πάγια πολιτική του και στο δόγμα “ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες”. Παραμένει επίσης πιστό στην πολιτική λογική που είχε εκφράσει ήδη από τον πρώτο γύρο σε δήμους, όπως στον Βόλο, όπου καλούσε σε κριτική στήριξη του (Πασοκογενή υποψήφιου) Παπαπέτρου, για… να ηττηθεί ο Μπέος. Την ίδια στιγμή, το ΝΑΡ -ως η μεγαλύτερη οργάνωση του σχήματος- και άλλες δυνάμεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένουν πιστές στη λογική του ετεροπροσδιορισμού τους -για να μην πούμε αλλεργίας- από το ΚΚΕ και την πολιτική του.

Όσο για τις παλινωδίες και την ασυνέπεια δεν αφορούν παρά ελάχιστο κόσμο. Όσοι όμως ανήκουν πολιτικά σε αυτόν τον χώρο, νιώθοντας παράλληλα ξένοι στην πολυφωνία της Βαβέλ και τον καιροσκοπισμό στον οποίο παραπέμπει, οφείλουν να προβληματιστούν και να σκεφτούν πέρα από τις αισιόδοξες ανακοινώσεις του χώρου για το χαρμόσυνο μήνυμα της κάλπης. Οφείλουν αν μη τι άλλο να βγάλουν συμπεράσματα και να μη μείνουν σε αυτά, αλλά να περάσουν και σε πράξεις που να τα πιστοποιούν. Αρχής γενομένης την Κυριακή, αλλά πρωτίστως πέρα από τις κάλπες, στο μαζικό κίνημα.