Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ! – ΣΥΡΙΖΑ και ΕΦΣΥΝ σε αναζήτηση πλυντηρίου για ξέπλυμα

Θυμάστε τον “παλιό καλό” καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το ρόλο του “παλιού καλού ΠΑΣΟΚ” κι ερχόταν η κλασική ερώτηση: γιατί το ΚΚΕ δε συνεργάζεται στο πλαίσιο μιας αριστερής κυβέρνησης; Μέχρι που είδαμε στην πράξη πόσο αριστερή ήταν αυτή η κυβέρνηση και έτσι, μετά το τρίτο μνημόνιο, κόπηκαν μαχαίρι οι σχετικές ερωτήσεις.

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει το ίδιο, ξαναζεσταμένο φαγητό για λωτοφάγους ψηφοφόρους και μαζί με αυτό, ξαναζεσταίνει το ερώτημα των συνεργασιών, που είναι σαν το “παλιό, καλό” και βασικά ξινισμένο κρασί.

Ο Τάσος Παππάς της ΕΦΣΥΝ αναλαμβάνει την ειδική αποστολή να το επαναφέρει, με μια μικρή αναδρομή και επιλεκτική ιστορική μνήμη. Μας εξηγεί πως “ο εμφύλιος” των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών και των Γερμανών κομμουνιστών “έφερε στην εξουσία τον Χίτλερ”. Μα αριστεροί να σκοτώνουν αριστερούς και να δολοφονούν την Ρόζα και τον Λίμπκνεχτ; Ω όχι, ο Παππάς δεν εστιάζει σε αυτό το σημείο, αλλά στο σταλινικό σχήμα του σοσιαλφασισμού και τον σεχταρισμό των κομμουνιστών.

Όταν ήρθαν τα Λαϊκά Μέτωπα ήταν αργά, μας λέει ο αρθρογράφος. Κι ίσως είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά για να περιμένουμε να μας πει μια κουβέντα πχ για την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία και γιατί η κυβέρνηση του Λέο Μπλουμ έβγαλε εκτός νόμου το ΚΚ και δίωκε τους κομμουνιστές. Ας μην αφήσουμε μερικές μικρές λεπτομέρειες, να χαλάσουν ένα ωραίο αφήγημα…

Ο Παππάς επιλέγει από τη γαλλική πείρα το παράδειγμα του Μιτεράν -με τον… “εφικτό σοσιαλισμό”- χωρίς να μπαίνει στον κόπο να κάνει μια σοβαρή αποτίμηση αυτής της συνεργασίας. Μιλάει για τον ιστορικό συμβιβασμό αλά Ιταλικά, χωρίς να τον απασχολεί ότι δεν αφορούσε κάποια συνεργασία με την Κεντροαριστερά, αλλά ένα είδος ανακωχής με την Δεξιά Χριστιανοδημοκρατία -σαν αυτό που κάνει πράξη και η “αντιπολίτευση” του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Πιάνει ξώφαλτσα τα παραδείγματα των κεντροαριστερών κυβερνήσεων συνεργασίας στην Πορτογαλία και την Ισπανία, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας φορτώνει με ενοχλητικά συμπεράσματα για την αποτυχία τους. Αναπολεί το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα -που ποτέ δεν μπόρεσε το… προοδευτικοχώρι να το ξεπεράσει– και μας παρουσιάζει -σαν καλός Πασόκος- τη δική του εκδοχή του “βρώμικου ’89” χωρίς να θυμάται την κυβέρνηση Ζολώτα, στην οποία συμμετείχε και το ΠΑΣΟΚ, λίγους μήνες αργότερα.

Μετά από τις σάλτσες και τα ορεκτικά, περνάει επιτέλους στο ψητό και μας λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, χωρίς αυταπάτες -όπως με τους ΑΝ.ΕΛ. κάποτε. Οπότε αναζητείται κάποιος που να τρέφει τέτοιες, για να τσιμπήσει το δόλωμα. Και αν δεν είναι το ΚΚΕ, μπορεί κάλλιστα να είναι κάποιοι από τους ψηφοφόρους του…

Ο Παππάς αναπαράγει την εύστοχη επισήμανση του Κουτσούμπα στο Documento: «Συνεργασίες κορυφής σαν αυτές που περιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε δει πάμπολλες, εδώ και σε όλο τον κόσμο. Ξεκίνησαν με πομπώδη λόγια και κατέληξαν τελικά πλυντήρια της αντιλαϊκής πολιτικής, εφαρμόζοντάς την!». Σημειώνει και την εξίσου εύστοχη σημείωση του ιστορικού Γ. Μαργαρίτη στο tvxs.gr πως το ΚΚΕ είναι «μια εντυπωσιακή εξαίρεση στον δυτικό κόσμο».

Και μετά, σα να μη διάβασε τίποτα από τα παραπάνω, καταλήγει στο αήττητο συμπέρασμα:

Είναι πράγματι μια εξαίρεση. Ισχύει επίσης ότι «αυτό που αντιπροσωπεύει το ΚΚΕ είναι για κάποιους εφιάλτης». Με τη διαφορά ότι αυτή η εξαίρεση, επειδή είναι ακίνδυνη για το σύστημα, δεν ταράζει σαν εφιάλτης τον ύπνο των αρχόντων. Το τι θα συμβεί στο μέλλον είναι άγνωστο. Για την ώρα, πάντως, η Δεξιά στις διάφορες εκδοχές της -και εδώ και αλλού- κυβερνά απερίσπαστη και πολλοί πολίτες επιλέγουν την αποχή, επειδή δεν βλέπουν πειστικές και ελκυστικές εναλλακτικές λύσεις.

Μας το έχει κάνει, άλλωστε, ήδη ξεκάθαρο από τον τίτλο του κειμένου του:

Για να μη γίνει πλυντήριο, αυτοεξαιρείται

Που σημαίνει πως ναι μεν το ΚΚΕ είναι η εξαίρεση που δε θέλει να γίνει πλυντήριο, αλλά έτσι μένει ακίνδυνο για το σύστημα. Ξέρετε όμως πώς θα γινόταν πραγματικά επικίνδυνο; Αν γινόταν πλυντήριο σε μια αριστερή κυβέρνηση, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και έδινε μια εναλλακτική σε λωτοφάγους ψηφοφόρους, που είναι απρόθυμοι να βγάλουν συμπεράσματα και εντελώς πρόθυμοι να επαναλάβουν το ίδιο λάθος.

Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ πρέπει να δεθεί χειροπόδαρα και να αυτο-ακρωτηριαστεί, ώστε να γίνει επιτέλους αυτό που θέλουν ο Παππάς και οι όμοιοί του. Αλλά αν ψάχνουν πολιτικά πλυντήρια και κολυμβήθρες για τα πολιτικά κρίματα της χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας, χτυπάν λάθος πόρτα. Και είναι εντελώς απίθανο να περιμένουν να ανοίξει, απλώς ψαρεύουν ψήφους στα θολά νερά της “ενότητας” με εκείνους που μας έφεραν -μαζί με τους άλλους- ως εδώ.

Στην πραγματικότητα, το κείμενο απευθύνεται σε όσους έχουν κοντή μνήμη -που ξεκινά κατά προτίμηση από το 2019- και θα μπορούσε να έχει ως τίτλο ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ.

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;