Σαρανταπέντε επενδυτές κι εξήντα αρχοντάδες

Ο οικοδεσπότης πέταξε μερικές ατάκες για τη Γαλλική Επανάσταση και την Κομμούνα του Παρισιού. Ο φιλοξενούμενος απάντησε προτείνοντας Λαϊκές Συνελεύσεις για το νέο οδικό χάρτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (;!). Και τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με τις πρώτες κυρίες, τους 45 επενδυτές (κι εξήντα αρχοντάδες) της συνοδείας, τους Γάλλους που είναι σύμμαχοί μας (κατά το “οι Γερμανοί είναι φίλοι-εταίροι μας”) κτλ.

Αλλά αυτά είναι απλώς το περιτύλιγμα. Τι έχουν να περιμένουν στην πραγματικότητα οι Έλληνες εργαζόμενοι από την επίσκεψη Μακρόν; Η κυβέρνηση συνεχίζει το εμπόριο ελπίδας, στο οποίο ειδικεύεται, αυτή τη φορά γύρω από τους επενδυτές και την ανάπτυξη που έρχεται. Κι η “Εφημερίδα των Συντακτών” έρχεται σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου να μας κάνει λιανά τη γραμμή την επίσημη, κυβερνητική γραμμή.

Ο Μακρόν, λοιπόν, σύμφωνα με το κύριο άρθρο της εφημερίδας, έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία να μας βοηθήσει για να κλείσει η αξιολόγηση και να βγούμε από την επιτροπεία των δανειστών! Παραδέχεται βεβαίως, ότι οι επενδυτές έλκονται από το κέρδος και δεν πρόκειται να έρθουν από φιλελληνισμό ή από φιλευσπλαχνία. Αλλά αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς, κι η ελληνική κυβέρνηση κινείται με βάση τα δεδομένα και τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν, για την απεμπλοκή μας από τα μνημόνια.

Άλλη εφημερίδα, ίδια λογική

Αλλά το καλύτερο σημείο δεν το έχουμε πιάσει ακόμα. Είναι αυτό όπου αναλύει την κρίση και τη διέξοδο από αυτήν.

Η ανάταξη της οικονομίας, η άνοδος του ΑΕΠ, η αντιμετώπιση της ανεργίας, η αύξηση των κρατικών εσόδων και των πρωτογενών πλεονασμάτων περνάνε μέσα από τις επενδύσεις. Αλλά για τις επενδύσεις χρειάζονται κεφάλαια. Και τα κεφάλαια δεν τα έχουμε. Αν τα είχαμε, δεν θα ήμασταν σε κρίση. Συνεπώς πρέπει να τα βρούμε.

Όσοι νόμιζαν πως η κρίση προέρχεται από υπερσυσσώρευση κεφαλαίων κι όχι από την έλλειψή τους, μπορούν να σκίσουν τα πτυχία τους και να μάθουν μπαλίτσα από τον άρχοντα (και τους άλλους 59 που ακολουθούν τους 45 επενδυτές). Όσοι πιστεύουν πως το κεφάλαιο, κινούμενο στη λογική του μέγιστου κέρδους (κι όχι του κέρδους απλά κι αόριστα) περιμένει να πέσει κι άλλο η αξία της εργατικής δύναμης στην Ελλάδα, σε επίπεδα Βουλγαρίας κι άλλων χωρών, για να επενδύσει και να είναι ανταγωνιστικό, πλανώνται οικτρά. Το πρόβλημα ήταν απλώς πως δεν είχαμε κεφάλαια, κι η ελληνική κυβέρνηση φροντίζει να τα φέρει (με βάση τις υπάρχουσες εναλλακτικές) εξασφαλίζοντας συμπράξεις και στρατηγικούς συμμάχους και στους Έλληνες επιχειρηματίες. Κάτι που προεξοφλεί ουσιαστικά την είσοδο γαλλικών κεφαλαίων στην ΕΥΑΘ (και θα δούμε και πού αλλού).

Αυτά λέει η εφημερίδα για να καθησυχάσει το αριστερό αναγνωστικό κοινό της, που μπορεί πχ να ανησυχεί για το ξεπούλημα και τις μπίζνες που κλείνουν. Αλλά όποιος δεν τρώει κουτόχορτο για την έλλειψη κεφαλαίων (ως αιτία της κρίσης) και δε βολεύεται με τα δεδομένα και τις “υπάρχουσες εναλλακτικές”, γνωρίζει αν μη τι άλλο πως δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει και να χαίρεται, μαζί με τον κυβερνητικό τύπο και τον υπόλοιπο αστικό εσμό.