Σκληρές εικόνες: Ένα σφυροδρέπανο παρεισέφρησε στο πρωτοσέλιδο της “Αυγής”

Ποιος είσαι εσύ που ήρθες εδώ να μας κάνει λεζάντα;

Είναι η εφημερίδα που τέτοιες μέρες, πριν από οκτώ χρόνια, πανηγύριζε για την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, σβήνοντας το σφυροδρέπανο της ΚΟΕ, με ένα πρόχειρο φωτομοντάζ. Η πορεία προς την αστική υπευθυνότητα και τα κυβερνητικά έδρανα ξεκινούσε με εμφατικό τρόπο μες στη σημειολογία. Καιρός να αφήσουμε τα σφυροδρέπανα και να γίνουμε κόμμα εξουσίας. Και το καλύτερο είναι πως το μοντάζ έγινε εις βάρος μιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, της ΚΟΕ, που ωστόσο το κατάπιε αμάσητο, γιατί η εξουσία είναι ισχυρό συγκολλητικό.

Επτά χρόνια και ένα (αριστερό) μνημόνιο αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση -εν έτει 2019- και υπέγραφε την αντικομμουνιστική διακήρυξη της ΕΕ που έκανε λόγο για “σιδηρούν παραπέτασμα”. Η ΕΕ βαρούσε το νταούλι και η κυβερνώσα αριστερά χόρευε στο ρυθμό του χωρίς να κρατά ούτε καν αριστερά προσχήματα.

«Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα»!

Η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών ξεχνιόταν σιωπηρά και έπαιρνε τη θέση της “Η μέρα της Ευρώπης”, που πανηγύριζε τη νίκη του καπιταλισμού ενάντια στο… σιδηρούν παραπέτασμα.

12 μήνες μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην αντιπολίτευση. Και ξαφνικά, ω του θαύματος, στην Αυγή βλέπουμε την κλασική σκηνή με την σοβιετική σημαία να καρφώνεται στο Ράιχσταγκ! Και η μόνη παρέμβαση που έγινε είναι ο επιχρωματισμός. Το χρώμα της σημαίας είναι κόκκινο και το σφυροδρέπανο στη θέση του, για να τιμήσουν τα 75 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη -και όχι τη μέρα της Ευρώπης.

Πώς αλλάζουν οι καιροί…

Μια πιθανή εξήγηση είναι πως μπορεί να έπιασε τόπο πέρσι το μάθημα που έδωσε στη Βουλή ο Γκιόκας, αφήνοντας μια φωτογραφία με το κλασικό στιγμιότυπο στα κυβερνητικά έδρανα, για να μάθει και ο Τσίπρας τι γιορτάζουμε στις 9 Μάη.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πιθανή εξήγηση. Η σοσιαλδημοκρατία παίρνει κάθε φορά από τον μπουφέ της ιστορίας και της ιδεολογίας ό,τι βολεύει στη συγκυρία τα εκλογικά της συμφέροντα. Αν εκτιμά πως πρέπει να τονώσει το αριστερό της προφίλ, πουλά φλογερό αντιφασισμό και οικειοποιείται τα κομμουνιστικά σύμβολα. Αν εκτιμά το αντίθετο, τότε πάει με το ρεύμα και πουλά αντικομμουνισμό ακροδεξιάς κοπής και θεωρία των δύο άκρων.

Και αν περιμένει κανείς πως θα ντραπούν ποτέ από μόνοι τους, είναι σα να περιμένει τον καπιταλισμό να πέσει μόνος του. Ο μόνος τρόπος να κοκκινίσουν λίγο (όχι πολιτικά) είναι να τους κράξει όλος ο κόσμος και να το αποσύρουν γιατί θα σκεφτούν το πολιτικό κόστος. Τα πάντα για το ποσοστό, ρε γαμώτο…