Στόχος τους, όποιος σηκώνει κεφάλι!

“Είχε τέρατα με παράξενες στολές

που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μεσ’ στις σκιές”

Killah P.

Στις 25 Φεβρουαρίου, ημέρα Κυριακή και ώρα εφτά περίπου το απόγευμα, δέκα περίπου άτομα με κράνη, κρατώντας πυρσούς και ρόπαλα εισέβαλαν στον Ελεύθερο Κοινωνικό χώρο “Φαβέλα” στον Πειραιά. Οι δράστες φρόντισαν να κρύψουν τα πρόσωπά τους, μα όχι τις προθέσεις και το πού ανήκουν. Οι απειλές κατά της ζωής των παρευρισκομένων ήταν παραπάνω από ξεκάθαρες και η επίθεση είχε κάθε χαρακτηριστικό φασιστικής επίθεσης, όπως τις έχουμε συνηθίσει.

Την ώρα λοιπόν που οι φασίστες στον Πειραιά ζωγράφιζαν αγκυλωτούς σταυρούς στον τοίχο της Φαβέλας, την ώρα που χτυπούσαν τους φίλους μας και διψούσαν για αίμα, τα συστημικά μέσα έκαναν λόγο για “επεισόδια από αγνώστους”. Δεν είναι η πρώτη φορά. Την επόμενη μέρα από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι μιλούσαν για συμπλοκή που προήλθε από διαφωνία για τα ποδοσφαιρικά, ενώ η αστυνομία κώφευε για μια απρόκλητη, εν ψυχρώ δολοφονία που συνέβη μπροστά στα μάτια δικών της οργάνων.

Λίγους μόλις μήνες μετά την επίθεση στη δικηγόρο της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Ευγενία Κουνιάκη, άλλη μία δικηγόρος της Πολιτικής Αγωγής δέχεται επίθεση από ροπαλοφόρους που ανάμεσα στα “Αίμα- Τιμή -Χρυσή Αυγή” ουρλιάζουν “Θα πεθάνετε όλοι’’.

Η Ελευθερία Τομπατζόγλου ήταν εχθές μια εκ των τραυματιών που άφησαν πίσω τους οι δέκα “άγνωστοι”. Είναι άραγε η βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και τα οχτώ ράμματα, ικανά να κλείσουν το στόμα της Ελευθερίας; Έτσι πιστεύουν οι φασίστες. Για αυτό επιτίθενται, όλοι μαζί, αιφνιδιαστικά, με πολύ θόρυβο, κοπανούν τα πόδια τους, χτυπούν αδιάκριτα κι εξαφανίζονται ακριβώς όπως ήρθαν. Γρήγορες και ύπουλες επιθέσεις, προγραμματισμένες, κατόπιν άνωθεν εντολής. Για άλλη μία φορά τυχαία δεν έχουμε χειρότερη εξέλιξη.

Ας μου συγχωρεθεί το γεγονός ότι με το παρόν κείμενο θα αναφερθώ ονομαστικά μόνο στην Ελευθερία Τομπατζόγλου. Δε θεωρώ τους υπόλοιπους τραυματίες λιγότερο σημαντικούς, μα εκτός από το ότι δεν γνωρίζω τα ονόματά τους, κρίνω πως η επίθεση στο πρόσωπό της δεν ήταν καθόλου τυχαία.

Η Ελευθερία είναι μια νέα γυναίκα, μαχόμενη δικηγόρος, με έντονη αντιφαστική δράση, είναι ένας άνθρωπος που δεν εφησυχάζει και δεν φοβάται. Η δικηγορία μπορεί για κάποιους να είναι δρόμος προσοδοφόρος, ένα μαγαζί, για κάποιους άλλους όμως είναι δρόμος απόδοσης δικαιοσύνης, δρόμος αγώνα. Σε αυτούς τους κάποιους ανήκει κι αυτή και κάθε δικηγόρος που μάχεται σε αυτή τη δίκη στο πλευρό της οικογένειας του Παύλου Φύσσα, των αλιεργατών και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, αλλά και στο πλευρό κάθε θύματος του φασισμού. Εντός κι εκτός αιθούσης δίνεται η μάχη με το φασισμό.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής μετρά τον τρίτο της χρόνο κι έχουμε καταστεί γραφικοί να λέμε πως κάποιοι άνθρωποι παλεύουν μόνοι μέσα στις αίθουσες. Όση η απαξίωση της διαδικασίας από τα ΜΜΕ, άλλη τόση η σπουδαιότητά της. Οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής επιτελούν έργο ιστορικό, η επιμονή και η εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει από κοινού, έχει φέρει την άλλη πλευρά σε αμηχανία. Αυτοί οι άνθρωποι μάχονται εκεί μέσα για όλους εμάς, χωρίς εμάς.

Η Ελευθερία και η κάθε Ελευθερία μάς είναι πολύτιμη, να είναι γερή!

*Για την αλήθεια του χθεσινού περιστατικού διάβαστε ΕΔΩ