Συγκίνηση, οργή και περηφάνια…
Άρθρο του Θοδωρή Κωτσαντή, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, όπως στάλθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», για να δημοσιευτεί τη Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου και τελικά δημοσιεύτηκε την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου χωρίς την τελευταία του παράγραφο.
Άρθρο του Θοδωρή Κωτσαντή, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, όπως στάλθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», για να δημοσιευτεί τη Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου και τελικά δημοσιεύτηκε την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου χωρίς την τελευταία του παράγραφο.
Σήμερα συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από την εγκληματική-ναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή». Δέκα χρόνια μετά το «φίδι» που τρέφεται στην αγκαλιά του συστήματος, της ΕΕ και των αφεντικών, επιχειρεί να σηκώσει κεφάλι. Γι’ αυτό είναι πιο αναγκαία από ποτέ η οργανωμένη δράση μέσα από το κίνημα για να απομονωθεί η ναζιστική ιδεολογία και όσοι τους ανέχονται.
Επιβεβαιώθηκε ότι η απάντηση στον φασισμό δεν μπορεί να δοθεί με νομοσχέδια, ούτε με τα κροκοδείλια δάκρυα αυτών που έχουν ευθύνες για την καθυστέρηση της δίκης της Χρυσής Αυγής ή χαϊδεύουν τα αυτιά ψηφοφόρων της.
Μαζί με την παρουσία όλων μας σήμερα στη συγκέντρωση στο Κερατσίνι, η ΚΝΕ αφιερώνει τη 2η μέρα του Φεστιβάλ της στην Αθήνα, την Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου, στην πάλη ενάντια στον φασισμό.
Το Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» έχει καταφέρει να αποκτήσει με τα χρόνια τέτοιο κύρος και αναγνώριση που έχει καθιερωθεί στη συνείδηση της νεολαίας ως ο κορυφαίος πολιτικός και νεολαιίστικος θεσμός της χρονιάς. Με τα χρόνια έχει αποτελέσει σταθμό για τους αγώνες του λαού μας σε διάφορες στιγμές της ιστορίας του και στην πάλη του για να ζήσει καλύτερα.
Τη φετινή χρονιά, τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» ανά την Ελλάδα, που κορυφώνονται με τις εκδηλώσεις στην Αθήνα, στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον, στις 21-22-23 Σεπτεμβρίου, δεν θα μπορούσαν παρά να μετατραπούν σε τεράστιες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και διεκδίκησης ενάντια στην πολιτική που μας «καίει» τη ζωή και μας «λασπώνει» το μέλλον.
Σε μία περίοδο που ο λαός της Θεσσαλίας βιώνει πολύ δύσκολες στιγμές, σε συνέχεια ενός ακόμα καταστροφικού καλοκαιριού, που οι πυρκαγιές άφησαν ανοιχτές πληγές στο περιβάλλον, τις ζωές και τις περιουσίες των ανθρώπων, το αστικό κράτος επιμένει να μας υπενθυμίζει τις προτεραιότητες που ιεραρχεί ως σημαντικές και επιδεικνύει αποτελεσματικότητα να τις προωθεί και να τις υλοποιεί, σε αντίθεση με τις εργατικές-λαϊκές ανάγκες, που παρουσιάζεται «επιτελικά» ανίκανο και αδιάφορο να προστατεύσει.
Βλέπουμε τις τρομερές εικόνες από τις πνιγμένες περιοχές και νιώθουμε συγκίνηση, οργή και περηφάνια.
Συγκίνηση, γιατί κάθε άνθρωπος που νοιάζεται για τον διπλανό του λυγίζει μπροστά στο μέγεθος της ολοκληρωτικής καταστροφής και της απελπισίας που γέννησε.
Οργή, για το επιλεκτικά ανίκανο κράτος τους, που αφήνει απροστάτευτο και αβοήθητο τον λαό σε κάθε καταστροφή, προκαλώντας με την ανυπαρξία του, όταν πρόκειται να καλύψει ακόμη και τις στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.
Αλλά και περηφάνια, γιατί μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες μπορεί να λάμψει η λαϊκή πρωτοβουλία. Μέσα στην καταστροφή αναδεικνύεται το μεγαλείο της αλληλεγγύης. Η δράση του λαϊκού παράγοντα, οι εθελοντές, τα συνδικάτα, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, από τις πρώτες κιόλας ώρες της καταστροφής, ήταν που ξεχώρισαν και ενίσχυσαν στην πράξη για ακόμη μία φορά την πεποίθηση ότι μονάχα ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό.
Όμως, παρά τη λάσπη και το κάρβουνο, φαίνεται καθαρά ο ένοχος και ο αντίπαλος. Αναδεικνύονται οι εγκληματικές ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και όλων των προηγουμένων, που ακολούθησαν και υπηρέτησαν ευλαβικά, μαζί με περιφερειακές και δημοτικές αρχές, μία πολιτική που υπαγορεύεται από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που βάζει τα πάντα στο ζύγι του κόστους – οφέλους. Που πραγματοποιούν έργα με βάση την ανταποδοτικότητά τους και όχι το πόσο απαραίτητα είναι για την προστασία του λαού. Που αντιμετωπίζουν τη γη και το περιβάλλον ως εμπόρευμα, ως πεδίο κερδοφορίας για τις «επενδύσεις» και τις «πράσινες» μπίζνες, ενώ -την ίδια ώρα- επιστρατεύουν δικαιολογίες για «πρωτοφανή» φαινόμενα. Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αφού, την ώρα που ο λαός μετρά τις πληγές του, η κυβέρνηση τρέχει να ψηφίσει το νέο αντεργατικό έκτρωμα, υλοποιώντας τις Οδηγίες της ΕΕ για 13 ώρες δουλειά τη μέρα και επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
Ήδη, στο ταξίδι του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» ανά την Ελλάδα η ανταπόκριση για βοήθεια στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη είναι συγκινητική. Όπως επίσης και η διάθεση αυτή η γενικευμένη οργή για το κράτος και τις κυβερνήσεις του, που αδιαφορούν για την προστασία του λαού, να μετατραπούν σε οργανωμένο, συλλογικό αγώνα και να γίνουν διεκδίκηση συνολικά για τη ζωή, τη δουλειά, την ασφάλειά μας. Αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και της διάθεσης να πάμε αλλιώς, μπορεί να εκφραστεί και στις ερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές με την αποφασιστική ενίσχυση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Στον αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα που είναι εχθρικό για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, μέχρι τελικά, όπως λέει και το σύνθημα του Φεστιβάλ μας, δανειζόμενο τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ, «να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη»…
