Συνέντευξη Λευτέρη Νικολάου – Αλαβάνου: Το 41% κονταίνει όσο ψηλώνει ο αγώνας μας και το ΚΚΕ!

Μια βδομάδα πριν από την κρίσιμη μάχη των ευρωεκλογών η Κατιούσα συζητά με τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Λευτέρη Νικολάου Αλαβάνο. Στο επίκεντρο της συζήτησής μας βρίσκεται ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωκοινοβουλίου, η στάση του ΚΚΕ σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο και η εναλλακτική που προβάλλει ενάντια στην πλήρη ταύτιση των αστικών κομμάτων με τις στρατηγικές της ΕΕ. Μια συζήτηση που βοηθάει να αναδειχθεί τόσο το περιεχόμενο και ο αυταρχικός τρόπος λειτουργίας μιας ιμπεριαλιστικής ένωσης, που δεν μπορεί να μετασχηματιστεί υπέρ των λαών της, όσο και ο δύσκολος αγώνας που έχουν μπροστά τους οι τελευταίοι, για να σπάσουν τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Καλή ανάγνωση.

-Έχουν νόημα οι ευρωεκλογές, εφόσον το ευρωκοινοβούλιο έχει γενικά διακοσμητικό ρόλο;

Παρά την προσπάθεια παραπλάνησης από τα αστικά κόμματα να παρουσιαστούν οι ευρωβουλευτές ως οι «μοναδικοί εκλεγμένοι εκπρόσωποι των λαών της ΕΕ», το ευρωκοινοβούλιο, όλοι οι θεσμοί της ΕΕ, έχουν συγκεκριμένο χαρακτήρα. Εκφράζουν τα συμφέροντα των λίγων, των πλουσίων, των λόμπι και των οικονομικών ομίλων.

Αυτό αποδεικνύεται από το ψήφισμα για τα λόμπι, μετά το σκάνδαλο Qatargate, όπου 703 ευρωβουλευτές – όλοι εκτός των δύο ευρωβουλευτών του ΚΚΕ – υποστήριξαν ότι η δυνατότητα των επιχειρηματικών λόμπι να παρεμβαίνουν στο ευρωκοινοβούλιο αποτελεί «ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας».

Ο ρόλος του ευρωκοινοβουλίου δεν είναι διακοσμητικός. Είναι βαθιά αντιδραστικός. Από εκεί περνάνε προς διαβούλευση κι έγκριση όλοι οι αντιλαϊκοί κανονισμοί και οδηγίες. Ο ελληνικός λαός επομένως έχει συμφέρον να είναι περισσότεροι οι εκπρόσωποι των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων εκεί, όπου θα αντιπαλέψουν, θα ξεμπροστιάσουν τις αντεργατικές επιλογές, και έγκαιρα θα προειδοποιήσουν και θα βοηθήσουν στην οργάνωση της πάλης ενάντιά τους. Με λίγα λόγια, να κάνει το ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό.

-Πώς βίωσες την εμπειρία στο ευρωκοινοβούλιο; Τι παραπάνω είδες-διαπίστωσες εκ των έσω;

Είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι αναγνώστες πώς λειτουργεί αυτός ο ευρωενωσιακός μηχανισμός. Δείτε τα ποσοστά ταύτισης μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ (και ΝΕΑΡ), ΠΑΣΟΚ, Ελ. Λύσης. Εάν στις εθνικές εκλογές μιλούσαμε για «100% ΝΔ», «80% ΝΔ», «70% ΝΔ», στο ευρωκοινοβούλιο η ταύτισή τους ξεπερνά το 90% σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, στις στρατηγικής σημασίας προτεραιότητες της ΕΕ. Όπως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, η μετατροπή της οικονομίας της ΕΕ σε πολεμική οικονομία, η στήριξη του Καθεστώτος Ζελένσκι με πάνω από 100 δις, το Ταμείο Ανάκαμψης κι Ανθεκτικότητας που δίνει πάνω από 700 δις από τον ιδρώτα των λαών στους ομίλους, η Πράσινη Ανάπτυξη που εκτοξεύει τις τιμές του ρεύματος, των καυσίμων. Όπως τα κατάπτυστα ψηφίσματα του ευρωκοινοβουλίου που έδωσαν πράσινο φως στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ.

Κι αυτό δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Ανεξάρτητα από την πολιτική προπαγάνδα που κάνουν σήμερα τα άλλα κόμματα και οι πολιτικές τους ομάδες στο ευρωκοινοβούλιο, το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε όλοι μαζί να «συγκλίνουν» στην κεντρική γραμμή, στις απαιτήσεις των ομίλων της ΕΕ για περισσότερα κέρδη, για ενίσχυσή τους στον ανταγωνισμό με τους αντιπάλους τους από ΗΠΑ-Κίνα-Ρωσία και άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες.

-Ποιες σημαντικές παρεμβάσεις έκαναν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ στην τελευταία θητεία;

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ αναδείξαμε τα προβλήματα και τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου λαού και των παιδιών του στο ευρωκοινοβούλιο. Με συνολικά πάνω από 500 παρεμβάσεις, 230 ομιλίες στην ολομέλεια, στηρίξαμε την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενάντια στην περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην απεργία. Ενάντια στις ομαδικές απολύσεις και τα εργατικά ατυχήματα. Για τα δικαιώματα στη δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, ενάντια στην εμπορευματοποίησή τους. Ενάντια στην άναρχη τοποθέτηση ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, για τα απαιτούμενα έργα πολιτικής προστασίας, για τις πλήρεις αποζημιώσεις των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων που έχασαν το βιος τους. Ενάντια στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, τις επεμβάσεις και τον πόλεμο. Για την άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή. Για το σταμάτημα της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-τρομοκράτη Ισραήλ, που για την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις είναι «σταθερός σύμμαχος και στρατηγικός εταίρος».

Όσο οι άλλοι «τα βρίσκανε» στις στρατηγικές δεσμεύσεις της ΕΕ, εμείς αναδεικνύαμε τους αγώνες και τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού μας.

-Είναι εφικτός – άμεσος στόχος η αποδέσμευση της Ελλάδας; Μήπως είναι πιο ρεαλιστικός στόχος η διάλυση της ΕΕ;

Από την εμπειρία τους σήμερα, ο ελληνικός λαός, οι άλλοι λαοί της ΕΕ, έχουν βγάλει συμπεράσματα για το τι είναι αυτός ο διακρατικός οργανισμός. Τα συγκριτικά στοιχεία από τα 27 κράτη-μέλη επιβεβαιώνουν αυτό που εξέφρασαν οι λαοί της Ευρώπης στις μεγάλες τους κινητοποιήσεις. Στη χώρα μας σχεδόν ένας στους δύο εκφράζει προβληματισμό έως και αντίθεση στην ΕΕ. Ακόμη περισσότερο είναι το ποσοστό ενάντια στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ευρωατλαντισμού. Αντιλαμβάνεται ο λαός μας ότι αντί για «καλές δουλειές με καλούς μισθούς», «φθηνά και ποιοτικά προϊόντα», «εξασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων», «απάνεμο λιμάνι», βρέθηκε αντιμέτωπος με μειωμένα εισοδήματα, ακρίβεια, πληθωρισμό, διαλυμένα δημόσια συστήματα υγείας και αυξημένο κόστος περίθαλψης, ελαστική απασχόληση και τσαλαπατημένα δικαιώματα. Καπιταλιστικές κρίσεις και ένταση των πολεμικών αναμετρήσεων στην περιοχή μας.

Αυτά τα βάσανα δεν είναι ούτε φυσικά επακόλουθα, ούτε αποτελέσματα λανθασμένων διαχειριστικών επιλογών της μίας ή της άλλης κυβέρνησης. Είναι η άλλη όψη της εκτόξευσης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, την οποία υπηρετεί η ΕΕ με τους κανονισμούς και τις οδηγίες της, σε βάρος της ζωής των πολλών.

Τέτοιες συμμαχίες καπιταλιστικών κρατών, όσο «σταθερές κι ακλόνητες» κι αν μοιάζουν, δεν είναι αιώνιες. Συγκροτούνται στη βάση οικονομιών διαφορετικών μεγεθών, συμφερόντων που δεν ταυτίζονται απόλυτα, αντιπαραθέσεων για το κομμάτι της καπιταλιστικής πίτας. Κατά καιρούς οι φυγόκεντρες τάσεις μπορούν να οξυνθούν έως και το σημείο της εξόδου χωρών, όπως έγινε με το Brexit. Αυτές οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί μεταξύ καπιταλιστικών κρατών είναι ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη από το εργατικό κίνημα και το επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα. Όμως, μία έξοδος στα πλαίσια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, δεν λύνει το βασικό ζήτημα για τους εργαζόμενους, που είναι η διαιώνιση της εκμετάλλευσης.

Για να λυθούν τα προβλήματα προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Χρειάζεται η εργατική εξουσία, η οικονομία που θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, όπως επισημαίνει το ΚΚΕ. Κι αυτά απαιτούν την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, και τις διάφορες δεσμευτικές συμφωνίες τους. Είναι στο χέρι του ελληνικού λαού καταρχάς να παλέψει για την δική του οικονομική και κοινωνική χειραφέτηση, και υπογραμμίζουμε ότι το ίδιο πρέπει να πράξουν κι υπόλοιποι λαοί της ΕΕ. Εξάλλου, το σύνθημά μας για τις ευρωεκλογές είναι «Σπάμε τα δεσμά της ΕΕ. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του Σοσιαλισμού. Των εργατών, των αγροτών, των λαών».

-Είναι η ΕΕ μια ένωση δημοκρατίας και δικαιωμάτων;

Από όσα έχουμε συζητήσει παραπάνω, αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα: Όχι. Εξάλλου, στην ΕΕ υπάρχουν 95 εκατομμύρια φτωχοί, δεκάδες εκατομμύρια παιδιά ζουν στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. 16 εκατομμύρια άνεργοι. Πάνω από μία Ελλάδα άστεγοι, κι η αστεγία αυξάνεται με ρυθμούς επιδημίας. 50% των εργαζομένων δουλεύει χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Για την ακρίβεια, μόνο σε 6 κράτη μέλη οι μισθοί καθορίζονται βάσει συλλογικών διαπραγματεύσεων. Στα υπόλοιπα 21 καθορίζονται με υπουργική απόφαση, όπως και στην Ελλάδα με τον Νόμο Βρούτση-Αχτσιόγλου. Σε 15 ισχύουν μέτρα απαγόρευσης, παραβίασης της απεργίας. Σε 10 κράτη-μέλη απαγορεύεται ο συνδικαλισμός.

Αυτά τα διαπιστώνουν εδώ και δεκαετίες οι εκθέσεις του ευρωκοινοβουλίου. Και παρά τα ευχολόγια, δεν έχει υπάρξει καμία βελτίωση προς όφελος των λαών, όποιος κι αν έχει την πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο, όποια κι αν είναι η απόχρωση των αστικών κυβερνήσεων.

Η ΕΕ φιλολαϊκή δεν γίνεται. Πιο αντιδραστική με βεβαιότητα. Δείτε: Στο 1/3 των κρατών-μελών ποινικοποιείται η κομμουνιστική ιδεολογία, τα ΚΚ είναι απαγορευμένα, αλλά εκθειάζονται οι συνεργάτες των ΝΑΖΙ, οι φασιστικές ομάδες δρουν ελεύθερα. Όποιος κατεβαίνει στους δρόμους ενάντια στην γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ, κρατά μία παλαιστινιακή σημαία, συλλαμβάνεται. Και στη Γαλλία και στη Γερμανία, σε άλλα κράτη μέλη, και στην Ελλάδα είχαμε τέτοια φαινόμενα. Εξάλλου, σύμφωνα με την ίδια την ΕΕ, «μοιραζόμαστε με το Ισραήλ τις ίδιες αρχές και αξίες». Επομένως, η κατοχή, η γενοκτονία, αποτελούν αρχές κι αξίες της ΕΕ.

Όποιος κατακρίνει το κυρίαρχο ευρωενωσιακό αφήγημα, φερ’ ειπείν, για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, γίνεται προσπάθεια να τον χαρακτηρίσουν «πράκτορα».

Αυτή την ΕΕ, κανένα αστικό κόμμα δεν την αμφισβητεί. Ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Ελ. Λύση, η ΝΕΑΡ, η Πλεύση Ελευθερίας, τα φασιστικά μορφώματα. Πλήγμα στην ΕΕ, την στρατηγική της, τα κόμματα που τη στηρίζουν μπορεί να δώσει σήμερα η ενίσχυση του ΚΚΕ, και στην κάλπη, και στους αγώνες.

Ζητούμενο είναι σήμερα, η καθημερινή πάλη να θέσει στο επίκεντρο τους πραγματικούς ενόχους, την ΕΕ, τα μονοπώλια και το κράτος τους. Έτσι, και πιο επικίνδυνη γίνεται ενάντια στο σύστημα, και περισσότερες αποσπάσεις και κατακτήσεις μπορεί να έχει, ενώ ταυτόχρονα ανοίγεται η προοπτική, η αναγκαιότητα για το Σοσιαλισμό.

-Ισχύει ότι η ΕΕ δίνει πόρους και κονδύλια στους λαούς της Ευρώπης ανεβάζοντας το βιοτικό τους επίπεδο;

Στην Ελλάδα, η ΝΔ διαγκωνίζεται με το ΣΥΡΙΖΑ, για το σε ποια διακυβέρνηση είχαμε μεγαλύτερη απορροφητικότητα ευρωενωσιακών κονδυλίων. Και η αλήθεια είναι ότι με όλες τις κυβερνήσεις, η Ελλάδα βρίσκεται στις πάνω-πάνω θέσεις.

Αυτό αποτυπώνεται και στην τεράστια κερδοφορία των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιριών, των τραπεζών, των ομίλων ΑΠΕ, των σουπερμάρκετ, που σπάει χρόνο με το χρόνο τα ρεκόρ. Αλλά και στο γεγονός ότι, παρά την ύφεση στην ΕΕ, η Ελλάδα «τρέχει» με πολλαπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης, όπως επιχειρηματολογεί αυτές τις μέρες η κυβέρνηση. Άρα λοιπόν, ανάπτυξη είχαμε στην Ελλάδα. Ανάπτυξη για τους λίγους και γιγάντωση του πληθωρισμού, της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας για τους πολλούς.

Δείτε: ενώ μοιράζονται πάνω από 30 δις στους ομίλους, οι μισθοί είναι μειωμένοι 15% από το 2011 και εξανεμίζονται πριν τις 14 του μήνα. Η φορολογία για τις μεγάλες επιχειρήσεις μειώνεται, κι αυξάνεται για τους βιοπαλαιστές εμπόρους, αγροτοκτηνοτρόφους, τους επιστήμονες. Ο πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 12%. Οι απώλειες στο λαϊκό εισόδημα φτάνουν το 30-40%.

Δεν υπάρχει πολιτική που να μπορεί να συμβιβάσει και τα κέρδη των ομίλων, και τους μισθούς και τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. Είναι εκ διαμέτρου αντίθετα, για να κερδίσει ο ένας πρέπει να χάσει ο άλλος.

Εκεί θα καταθέσει το ΚΚΕ όλες του τις δυνάμεις: σε νέους, πιο αποτελεσματικούς αγώνες κόντρα σε ΕΕ, κυβέρνηση και μεγαλοεργοδότες, σε σκληρές μαχητικές διεκδικήσεις για αυτά που έχει ο λαός ανάγκη.

-Πλανάται ακόμα το φάντασμα του κομμουνισμού πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο;

Αν δεν πλανιόταν, θα είχαμε σε κάθε ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου κι ένα αντικομμουνιστικό ψήφισμα; Τα ψηφίσματα, η διαστρέβλωση και παραχάραξη της ιστορίας, η επίσημη στρατηγική της ΕΕ ταύτισης του Κομμουνισμού με τον ναζισμό-φασισμό, αποδεικνύουν ακριβώς τι είναι αυτό που φοβούνται.

Φοβούνται την μετατροπή της βουβής οργής, της αγανάχτησης που συγκεντρώνεται στους εργαζόμενους και τους λαούς όλης της ΕΕ σε δράση, σε πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες, τις οποίες η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να ικανοποιήσουν, γιατί είναι «κόστος» για το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου υπερασπίζονται.

Όπως αποδείχθηκε με το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, το δυστύχημα των Τεμπών, Ευρωενωσιακή στρατηγική, ελληνικές κυβερνήσεις, επιχειρηματικά λόμπι, όλοι συνασπίστηκαν για να ελαφρύνουν τους ιδιώτες επενδυτές από την τοποθέτηση των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας, για να μη βλαφτεί η κερδοφορία τους. Το μαρτυρά εξάλλου η έκθεση της επιτροπής Μεταφορών του ευρωκοινοβουλίου που ψηφίστηκε από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελ. Λύση το 2022, όπως και η έκθεση της Κομισιόν για τους Σιδηροδρόμους.

«Τέμπη» υπάρχουν παντού σήμερα. Και για να εκλείψουν, πρέπει «να ξυπνήσουμε μονομιάς και να έρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

-Σε ποιο σημείο βρίσκεται η συγκρότηση ενός άλλου πόλου; Γιατί δεν έχει προχωρήσει περισσότερο;

Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα βρίσκεται σε βαθιά πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική κρίση. Συμμετέχουν κόμματα που έχουν απεμπολήσει τις αρχές και τις αξίες του Κομμουνιστικού Κινήματος, τον Μαρξισμό-Λενινισμό, την ανάγκη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Μεταξύ εκείνων που ενστερνίζονται αυτές τις αξίες, υπάρχει ανάγκη να ξεπεραστούν παλιές στρατηγικές επεξεργασίες, να βγουν συμπεράσματα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές του 20ού αιώνα, από την πείρα συμμετοχής ΚΚ στην αστική διαχείριση, να αναλυθεί καλύτερα η κατάσταση που επικρατεί στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, η καθοριστική αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας για την πρωτοκαθεδρία, οι σφοδροί ανταγωνισμοί που οδηγούν σε πολεμικές αναφλέξεις, όπως βλέπουμε σήμερα στην Ουκρανία.

Το ΚΚΕ προσπαθεί να συμβάλλει με τις θέσεις του, τις αναλύσεις του, τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει από τη μελέτη της δικής μας ιστορίας, της ιστορίας του Διεθνούς Κινήματος. Συμμετέχουμε στις Διεθνείς Συναντήσεις Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, και ιεραρχούμε πιο μόνιμες μορφές συνεργασίας, που βασίζονται πάνω σε ιδρυτικές διακηρύξεις και αρχές τις οποίες πρέπει να αποδέχονται τα κόμματα που συμμετέχουν, όπως η Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση.

Με αυτά τα κόμματα επιδιώκουμε να ανταλλάσσουμε απόψεις, να καταλήγουμε σε κοινές τοποθετήσεις κι ανακοινώσεις, στην κατεύθυνση του συντονισμού της πάλης των Κομμουνιστικών Κομμάτων και στην προσπάθεια συγκρότησης ενιαίας απάντησης απέναντι στην ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου.

-Τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει το ΚΚΕ αν έβγαζε περισσότερους ευρωβουλευτές;

Το ΚΚΕ έχει αναδειχθεί ως η μόνη μαχητική εργατική λαϊκή αντιπολίτευση. Μετά τις εθνικές εκλογές και την ανάδειξη της κυβέρνησης της ΝΔ με 41%, δεν τα δίπλωσε, δεν μπήκε στη χορωδία της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης.

Όλες του οι ανανεωμένες δυνάμεις ρίχτηκαν στη μάχη για τους μισθούς, τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στην εμπορευματοποίηση της υγείας και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για να επιστρέψει η φρεγάτα Ύδρα, για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, να καταδικαστεί η ΕΕ, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που θέλουν να μας κάνουν συνένοχο στην γενοκτονία των παλαιστινίων.

Άρα λοιπόν, δεν είναι μόνο το «τι», αλλά και το «πόσο». Γι’ αυτό, πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, που πολλαπλασιάζει τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας. Το 41% δεν κονταίνει με ψήφο στην ΝΔ, ούτε με ψήφο στα άλλα κόμματα της ΕΕ που ξαναφέρνουν την ίδια πολιτική από το παράθυρο και υπονομεύουν την πάλη μας. Ούτε με την αποχή, που το βράδυ της 9ης Ιουνίου θα ερμηνευθεί ως απάθεια κι ανοχή.

Κονταίνει όσο ψηλώνει ο αγώνας μας, όσο ψηλώνει το ΚΚΕ!