Τα ΜΑΤ έφυγαν από το νησί, καιρός να ξεμπερδεύει και με τους φασίστες…
Τα ΜΑΤ μπορεί να έφυγαν από το νησί, αλλά ο υφέρπων φασισμός έχει βαθύτερες ρίζες. Και μπορεί να βρίσκεται παντού, όχι μόνο στο αστικό κράτος. Μπορεί να ντύνεται ιερή αγανάκτηση, να παρασέρνει απλό κόσμο, όσο αυτός δε στοχεύει εκεί που πρέπει, δεν κατευθύνει την οργή του στους υπαίτιους και όχι στα θύματα, όσο ξεσπά ενάντια σε φτωχούς και κατατρεγμένους.
Τα ΜΑΤ έφυγαν από το νησί, αλλά ο φασισμός είναι εδώ.
Είναι σε αυτούς που χειροκροτούν τα ΜΑΤ που πήγαν στον Έβρο χωρίς ανάσα μετά από την εισβολή τους σε Λέσβο και Χίο. Τα ΜΑΤ που βαρούσαν στο ψαχνό, έκαιγαν δάση, έλεγαν τους ντόπιους “Τουρκόσπορους”.
Είναι στον κόσμο που ζει “ημέρες του ’40” και μπορεί να αρχίσει να πλέκει κάλτσες για τους ΜΑΤατζήδες μας. Πάνω εκεί στου Έβρου μας τις όχθες…
Χορταίνω ΟΜΟΨΥΧΙΑ. Νιώθω ότι ζω στιγμες του έπους
του 1940. Έχω να κοιμηθώ 2 μέρες αλλά δεν αφήνω τη
θέση μου. Στρατός, Αστυνομία και Εθνοφυλακη ειμαστε
μια γροθιά. Οι κάτοικοι των χωριών ζυμωνουν ψωμιά και
μας φέρνουν φαγητό. ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!https://t.co/481dTdBq0k— Afroditi Manou (@AfroditiManou1) March 1, 2020
Σήμερα δεν κοιμάται κανείς.
Η σκέψη όλων των Ελλήνων είναι στον Έβρο και στα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, τους άντρες που κάνουν το καθήκον τους για να είμαστε ασφαλείς όλοι εμείς.
Η Παναγιά μαζί τους.— Latinopoulou (@latinopoulou) March 1, 2020
Είναι στα κανάλια που μεταδίδουν χοντρά ψέματα χωρίς ντροπή. Πχ ότι οι αγανακτισμένοι στη Θερμή ξυλοκόπησαν υπάλληλο ΜΚΟ -που για κάποιον λόγο δε θεωρείται μεμπτό- ενώ ήταν Γερμανός δημοσιογράφος. Ή ότι οι πρόσφυγες στα σύνορα βάζουν επίτηδες τα παιδιά τους πάνω από φωτιές να δακρύζουν, για να τα δείχνουν οι κάμερες.
Είναι όμως και αλλού. Ακόμα και σε κάποιους από αυτούς που έφαγαν χημικά τις προάλλες από τα ΜΑΤ.
Είναι σε αυτούς που έκλεισαν την είσοδο της Μόριας, για να μην έρθουν άλλοι “ανεπιθύμητοι” πρόσφυγες από αυτούς που καταφτάνουν στο νησί.
Σε αυτούς που έβαλαν φωτιά στη δομή της Συκαμνιάς για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Τώρα: Καίγεται το Stage 2 στη Συκαμνια που λειτουργούσε με ευθύνη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου όπου έκλεισε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Δυτικής Λέσβου. Άγνωστοι αργά σήμερα το απόγευμα έβαλαν φωτιά. https://t.co/biF04jpLKU
— Δρομογράφος (@dromografos) March 1, 2020
Σε αυτούς που πήγαν στο λιμάνι της Θερμής για να κάνουν “ανθρώπινο τείχος” στους πρόσφυγες, και να δείξουν τη σκατοψυχιά τους στο πανελλήνιο, χλευάζοντας μωρομάνες και χτυπώντας δημοσιογράφους.
I was injured, thrown woods at, harassed and car chased. In #Lesvos, Greece In 2020 By right-wing extremists who first prevented a migrant boat full of children from reaching ashore And then built road blocks across the main road to harass NGOs and reporters This landed in my car pic.twitter.com/UlYOQpZBni
— Giorgos Christides (@g_christides) March 1, 2020
I was attacked by fascists as locals try to push a boat of refugees that was in distress earlier away from the port of Thermi on #Lesvos. I am (kinda) ok, don’t worry – the refugees though are still sitting in the boat. Plastic bottles are thrown at them. #Europe2020 pic.twitter.com/BE00gc9pXB
— Michael Trammer (@mic_tra) March 1, 2020
Ντρέπομαι που πατάμε στην ίδια γη με αυτά τα σκατόψυχα σκουπίδια… (τραγική ειρωνία, στο τέλος τα βάζουν με το λιμένικό το οποίο φεύγει στα μουλωχτά) #refugeesGr pic.twitter.com/wLFAIsgWCP
— Δρομογράφος (@dromografos) March 1, 2020
Στην αρχή "εγώ καθόλου δεν τα λυπάμαι τα παιδιά, κανέναν δεν λυπάμαι". Μετά από λίγο "περίμενε, περιμενε Μπάμπη, περίμενε να σε τραβήξω την ώρα που δίνεις τα μπισκότα" για να δείξει την "ανθρωπιά της. pic.twitter.com/EbHnPyeP8d
— Τζερμποα (@kagouriki) March 1, 2020
Σε αυτούς που προπηλάκισαν μια κομμουνίστρια δημοτική σύμβουλο που έσπευσε στο σημείο.
Τα ΜΑΤ μπορεί να έφυγαν από το νησί, αλλά ο υφέρπων φασισμός έχει βαθύτερες ρίζες. Και μπορεί να βρίσκεται παντού, όχι μόνο στο αστικό κράτος. Μπορεί να ντύνεται ιερή αγανάκτηση, να παρασέρνει απλό κόσμο, όσο αυτός δε στοχεύει εκεί που πρέπει, δεν κατευθύνει την οργή του στους υπαίτιους και όχι στα θύματα, όσο ξεσπά ενάντια σε φτωχούς και κατατρεγμένους.
Μπορεί τις προηγούμενες μέρες να υπήρχε ένα πλατύ αίσθημα ενότητας στον λαό του νησιού ενάντια στον πραγματικό εισβολέα (τα ΜΑΤ) και να συνυπήρχαν διάφορες τάσεις στον λαό που ξεσηκωνόταν και αντιδρούσε, αλλά δε χωράει καμία ενότητα με φασίστες και πράξεις που παραπέμπουν σε ρατσιστικά πογκρόμ.
Το λαϊκό κίνημα έχει καθήκον και ευκαιρία να σπάσει αυτό το απόστημα και να το απομονώσει, πριν διασπείρει το δηλητήριό του. Να κερδίσει μαζικά συνειδήσεις, να τις βοηθήσει να ξεθολώσουν μες στη μάχη, γιατί μόνο εκεί αλλάζουν-κερδίζονται πραγματικά.