Τελικά υπάρχει σχέδιο; – Το οργανωμένο μπάχαλο του επιτελικού κράτους

Η κυβέρνηση επιμένει ότι έχει στρατηγικό σχέδιο. Το οποίο διαμορφώνεται τόσο ευέλικτα, που καταλήγει να περιλαμβάνει τα πάντα και τα αντίθετά τους.

Αρχικά ήταν περιττές οι μάσκες, μετά τις επέβαλαν ως υποχρεωτικές παντού, γιατί “είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο” που έρχεται κι έριχναν πρόστιμα σε όποιον δε φορούσε.
Στην αρχή απέκλειαν το γενικό απαγορευτικό (lockdown) και το επέβαλαν μια βδομάδα μετά, πριν Πέτσας λαλήσει τρις, γιατί… “άλλαξαν τα επιδημιολογικά δεδομένα”. Θα αλλάξουν πάλι όμως πριν τα Χριστούγεννα, για να βγούμε σαν καλικάντζαροι-καταναλωτές και να κινηθεί η αγορά.
Επέβαλαν απαγόρευση κυκλοφορίας στις 9 τοπικά, την πήραν πίσω όταν κηρύχθηκε γενικό lockdown σε όλη τη χώρα, διευκρίνισαν αμέσως πως τελικά ισχύει, άλλαξαν την αρχική διευκρίνιση και τελικά επανέφεραν την απαγόρευση οριστικά σε όλη τη χώρα.

Ο Πέτσας έγινε εκπρόσωπος-ανέκδοτο, που απέκλειε το πρωί όσα ανακοινώνονταν το βράδυ. Και η Ελληνοφρένεια τρόλαρε εύστοχα το επιτελικό κράτος, που μας τρολάρει και αυτό με τη σειρά του.

Μα τέλος πάντων, υπάρχει σχέδιο;

Φυσικά και υπάρχει. Μας το παρουσίασε σε διαφάνειες ο Κικίλιας. Μόνο που ήταν φτηνή αντιγραφή από τη σελίδα εταιρείας ιατρικών ψυγείων του εξωτερικού.

Και δεν έλεγε τίποτα για ΜΕΘ, επιτάξεις, συγκοινωνίες και λοιπά μέτρα, αλλά ήταν για το επικείμενο εμβόλιο που δεν έχει καν ανακοινωθεί ακόμα. Η ελπίδα έρχεται…

Και όμως, το επιτελικό κράτος λειτουργεί. Θωρακίζει την κοινωνία μας με μπόλικο γύψο. Αδυνατεί να γεννήσει λεωφορεία, γεννά όμως με επιτυχία περιπολικά και αύρες. Ενισχύει την τήρηση των μέτρων και των περιορισμών με ακόμα περισσότερους αστυνομικούς. Στο τέλος, μπορεί να βάλει τους Μπαλούρδους να επανδρώσουν και τις ΜΕΘ, αφού δε θέλει να προσλάβει γιατρούς. Τόσους μήνες το μόνο ΕΣΥ που ενίσχυσε είναι το “ΕΣΥ φταις”, όπως έγραψε και ο δικός μας Λα Κάππα.

Κι όμως, δεν είναι κινήσεις πανικού. Είναι πολιτικές επιλογές βάσει σχεδίου.

Όταν μας λένε πως “άλλαξαν ραγδαία τα επιδημιολογικά δεδομένα”, αφήνοντας υπονοούμενα πως μεταλλάχθηκε ο ιός, το μόνο που λένε στην πράξη είναι πως εξαντλούνται οι ΜΕΘ και γονατίζει το σύστημα δημόσιας υγείας, γιατί το άφησαν αθωράκιστο. Και αυτό δυστυχώς δεν έτυχε, πέτυχε. Και ήταν καρπός της πολιτικής τους.

Όταν πανηγύριζαν το καλοκαίρι πως νικήσαμε τον ιό και θωρακιστήκαμε μια για πάντα από τον κίνδυνο, δεν ήταν απλώς ανεύθυνοι. Έδιναν ρέστα για να ανοίξει η τουριστική σεζόν και να πλουτίσουν οι μεγαλοξενοδόχοι, με τον Μητσοτάκη να κάνει τη μασκότ του καλοκαιριού, με φόντο το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. Και αυτό έγινε, βάση σχεδίου, πολύ πριν αρχίσουν να κατηγορούν εμάς για εφησυχασμό, μετά από την αρχική επιτυχία…

Όταν επιβάλλουν απαγορεύσεις και στο καπάκι νέες απαγορεύσεις και μετά επιπρόσθετες απαγορεύσεις, είναι γιατί αυτό είναι το μοναδικό μέτρο που προτίθενται να πάρουν, στοχοποιώντας τον “ανεύθυνο λαό” που τάχα δεν τηρεί τα μέτρα. Και όταν χτυπάνε τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, δεν το κάνουν για να μας γλιτώσουν από τον ιό. Αλλά για να μην εξαπλωθεί ο ιός της αμφισβήτησης της πολιτικής τους και για να φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες στους “ανεύθυνους διαδηλωτές”, την ώρα που η μοναδική υγειονομική βόμβα ήταν οι χιλιάδες αστυνομικοί στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Όταν αφήνουν ανεξέλεγκτες τις επιχειρήσεις ως προς τα μέτρα προστασίας και τις συνθήκες εργασίας, όταν αφήνουν τους εργαζόμενους στη μοίρα τους να παστώνονται στις συγκοινωνίες, αυτό δε γίνεται γιατί δεν υπάρχει ένα κεντρικό σχέδιο, αλλά γιατί δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός. “Δεν είμαστε Σοβιετία εδώ πέρα”, όπως θα έλεγε και ο Κικίλιας…

Αυτό είναι το βασικό σχέδιο κάθε αστικής κυβέρνησης.

-Πάνω από όλα είναι η οικονομία, δηλαδή το ιδιωτικό κέρδος, για να “μείνει όρθια η ζωή”. Για αυτό αρνούνται να παραδεχτούν πως είναι λάθος που άνοιξε με τέτοιους όρους ο τουρισμός και πανηγύριζαν γιατί επανέφεραν για λίγους μήνες την “κανονικότητα”.

-Τα απαγορευτικά βλάπτουν την οικονομία, αλλά είναι η μόνη ασπίδα που έχουν, όταν βλέπουν τα κρούσματα να αυξάνονται και τις ΜΕΘ να λιγοστεύουν, εφόσον δεν έχουν τη βούληση να πάρουν κανένα άλλο μέτρο. Το μόνο που φοβούνται είναι το πολιτικό κόστος, αν αυξηθούν δραματικά οι θάνατοι.

-Το βασικό σχέδιο υπάρχει και λέει πως φταίμε εμείς, ο καθένας ξεχωριστά για τον δικό του θάνατο. Φταίει η νεολαία και τα πάρτι, φταίει το καυτό ερωτικό καλοκαίρι των νέων, φταίει ο θεός που μας μισεί, αλλά όχι οι επί γης εκπρόσωποί του, που δεν αλλάζουν λαβίδα ή κουταλάκι. Η Θεία Κοινωνία δεν είναι απέναντι στην κοινωνία, σε αντίθεση με τις διαδηλώσεις, που τηρούν όλα τα μέτρα προστασίας, σε ανοιχτό χώρο

Ατομική ευθύνη, κανένας δε θα μείνει…

Ατομική ευθύνη μέχρι τελικής πτώσης -στην πιο δραματική κυριολεξία της έννοιας. Και αυτό δεν είναι μπάχαλο, είναι επιλογή. Όπως έχουμε πει, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει κράτος, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ότι έχουμε ένα αστικό κράτος, ως όργανο ταξικής κυριαρχίας των εκμεταλλευτών, που υπερασπίζει τα δικά τους συμφέροντα και είναι πρόθυμο να τα επιβάλει στην κυριολεξία επί πτωμάτων…