Τέρενς Κουίκ – Το “καραμανλόπαιδο” που αγκυροβόλησε στο “προοδευτικό μέτωπο” του Σύριζα

Από τους διάφορους μετακινούμενους βουλευτές του τελευταίου διαστήματος, δύσκολο είναι να διαλέξει κανείς τον πιο αριβίστα, καθώς όλοι διεκδικούν με αξιώσεις την πρωτιά. Σίγουρα όμως αν είναι να επιλέξουμε ποιος είναι μεγαλύτερη «σελέμπριτι» ανάμεσά τους, αναμφίβολα η ιδιότητα ανήκει στον Τέρενς Σπένσερ Νικόλαο Κουίκ, ο οποίος, πριν πάρει θέση σε βουλευτικά έδρανα και υπουργικούς θώκους, υπήρξε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της μικρής οθόνης.

Γεννήθηκε στις 18 Φλεβάρη 1947 στη Θεσσαλονίκη, από Άγγλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν ακόμα μωρό, κι έκτοτε είδε τον πατέρα του μόνο τρεις φορές. Το ξενικό του επίθετο έδινε κατά καιρούς τροφή σε διάφορες αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας πως ήταν Εβραίος, με αποτέλεσμα εκείνος να τις διαψεύσει δηλώνοντας «Έλλην» και «Χριστιανός ορθόδοξος». Σπούδασε αρχικά στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή και στη συνέχεια στο Πάντειο πανεπιστήμιο.

Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα το 1966 και αργότερα μεταπήδησε στην τηλεόραση, ως ρεπόρτερ της ΥΕΝΕΔ. Με αυτή του την ιδιότητα είχε πάρει δηλώσεις από τον Παττακό, το Λαδά και τον ισχυρό παράγοντα του αθλητισμού επί χούντας Κώστα Ασλανίδη, τον οποίο ο νεαρός τότε δημοσιογράφος χαρακτήριζε «τον άνθρωπο που υλοποίησε την επιτυχία». Το βίντεο αυτό έφερε στη δημοσιότητα ο Πάνος Καμμένος για να «καρφώσει» τον παλιό του σύμμαχο, μάλλον επειδή τώρα αντιλήφθηκε και ενοχλήθηκε από το γεγονός πως όποιος εργαζόταν στην κρατική τηλεόραση εκείνη την περίοδο, εκ των πραγμάτων θα συναναστρεφόταν δημοσιογραφικά με τα ηγετικά στελέχη της χούντας.

Ως «καραμανλόπαιδο του παππού Καραμανλή», όπως χαρακτήρισε τον εαυτό του πριν λίγες μέρες, βρέθηκε σε σημαντικές θέσεις μέσα στην ΕΡΤ, παραμένοντας κεντρικός παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων και επί ΠΑΣΟΚ, ως το 1989 όταν και παραιτήθηκε, για να συνεχίσει στον ίδιο ρόλο στην αναδυόμενη ιδιωτική τηλεόραση, ταυτιζόμενος επί μια δεκαετία με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Αντ1. Ακολούθησε μια περίοδος τηλεοπτικής παρακμής, με τον ίδιο να παρουσιάζει το πρωινό του Σταρ με την Έμυ Λιβανίου, αφήνοντας εποχή για τους καβγάδες του μαζί της, μολονότι με τα χρόνια οι σχέσεις τους εξομαλύνθηκαν. Έκανε ένα πέρασμα και από το Άλτερ, όπου ιστορικό έμεινε το ξέσπασμά του κατά όσων τον είχαν ειρωνευτεί για ένα σαρδάμ του, χαρακτηρίζοντάς τους «κότες, κότες, κότες». Ακολούθησαν εκπομπές και δελτία στην ΕΤ3 και το Blue Sky, για να επέλθει η τηλεοπτική του «αναγέννηση» μέσω της παρουσίασης, το 2010 του κεντρικού δελτίου του Kontra Channel του Κουρή, στις απαρχές του σταθμού, όταν αυτός επιχειρούσε να δημιουργήσει έντονα «αντιμνημονιακό προφίλ», αναδεικνύοντας διάφορους «σταρ» της εποχής, κυρίως επί «αγανακτισμένων».

Με αυτές τις “περγαμηνές” στο ενεργητικό του, ο Κουίκ μετά από μια πρώτη απόπειρα ενασχόλησης με τα κοινά ως δημοτικός σύμβουλος του Έβερτ το 1986 στην Αθήνα, κατήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή το 2012 ως βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ, ξεχωρίζοντας για την αντι – σύριζα ρητορική του, αφού χαρακτήριζε την τότε αξιωματική αντιπολίτευση “επικίνδυνη, συστημική δύναμη” με “συνιστώσα της δραχμής και συνιστώσα λαθρομεταναστών”. Επίσης δήλωνε πως σε ένα υποθετικό σενάριο κυβερνητικής συνεργασίας Σύριζα – Ανέλ, ο ίδιος θα έπρεπε να “αλλάξει τόπο, να πάει σε άλλη ήπειρο, από ντροπή”. Ιδιαίτερα λάβρος εμφανιζόταν στο ζήτημα του μακεδονικού, κάνοντας επανειλημμένα λόγο για “Βαρντάσκα”, τη Μακεδονία που είναι “μία και ελληνική”, προκαλώντας μάλιστα σε κάποιο πάνελ τον Τραγάκη από τη ΝΔ να δηλώσει πως δε θα ψήφιζε ποτέ σύνθετη ονομασία. Μετά την ανάδειξή του αρχικά σε υφυπουργό Συντονισμού και στη συνέχεια υφυπουργό εξωτερικών της συγκυβέρνησης Σύριζα – Ανέλ, ο Κουίκ χάθηκε κάπως από το προσκήνιο, διαφημίζοντας τον ελληνισμό στα πέρατα της γης με 70 ταξίδια σε 26 μήνες.

Η προσέγγισή του με το Σύριζα γινόταν όλο και πιο φανερή όσο επιδεινωνόταν η σχέση Καμμένου – Τσίπρα κι έτσι η προσχώρησή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο πριν λίγες μέρες, μετά την παραίτηση Παπαχριστόπουλου από την έδρα του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ακριβώς έκπληξη. Στις εύλογες απορίες για το πώς ξαφνικά υιοθέτησε τη Συμφωνία των Πρεσπών μετά από όσα έλεγε τα προηγούμενα χρόνια, απάντησε αφοπλιστικά πως όσα έλεγε τότε ήταν “προεκλογικά” και πως ως δημοσιογράφος ήδη από το 1992 έβγαζε στο ραδιόφωνο poll νεοδημοκρατών ακροατών που τάσσονταν υπέρ του “Βόρεια Μακεδονία”. Παράλληλα, ως παιδί του Καραμανλή δήλωσε πως “ποτέ δεν υπήρξε αριστερόφοβος”, αποδεικνύοντας την προοδευτική μετατόπιση που έχει επιφέρει στο πολιτικό σκηνικό η διακυβέρνηση Σύριζα, που αν κρίνουμε κι από τις σημερινές δηλώσεις Ζαχαριάδη και παλιότερες εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα σε σχετική εκδήλωση του Ιδρύματος Καραμανλή, επιδιώκει να αναδειχθεί και η ίδια στο καλύτερο “καραμανλόπαιδο”. Κι αν με τους νέους εταίρους σε αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια αντάλλαξαν κάποτε και μια κουβέντα παραπάνω, νερό κι αλάτι…