«Κομμουνιστική Επιθεώρηση»: Με νέα μορφή κυκλοφορεί το 1ο τεύχος του 2019
Με την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους του 2019, εγκαινιάζεται η νέα μορφή της ΚΟΜΕΠ, του θεωρητικού και πολιτικού οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, στο οποίο περιλαμβάνονται οι Αποφάσεις για τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές που θα λάβουν χώρα το Μάη του 2019.
Με την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους του 2019, εγκαινιάζεται η νέα μορφή της ΚΟΜΕΠ, του θεωρητικού και πολιτικού οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, στο οποίο περιλαμβάνονται οι Αποφάσεις για τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές που θα λάβουν χώρα το Μάη του 2019. Όπως αναφέρεται στο σημείωμα της Σύνταξης: «Η συνεχής προσπάθειά μας για τη βελτίωση και τον εμπλουτισμό του περιεχομένου του περιοδικού δεν θα μπορούσε παρά να επεκτείνεται και σε ζητήματα που σχετίζονται με τη μορφή του». Ακολουθούν το σημείωμα της Σύνταξης και τα περιεχόμενα του περιοδικού.
Το σημείωμα της σύνταξης
Αυτό το τεύχος της ΚΟΜΕΠ εγκαινιάζει τη νέα μορφή του περιοδικού. Η συνεχής προσπάθειά μας για τη βελτίωση και τον εμπλουτισμό του περιεχομένου του περιοδικού δεν θα μπορούσε παρά να επεκτείνεται και σε ζητήματα που σχετίζονται με τη μορφή του. Οδηγός είναι πάντα η επιδίωξη της αναβάθμισης της αποτελεσματικότητας του θεωρητικού οργάνου της ΚΕ, στην εκπλήρωση του καθήκοντος που έχει επωμιστεί από την εμφάνισή του το 1921, να συμβάλλει στην ιδεολογική πάλη του ΚΚΕ απέναντι στην αστική ιδεολογία, τον αναθεωρητισμό και τον οπορτουνισμό, γενικότερα να συμβάλλει στη δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού – λενινισμού στις σύγχρονες συνθήκες.
«Κομμουνιστική Επιθεώρηση»: Με νέα μορφή κυκλοφορεί το 1ο τεύχος του 2019
Σε αυτό το τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνονται οι Αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές που θα λάβουν χώρα το Μάη του 2019. Η αφομοίωσή τους θα συμβάλει στην προσπάθεια να αναδειχθεί το ενιαίο ταξικό πολιτικό κριτήριο της ψήφου που πρέπει να διαπερνά το σύνολο των εκλογικών μαχών.
Άθικτοι οι μνημονιακοί νόμοι, μόνιμη η αντιλαϊκή εποπτεία
Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο απατηλό είναι το κυβερνητικό αφήγημα της «δίκαιης ανάπτυξης». Το Δεκέμβρη ψηφίστηκε ο κρατικός προϋπολογισμός του 2019, ο οποίος – όπως κάθε χρόνο – αποτελεί «φωτογραφία» των προτεραιοτήτων, των ιεραρχήσεων, των στοχεύσεων και εν τέλει του ταξικού χαρακτήρα του αστικού κράτους. Ετσι, από τη μία έχουμε περαιτέρω περικοπές στις λεγόμενες «κοινωνικές δαπάνες», σε Υγεία – Πρόνοια και Παιδεία, στις κρατικές δαπάνες για τις συντάξεις και τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, στη χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης, στις δαπάνες για τις συντάξεις, στη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, στο ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, εκτόξευση των έμμεσων φόρων κ.λπ. Από την άλλη, έχουμε μέτρα άμεσης στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως η κρατική επιδότηση του συνόλου των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους έως 25 ετών, η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη κατά τέσσερις μονάδες σε βάθος τετραετίας, η μείωση της φορολογίας και επί των διανεμόμενων κερδών από 15% σε 10% από το 2020.
Στην ουσία, στο πρώτο σκέλος έχουμε την εξασφάλιση των υπερπλεονασμάτων μέσω της περαιτέρω επιβάρυνσης του λαού και στο δεύτερο έχουμε τη διοχέτευση μέρους αυτών των πλεονασμάτων στο κεφάλαιο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχει πιο συνοπτική ανάδειξη του ταξικού χαρακτήρα του προϋπολογισμού από το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός πήρε την έγκριση και τη στήριξη της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», δηλαδή της μόνιμης αντιλαϊκής εποπτείας, με τον επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Μ. Σεντένο, να δηλώνει «σίγουρος ότι η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική διαδικασία και θα εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για τα επόμενα έτη».
Ιδιαίτερο στοιχείο της φετινής συζήτησης για τον προϋπολογισμό ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης να τον παρουσιάσει ως τον «πρώτο μεταμνημονιακό προϋπολογισμό», ως «ταξικά μεροληπτικό υπέρ των φτωχών» κ.λπ. Ετσι, την ίδια στιγμή που διατηρεί άθικτους τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που τσακίζουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων και τις δεκάδες μειώσεις συντάξεων – μισθών – κοινωνικών δαπανών, η κυβέρνηση αυξάνει τον πήχη των «πρωτογενών πλεονασμάτων» κατά 1 δισ. κάθε χρόνο από το 2019 μέχρι το 2022 και αναλαμβάνει μια σειρά επιπλέον αντιλαϊκές δεσμεύσεις για το επόμενο διάστημα.
Ταυτόχρονα, με μέτρα όπως το πάγωμα των συντάξεων και η εφαρμογή της δικαστικής απόφασης για τα ειδικά μισθολόγια, η κυβέρνηση επιχειρεί από τη μία να «βαφτίσει το κρέας ψάρι», να κρύψει δηλαδή τον ταξικό «υπέρ των πλουσίων» χαρακτήρα της πολιτικής της, και από την άλλη να διαχειριστεί την εξάπλωση της φτώχειας που δημιουργεί η πολιτική της. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η εφαρμογή ακόμα και κάποιων από αυτά τα μέτρα βρίσκεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ανάπτυξης με ρυθμό 2,5%, που προβλέπει ο προϋπολογισμός, εξελίξεις για τις οποίες το λεγόμενο «Δημοσιονομικό Συμβούλιο» εξέφρασε πρόσφατα την έντονη ανησυχία και αμφιβολία του. Αρωγός της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι εδώ η ΝΔ, η οποία χαρακτηρίζει τα παραπάνω «φιλοδωρήματα» ακατάσχετη παροχολογία.
Σε κάθε περίπτωση, ο συνολικός στόχος που υπηρετεί η κυβερνητική οικονομική πολιτική είναι η υποβοήθηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτό αποδεικνύεται και από τα στοιχεία που περιλαμβάνονταν στο πρόσφατο ειδικό τεύχος του συστήματος «Εργάνη» για τη μισθωτή απασχόληση το 2018, στο οποίο αποτυπώνονται η καθήλωση των μισθών και γι’ αυτό το έτος, ο διπλασιασμός των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης από το 2013 μέχρι το 2018, καθώς και το γεγονός ότι ένας στους δύο μισθωτούς εργαζόμενους αμειβόταν με μισθούς κάτω των 800 ευρώ μεικτά. Πάνω απ’ όλα, όμως, αποδεικνύεται από τον έμμεσο προσδιορισμό – σε σχετική μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας – του ωφελημένου από τη δημιουργία αυτού του εργασιακού περιβάλλοντος: «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, που έδωσαν τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να προσαρμόσουν τόσο το μισθολογικό κόστος όσο και την απασχόληση στις διαταραχές της οικονομικής δραστηριότητας, συνέβαλαν στην αύξηση της μισθωτής απασχόλησης από το 2014 έως σήμερα».
Βαθύτερη εμπλοκή στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς…
Η υποβοήθηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας δεν περιορίζεται όμως στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες στην εσωτερική οικονομική πολιτική, αλλά συμπληρώνεται με αντίστοιχες κινήσεις στην εξωτερική πολιτική. Αποκαλυπτικές γι’ αυτό ήταν οι δηλώσεις του μεγαλοεπιχειρηματία Ευ. Μυτιληναίου στο πλαίσιο του 20ού Συνεδρίου «CapitalLink» στις ΗΠΑ, μετά από τη βράβευσή του από τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ. Ο Μυτιληναίος δήλωσε σχετικά με το «τι σημαίνει για την Ελλάδα η νέα παγκόσμια τάξη»: «Η χώρα πρέπει: α) Να ενδυναμώσει και να ενισχύσει τις στρατηγικές της σχέσεις, κυρίως με τις ΗΠΑ. β) Να συνεχίσει με επιτυχία την περιφερειακή εξισορρόπηση και να κλείσει όσο το δυνατό γρηγορότερα το ζήτημα με την ΠΓΔΜ, με τη μέγιστη πολιτική συγκατάθεση. γ) Να παλέψει πολύ σκληρά για το έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Αντίστοιχα, για την ΕΕ είπε ότι θα πρέπει «να μειώσει την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία, προωθώντας Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, δημιουργώντας πολλαπλές ενεργειακές οδούς και ενισχύοντας την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ».
Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι οι παραπάνω κατευθύνσεις αποτελούν τους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης; Σε απόκριση των παραπάνω κελευσμάτων σημαντικού τμήματος της ελληνικής αστικής τάξης, τις οποίες εξέφρασε συνοπτικά ο Μυτιληναίος, η κυβέρνηση πήρε ενδεικτικά τις ακόλουθες πρωτοβουλίες το τελευταίο διάστημα: Πραγματοποίησε τον λεγόμενο «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ και κατέληξε σε κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο αποτυπώνεται η περαιτέρω εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αναβάθμισε την τριμερή Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ κάτω από τη σκέπη των ΗΠΑ, που αποφάσισε μάλιστα ότι στην επόμενη Σύνοδό της το Φλεβάρη θα υπογράψει συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «East Med», τον οποίο προωθούν και οι ΗΠΑ ως μέσο μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από τη Ρωσία. Εμβάθυνε τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, με την υπογραφή του Προγράμματος Αμυντικής Συνεργασίας για το έτος 2019. Προώθησε τη συμφωνία των Πρεσπών με την ΠΓΔΜ – που πρόκειται το επόμενο διάστημα να έρθει προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή – με βασικό στόχο την ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ, ενώ το ίδιο ευρωΝΑΤΟικό μήνυμα μετέφερε και στην πρόσφατη τετραμερή Σύνοδο Κορυφής των ηγετών Ελλάδας – Σερβίας – Βουλγαρίας – Ρουμανίας. Επίσης, ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε το τελευταίο διάστημα διμερείς διεθνείς συναντήσεις με τον Βλ. Πούτιν στη Μόσχα και με τον Αλ. Βούτσιτς στο Βελιγράδι, κοινό στοιχείο των οποίων ήταν η ενεργητική προώθηση των ευρωΝΑΤΟικών σχεδιασμών, στους οποίους περιλαμβάνεται και η πίεση προς τη σερβική ηγεσία να επιτύχει συμφωνία με το Κοσσυφοπέδιο και να αψηφήσει τις αντιδράσεις της Ρωσίας στη δημιουργία κοσσοβάρικου στρατού (με τις πλάτες των ΗΠΑ).
Υπενθυμίζεται επίσης ότι πρόσφατα η αμερικανικών συμφερόντων ONEX αγόρασε τα Ναυπηγεία του Νεώριου στη Σύρο και ενδιαφέρεται και για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σκαραμαγκά, ενώ έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί και για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Η σύνδεση του περάσματος αυτών των υποδομών σε αμερικανικά χέρια με τους σχετικούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς αναδεικνύεται από διαδικτυακό δημοσίευμα με τίτλο «Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας στα αμερικανικά χέρια;» (viadiplomacy.gr), που ανάρτησε ο Αμερικανός πρέσβης στο προσωπικό του ιστολόγιο. Εκεί αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Οι Αμερικανοί δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση τα ναυπηγεία της Ελλάδας να πέσουν στα χέρια άλλων εταιρειών (και ειδικά κινεζικών) που δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα. Τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, μαζί με αυτό της Σύρου που έχει αποκτήσει ήδη η ONEX, είναι στρατηγικής σημασίας πλέον για το αμερικανικό Ναυτικό. Με την απόκτησή τους και τον εκσυγχρονισμό τους, θα μπορούν να ελλιμενιστούν για επισκευές και συντήρηση προηγμένα πολεμικά σκάφη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ».
Λίγες βδομάδες πριν, ο πρέσβης δήλωνε: «Η σχέση μας με την Ελλάδα είναι ισχυρότερη απ’ ό,τι υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια, κι αυτό χάρη στην πολύ σκληρή δουλειά της ελληνικής κυβέρνησης, των ελληνικών αρχών και της αμερικανικής κυβέρνησης. Ωστόσο αντανακλά και μια στρατηγική προσέγγιση (…) Εχουμε κάνει μια στρατηγική εκτίμηση ότι η Ελλάδα είναι ένας ιδανικός εταίρος για τις ΗΠΑ, καθώς αναζητούμε να δομήσουμε σταθερότητα και ευημερία σε αυτήν τη σύνθετη περιοχή. Μοιράζεται, για παράδειγμα, με τις ΗΠΑ βασικούς στόχους αναφορικά με τα Δυτικά Βαλκάνια (…) για να κινηθούμε προς ευρωατλαντικούς θεσμούς».
…που αυξάνει επικίνδυνα τους κινδύνους για τον ελληνικό λαό
Η ευρύτερη «γειτονιά» της Ελλάδας αποτελεί πεδίο σύγκρουσης επιδιώξεων μιας σειράς κρατών και διακρατικών συμμαχιών, με το θερμόμετρο της έντασης να ανεβαίνει ακόμα περισσότερο μετά από την ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή. Σε εξέλιξη βρίσκονται αυτήν την περίοδο οι γεωτρήσεις στο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ από την αμερικανική «ExxonMobil», ενώ η Τουρκία εξέδωσε στα τέλη Δεκέμβρη NAVTEX για τη διεξαγωγή «επιστημονικών ερευνών» από το πλοίο «Τσεσμέ» εντός της κυπριακής ΑΟΖ και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (και την ίδια περίοδο πολλαπλασίασε τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου). Τέλος, οι ενεργειακοί κολοσσοί «Total» (γαλλικός) και «Eni» (ιταλικός) υπέβαλαν πρόσφατα αίτηση ως κοινοπραξία για να κάνουν έρευνες και στο «οικόπεδο 7» της κυπριακής ΑΟΖ, επιδιώκοντας να διευρύνουν την παρουσία τους στην περιοχή.
Η τουρκική αστική τάξη δηλώνει επανειλημμένα την αποφασιστικότητά της να βάλει εμπόδια σε σχεδιασμούς που αντιστρατεύονται τα συμφέροντά της, προβάλλοντας συνεχώς τις αξιώσεις του ψευδοκράτους στους φυσικούς πόρους γύρω από το νησί και συνδέοντας άμεσα το ζήτημα με την πορεία του Κυπριακού. Το τουρκικό ΥΠΕΞ, μετά από την έναρξη των γεωτρήσεων στο «οικόπεδο 10», εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία σημείωνε ότι οι νέες έρευνες «δεν συμβάλλουν στη σταθερότητα της περιοχής», υπογράμμιζε για άλλη μια φορά ότι οι φυσικοί πόροι γύρω από την Κύπρο «ανήκουν και στις δύο πλευρές», επαναλάμβανε «την προειδοποίησή μας προς τις εταιρείες που συμμετέχουν στις μονομερείς εργασίες έρευνας και εξόρυξης της ελληνοκυπριακής διοίκησης» και σημείωνε ότι «ο διαμοιρασμός των φυσικών πόρων της Κύπρου σχετίζεται με την ουσία του Κυπριακού».
Η κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων φαίνεται και από τη δήλωση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Ευ. Αποστολάκη ότι «εάν ανέβουν (σ.σ. οι Τούρκοι) σε βραχονησίδα, θα την ισοπεδώσουμε. Κι αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή που την ενστερνίζεται και η κυβέρνηση». Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και η απάντηση του Τούρκου υπουργού Αμυνας Χ. Ακάρ, ο οποίος επανέφερε τον όρο «γαλάζια πατρίδα», που έχει ξαναχρησιμοποιήσει για να αποτυπώσει τις τουρκικές διεκδικήσεις σε Αιγαίο και Μεσόγειο, ενώ δήλωσε ότι «στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο δεν πρόκειται να επιτραπεί κανένα βήμα που δεν συμπεριλαμβάνει την Τουρκία, ούτε και κανένα τετελεσμένο».
Σε κάθε περίπτωση, η κυβερνητική προσπάθεια στήριξης των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, μέσω της ολοένα και βαθύτερης εμπλοκής στους οξύτατους ανταγωνισμούς στην περιοχή, αυξάνει επικίνδυνα τους κινδύνους για τον ελληνικό λαό. Οι κίνδυνοι αυτοί αυξάνονται και από τις μικρότερες ή μεγαλύτερες αναπροσαρμογές που συνοδεύουν τις συμμαχίες ανάμεσα στα κράτη της περιοχής.
«Σύννεφα καταιγίδας» πάνω από την παγκόσμια οικονομία
Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα βγήκαν με οξύτητα στην επιφάνεια και άλλοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μια σειρά καπιταλιστικών κρατών αλλά και στο εσωτερικό τους. Οξύτατη είναι η αντιπαράθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο σε σχέση με τους όρους της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να βγάζουν κραυγή αγωνίας για την αποφυγή ενός «άτακτου Brexit», τη στιγμή που παραμένει αμφίβολο αν η Βουλή των Κοινοτήτων θα εγκρίνει τη συμφωνία αποχώρησης ΕΕ – βρετανικής κυβέρνησης τη βδομάδα που ξεκινά στις 14 Γενάρη. Μέσα στο Δεκέμβρη κλιμακώθηκε και η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ιταλία και την ΕΕ, με την πρώτη να πιέζει για την έγκριση μεγαλύτερων δημοσιονομικών ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό της, κάτι που τελικά κατάφερε σε κάποιο βαθμό, αφού ο συμβιβασμός των δύο πλευρών κατέληξε σε ελλείμματα της τάξης του 2,04%, έναντι του 2,4% που ζητούσε η ιταλική κυβέρνηση και του 0,8% που είχε υποσχεθεί η προηγούμενη κυβέρνηση. Η αντιπαράθεση Ιταλίας – ΕΕ είναι ενδεικτική των διαθέσεων μιας σειράς κυβερνήσεων, που επιχειρούν να επαναδιαπραγματευτούν για λογαριασμό των αστικών τους τάξεων τους όρους συμμετοχής στην ιμπεριαλιστική ένωση, ενόψει και των επερχόμενων ευρωεκλογών.
Αυτή η αντιπαράθεση αστικών τάξεων ή τμημάτων τους στην ΕΕ εκφράζεται και στις συνεχείς αντιθέσεις σχετικά με το αβέβαιο μέλλον της ΕΕ και της ΟΝΕ, όπως η αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), η διαμόρφωση κοινού προϋπολογισμού στην Ευρωζώνη και η πορεία προς την τραπεζική ένωση. Αυτές οι αντιθέσεις εκφράζονται και στο πολιτικό σκηνικό των κρατών – μελών, με το σχηματισμό αξόνων και αντιαξόνων με διεθνή ερείσματα, με την άνοδο των αστικών ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων κ.λπ. Εκφράζονται ακόμα και μέσα στο κίνημα, όπως για παράδειγμα αναδεικνύεται από τη συζήτηση γύρω από την εμπλοκή στο λεγόμενο «κίνημα των κίτρινων γιλέκων» του πρώην συμβούλου του Ντ. Τραμπ, Στιβ Μπάνον. Υπενθυμίζεται ότι ο Μπάνον πρωτοστατεί στην ίδρυση και εδραίωση του ευρωπαϊκού «Κινήματος» (The Movement – Le Movement), το οποίο λανσάρεται ως «πολιτικό κίνημα» που απευθύνει έκκληση συσπείρωσης «ενάντια στη σημερινή ΕΕ», ενώ για τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» είχε δηλώσει: «Στα μικρά χωριά, στις αγροτικές περιοχές της Γαλλίας και στους δρόμους του Παρισιού, τα “κίτρινα γιλέκα” είναι κάτι αντίστοιχο με όσους εξέλεξαν τον Ντόναλντ Τραμπ, με όσους ψήφισαν υπέρ του Brexit».
Σε κρίσιμο σημείο έφτασαν και οι σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας, μετά από την απόπειρα τριών ουκρανικών πλοίων να διασχίσουν τα Στενά Κερτς. Ενδεικτικό για τους κινδύνους στους οποίους εμπλέκει η ελληνική κυβέρνηση τον ελληνικό λαό είναι ότι αμέσως μετά από το επεισόδιο στην Αζοφική Θάλασσα απογειώθηκαν κατασκοπευτικά αεροσκάφη από τη βάση της Σούδας για να βρεθούν στην περιοχή, ενώ για τις αποστολές στην ίδια περιοχή τα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη εφορμούν από τη βάση της Λάρισας, συλλέγοντας «πληροφορίες» μέχρι την Ουκρανία, και τα αμερικανικά ελικόπτερα εφορμούν προς τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα επίσης από τη Θεσσαλία.
Το γεγονός ότι οι πολυεπίπεδες διακρατικές και ενδοκρατικές αντιθέσεις πυροδοτούνται από αντιμαχόμενους επιχειρηματικούς, οικονομικούς και γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς αναδείχθηκε το τελευταίο διάστημα και από τη σύλληψη, κράτηση και υπό όρους αποφυλάκιση της διευθύντριας του κινεζικού μονοπωλίου τηλεπικοινωνιών «Ηuawei», Μενγκ Ουανγκζού, στο Βανκούβερ του Καναδά στις 12 Δεκέμβρη, καθώς και από την αντίστοιχη κράτηση στην Κίνα, από τις 10 Δεκέμβρη, δύο Καναδών υπηκόων οι οποίοι κατηγορούνται για «ενέργειες κατά της ασφάλειας της Κίνας». Ηδη από το 2012 η «Huawei» είχε τεθεί στο στόχαστρο των αμερικανικών αρχών και μυστικών υπηρεσιών και είχε χαρακτηριστεί «κίνδυνος για την αμερικανική εθνική ασφάλεια», ενώ έχει αποκλειστεί εντελώς από το στήσιμο του δικτύου 5G σε ΗΠΑ, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, με πρόσχημα ή αφορμή φερόμενη κυβερνοκατασκοπεία προς όφελος της κινεζικής κυβέρνησης.
Όλοι αυτοί οι ανταγωνισμοί εξελίσσονται σε συνθήκες στις οποίες, σύμφωνα με τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντέιβιντ Λίπτον, «μαζεύονται σύννεφα καταιγίδας πάνω από την παγκόσμια οικονομία», με τον ίδιο να ξεχωρίζει ως βασική πηγή κινδύνου τον εξελισσόμενο «εμπορικό πόλεμο» ΗΠΑ – Κίνας.
Σύγκλιση στις κομβικές επιλογές, νεκρανάσταση ψεύτικων διπόλων
Στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό κυριαρχεί από τη μία η σύγκλιση όλων των αστικών κομμάτων σε όλες τις κομβικές επιλογές της αστικής τάξης στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική, και από την άλλη η όξυνση της μεταξύ τους αντιπαράθεσης, με την προσπάθεια ανάδειξης σε πρώτο πλάνο εντελώς ανύπαρκτων – ή υπαρκτών, αλλά δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας – διαχωριστικών γραμμών, στη βάση των οποίων επιχειρείται να νεκραναστηθούν ή να στηθούν εκ νέου ψευδεπίγραφα δίπολα όπως «πρόοδος – συντήρηση» (ΣΥΡΙΖΑ), «λαϊκισμός – αντιλαϊκισμός» (ΝΔ), «προοδευτική ανατροπή ή διχασμός» (ΚΙΝΑΛ) κ.ο.κ.
Για να γίνει φανερό το μέγεθος της σύγκλισης το οποίο επιχειρείται να καμουφλαριστεί από τα παραπάνω δίπολα, αρκεί να παραθέσουμε το σχόλιο του υποψήφιου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (στο οποίο ανήκει η ΝΔ) για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, Μ. Βέμπερ, για τον Αλ. Τσίπρα: «Πέρασε από πολλά κύματα, είπε στους ψηφοφόρους του αρκετές αναλήθειες (…) θα πρέπει όμως να ειπωθεί ξεκάθαρα ότι στο τέλος ήταν ένας αξιόπιστος εταίρος, ο οποίος υλοποίησε το πρόγραμμα. Θα πρέπει να του αναγνωρίσει κανείς αυτήν την αλλαγή».
Τα περιεχόμενα του τεύχους
Όσον αφορά τα περιεχόμενα του τεύχους, πέρα από τις Αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές περιλαμβάνονται:
Το κείμενο με τίτλο «Η στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία – Πρόνοια. Πώς εξειδικεύεται η εφαρμογή της στην Ελλάδα» παρουσιάζει τα βασικά στοιχεία της στρατηγικής της ΕΕ για την Υγεία – Πρόνοια για την περίοδο 2014 – 2020, ως μέρος της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», και στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζει την εξειδίκευσή της στα ελληνικά δεδομένα μέσω του ελληνικού προγράμματος «Υγεία 2014 – 2020». Καταγράφονται οι σχετικές εξελίξεις στην κρατική χρηματοδότηση, στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, στη δημόσια φαρμακευτική περίθαλψη, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων, στις παροχές του ΕΟΠΥΥ, στα κονδύλια για τα ΑμεΑ, στην Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, στην ενίσχυση της απελευθέρωσης της αγοράς στην Υγεία και της επιχειρηματικής δράσης στην Ψυχική Υγεία. Μέσα από τις παραπάνω εξελίξεις αναδεικνύονται το ταξικό πρόσημο της ασκούμενης πολιτικής και οι επιπτώσεις της στη λειτουργία, στελέχωση και τις παροχές των δημόσιων μονάδων Υγείας.
Το κείμενο με τίτλο «Διακήρυξη της Μπολόνια: 20 χρόνια μετά» καταγράφει την πορεία των αναδιαρθρώσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση από το 1999 μέχρι σήμερα. Αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο έχουν προωθηθεί τα βασικά στοιχεία των σχετικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και τα στοιχεία τα οποία έχουν διαφοροποιηθεί στην πορεία στο έδαφος της ανισόμετρης ανάπτυξης των καπιταλιστικών κρατών που συμμετέχουν στο σχετικό εγχείρημα. Στο παραπάνω έδαφος, προβάλλει τις επιπτώσεις της διαδικασίας της Μπολόνια στις σπουδές και τις προοπτικές των φοιτητών ως μελλοντικών εργαζομένων και τη στάση που κράτησαν τα αστικά κόμματα απέναντι σε αυτήν τη διαδικασία.
Ομιλία σε επιστημονική ημερίδα του ΚΚΕ στη Γενεύη με τίτλο: «Επιστήμη και έρευνα: Στην υπηρεσία του καπιταλιστικού κέρδους ή των λαϊκών αναγκών;». Στην ομιλία αναδεικνύονται οι συνέπειες της υποταγής της επιστημονικής έρευνας και του επιστημονικού δυναμικού στους στόχους αύξησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας κι ενίσχυσης της εξουσίας του κεφαλαίου. Η σχετική στασιμότητα της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων λόγω της κυριαρχίας του κέρδους ως βασικού κινήτρου παραγωγής αντιπαρατίθεται στην αξιοποίηση των σύγχρονων δυνατοτήτων ανάπτυξής τους στο έδαφος των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής. Το κείμενο αναδεικνύει, επίσης, τις νέες δυνατότητες που προσφέρει η λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση», ενώ στέκεται συνοπτικά στο ζήτημα της σύγχρονης ταξικής διαστρωμάτωσης στις γραμμές των επιστημόνων και στην αλληλεπίδραση της δημιουργικής ανάπτυξης του μαρξισμού με την πρόοδο της επιστημονικής έρευνας σε κάθε ειδικό τομέα.
Το κείμενο του Ενγκελς με τίτλο «Περίγραμμα μιας Κριτικής της Πολιτικής Οικονομίας» είναι σημαντικό για τη διαμόρφωση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας, η ιστορική σημασία του οποίου αναδεικνύεται στο σχετικό προλογικό σημείωμα.
Στο τεύχος αυτό περιλαμβάνεται και η βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» Ο «Μαύρος». Αναμνήσεις για τον Καρλ Μαρξ.
Τέλος, σε αυτό το τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνονται τα κομματικά ντοκουμέντα από 21.10.2018 μέχρι 14.12.2018.
