Ο ευρωκομμουνισμός κι οι αξίες της Ε.Ε.

Στις 23 Αυγούστου, δηλαδή στην επέτειο της υπογραφής του Συμφώνου Μη Επίθεσης (για όσους επιμένουν να το παρουσιάζουν ως συνεργασία) Μολότοφ – Ρίμπεντροπ, που έχει κηρυχτεί ως «ημέρα κατά του ολοκληρωτισμού» από την Ε.Ε., διοργανώνεται Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν απ’ τα κομμουνιστικά  καθεστώτα», στο πλαίσιο της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, έστειλε επιστολή όπου εξηγεί τους λόγους της άρνησής του να συμμετέχει στο συνέδριο, χαρακτηρίζοντας την κίνηση «πολύ άτυχη». Σημειώνει ότι η πρωτοβουλία στέλνει ένα λανθασμένο κι επικίνδυνο πολιτικό μήνυμα, ότι ο στρατός της ΕΣΣΔ ήταν απελευθερωτής της Ευρώπης και λυτρωτής απ’ τη φρίκη του ναζιστικού ολοκαυτώματος και ότι για την κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό ο ναζισμός και ο κομμουνισμός δε θα μπορούσαν ποτέ να υπάρχουν ως τα δύο μέρη της ίδιας εξίσωσης. Ως εδώ καλά, θα μπορούσε να πει κανείς και δε θα μπορούσε παρά να συμφωνήσει με τα αυτονόητα. Αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες…

Σε άλλα σημεία της επιστολής του, ο Κοντονής σημειώνει πως ο κομμουνισμός δεν είχε μόνο μια εκδοχή – όπως δηλαδή ο ναζισμός – αλλά γέννησε δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα, όπως τον ευρωκομμουνισμό, που γεννήθηκε στην άνοιξη της Πράγας, σε κομμουνιστικό καθεστώς, με στόχο να παντρέψει το Σοσιαλισμό με τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Σχολιάζει επίσης πως το Συνέδριο αναβιώνει το ψυχροπολεμικό κλίμα και αντίκειται στις αξίες της Ε.Ε.!

Είναι απαραίτητα μερικά σχόλια.

Ο ευρωκομμουνισμός δεν αποτελεί κάποιο επίτευγμα ή ιδεολογικό ρεύμα του κομμουνισμού, αφού το «πάντρεμα του σοσιαλισμού με τη δημοκρατία» τον οδήγησε στην αγκαλιά της σοσιαλδημοκρατίας, του συστήματος και των αστικών κυβερνήσεων, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που έχει πολλούς παλιούς ευρωκομμουνιστές στη σύνθεσή της.

Οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι απλά δεν αντίκεινται στο φασισμό και τον αντικομμουνισμό, αλλά προωθούν τη θεωρία των δύο άκρων, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, την παραχάραξη της ιστορίας. Στην καλύτερη, ανέχονται την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων, τις βραβεύσεις ναζί βετεράνων από κράτη – μέλη της κτλ.

Όποιος εξωραΐζει αυτές τις αρχές και υπερασπίζεται τον ευρωμονόδρομο, ασφαλώς δεν είναι κομμουνιστής. Αυτός ήταν ανέκαθεν ο ρόλος του ευρωκομμουνισμού, που δεν αποτύπωνε παρά την επίδραση της αστικής τάξης στο εργατικό κίνημα.