Θρήνησε ρε, τι σου ζητάνε;

Θρήνησε ρε, τι σου ζητάνε. Κλάψε για τους ηγέτες σου που φεύγουν, για εκείνους που τραυματίζονται από στημένες τρομοκρατικές επιθέσεις, για όσους έβγαλαν έρπη από το άγχος τους για το μέλλον σου, ακόμα και για τον ίδιο τον έρπη που φιλοξενήθηκε σε χείλη που σχηματίζουν λέξεις για να διαπραγματευτούν για το καλό σου. Κλάψε, κλάψε καλά, κλάψε δυνατά, κλάψε να σε ακούσουν.

Μην σκέφτεσαι, μόνο κλάψε. Πρόσεχε όμως, θέλω τον θρήνο σου σωστό, ώριμο, αληθινό και προσεγμένο. Αν τα δάκρυα είναι για το μέλλον του παιδιού σου, για την άρρωστη μάνα σου που αργοπεθαίνει αβοήθητη και την αξιοπρέπεια που βιαστικά αφήνεις μαζί με την ομπρέλα σου στην είσοδο της δουλειάς σου κάθε πρωί, θα το καταλάβουν, γι’αυτό πρόσεχε. Έχουμε πένθος αληθινό, δεν χωρούν λαϊκισμοί εδώ πέρα. Λαϊκά ας είναι μόνο τα προσκυνήματα. Όχι κινήματα. Από αυτά να κρατάς μόνο το κλάμα από τα δακρυγόνα.

Θρήνησε για αυτούς που σου κόβουν τις συντάξεις, που συρρικνώνουν τους μισθούς, που σε βλέπουν σαν αριθμό και πολλές φορές σαν διαρθρωτικό πρόβλημα. Πόνα μαζί τους για τις δύσκολες στιγμές που περνούν οι άνθρωποι. Βάλε πλάτη κι ανακούφισέ τους. Κάνε το πρόβλημά τους δικό σου πρόβλημα κι αν δεν τα καταφέρεις, φόρα το κράνος σου και πήγαινε να δώσεις τη ζωή σου για το σύνολο των περιουσιών τους που στο εξής θα λες πατρίδα. Θρήνησε, κλάψε και πέθανε χωρίς να περιμένεις να σε θρηνήσει και να σε κλάψει κανείς.

Θρήνησε, είναι εύκολο, το να σκέφτεσαι είναι το δύσκολο κι εγώ σε απαλάσσω από αυτό το βάρος. Μην αμφισβητείς, ενέχει τον κίνδυνο να γίνουν επικίνδυνοι για σένα. Σταμάτα να προκαλείς την τύχη σου. Θα κόψουν την ήδη ελεγχόμενη φωνή σου και θα ρίξουν μαύρο στην ήδη φιλτραρισμένη εικόνα σου, όπως έκανα στις ελπίδες και στα όνειρά σου. Σώπασε, θα σου πουν εκείνοι πότε θα είναι η ώρα να μιλήσεις.

Θρήνησε αυθορμήτως, καθώς θα γελούν ειρωνικά με θρήνους σε τόπους μακρινούς και ξένους, για ανθρώπους που αυτοί, οι Δημοκράτες, βάφτισαν Δικτάτορες. Το ξέρω, δεν θες να γίνουμε το ίδιο, γι’αυτό σκάσε και θρήνησε δυνατά να ακουστείς μέχρι εκεί. Δείξε σε όλους πόσο σέβεσαι τη Δημοκρατία που έραψαν στα μέτρα τους και να ελπίζεις μόνο να βρεθεί στα μέτρα σου μια στολή, που θα τιμήσεις πέφτοντας στα πεδία των μαχών για την πατρίδα.

Θρήνησε και κάνε τον σταυρό σου. Προσευχήσου για το καλό του Συστήματος. Έλπιζε στην μεταθανάτια ζωή γιατί ετούτη, η επίγεια, ανήκει σε άλλους. Ζώσου με την πλήρη παράδοση και παραίτηση σου και φωνάζοντας «ο Αφέντης είναι Μεγάλος» σκόρπισε στη λήθη της ιστορίας. Η Ιστορία δεν χωράει το όνομα σου.