Τι λέει το ΚΚΕ για τους «προστατευόμενους μάρτυρες»

Σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για τις εξελίξεις στην Προανακριτική Επιτροπή, που ερευνά την υπόθεση Παπαγγελόπουλου, ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος και εκπρόσωπός του στην Προανακριτική Επιτροπή, σημειώνει:

«Με αφορμή την εξέταση των προστατευόμενων μαρτύρων από την Προανακριτκή Επιτροπή, που ερευνά την υπόθεση Παπαγγελόπουλου, ήρθε στο προσκήνιο μια αντιπαράθεση που αγγίζει αυτόν καθ’ εαυτόν τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων.

Να θυμίσουμε ότι ο πυρήνας του θεσμού αυτού -μαζί με άλλες διαδικασίες- εισήχθη στο ελληνικό νομικό σύστημα από την κυβέρνηση Σημίτη, με το νόμο 2928/2001, τον γνωστό “τρομονόμο” και επεκτάθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά με τον ν. 4254/2014 και για τα οικονομικά εγκλήματα. Αυτός ο θεσμός είχε καταγγελθεί από τον προοδευτικό κόσμο τότε ως μία πολύ επικίνδυνη διαδικασία και αυτό γιατί δίνει τη δυνατότητα να “τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί” άνθρωποι με βάση ανώνυμες μαρτυρίες και κρυφούς μάρτυρες. Τότε, τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο Συνασπισμός που σήμερα υπερασπίζεται αυτόν το νόμο, τον είχαν καταγγείλει σε όλους τους τόνους.

Συνεπώς, ορισμένοι που σήμερα “αγάπησαν” τον τρομονόμο και τους κουκουλομάρτυρες ως δήθεν εργαλεία κατά της διαφθοράς, μάλλον έρχονται σε δύσκολη θέση, αν θυμηθούμε ότι αυτές τις διατάξεις τις θέσπισαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Σαμαρά – Βενιζέλου.

Το ΚΚΕ, τόσο στην προηγούμενη Προανακριτική Επιτροπή για τη “Novartis”, όσο και στη σημερινή “αντίστροφη” εκδοχή της, είχε τονίσει την ανάγκη διερεύνησης όλων των πτυχών της υπόθεσης, με τη φυσική παρουσία και εξέταση και των προστατευόμενων μαρτύρων, κάτι φυσικά που δεν έγινε. Οι ευθύνες για την εξέλιξη αυτή βαραίνουν και την πλειοψηφία της Προανακριτικής Επιτροπής, που αποδέχεται το θεσμό των “προστατευόμενων”, “ανώνυμων” μαρτύρων και δεν καταργεί τον νόμο, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ που υπερασπίσθηκε με πάθος τους κουκουλοφόρους μάρτυρες. Μάλιστα βλέπουμε και μια εναλλαγή ρόλων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντιδρούν στις συνέπειες ενός θεσμού που οι ίδιοι θέσπισαν, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται έναν θεσμό που καταψήφισε και κατήγγειλε.

Η αντίθεσή μας αυτή δεν αφορά μόνο την υπόθεση που εξετάζεται, αλλά συνολικά την καταδίκη και απόρριψη μιας διάτρητης και επικίνδυνης διαδικασίας. Να θυμίσουμε ότι ακόμη και στη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής οι συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής για τις επιθέσεις σε βάρος των κομμουνιστών συνδικαλιστών αρνήθηκαν να εξετάσουν τους “ανώνυμους” μάρτυρες κατηγορίας. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε έναν θεσμό που σήμερα δοκιμάζεται σε υποθέσεις διαφθοράς, αλλά αύριο μπορεί να είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του κράτους ή άλλων μηχανισμών εναντίον όσων δεν τους είναι αρεστοί.

Σημαίνει αυτό ότι αδιαφορούμε για την προστασία τέτοιων μαρτύρων; Κάθε άλλο. Θεωρούμε ότι το κράτος και οι αρχές έχουν όλες τις δυνατότητες να προστατεύσουν έναν μάρτυρα και αυτό μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικά σε καθεστώς επωνυμίας και δημοσιότητας, αντί της σημερινής κατάστασης όπου οι διωκτικές αρχές, διάφοροι μηχανισμοί, ΜΜΕ, αλλά και πιθανά όσοι θέλουν να τους βλάψουν, ξέρουν την ταυτότητα των μαρτύρων, η οποία όμως δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό… Μάλιστα, αν ανατρέξει κάποιος στα πρακτικά της Βουλής και τις συζητήσεις την περίοδο ψήφισης του συγκεκριμένου νόμου, θα δει τέτοιους προβληματισμούς.

Ορισμένοι, θέλοντας να διαστρεβλώσουν και να προβοκάρουν αυτή τη θέση αρχών του ΚΚΕ, κατέφυγαν σε άστοχες -αν όχι αστείες- συγκρίσεις. Συνέκριναν για παράδειγμα τους κουκουλομάρτυρες με την ανωνυμία που θέλει να κρατήσει ένας εργαζόμενος, π.χ. για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έναντι της εργοδοσίας. Φυσικά εδώ δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν το προφανές: Ότι η ανωνυμία του οποιουδήποτε για τις πράξεις ή τις ιδέες του αφορά αποκλειστικά τον ίδιο, ενώ η ανωνυμία του “κουκουλομάρτυρα” αφορά κυρίως άλλους, αυτούς που δείχνει ως ενόχους για κάποια αδικήματα.

Το ΚΚΕ όχι μόνο θα συνεχίσει να τονίζει την ανάγκη οι μαρτυρίες να είναι επώνυμες, αλλά και θα προβάλλει αυτό που αποτελούσε για χρόνια απαίτηση του λαϊκού κινήματος, των αριστερών, προοδευτικών ανθρώπων, δηλαδή την ανάγκη κατάργησης του “τρομονόμου” και όλων των διαδικασιών που αυτός προβλέπει, ανάμεσά τους και αυτής των προστατευόμενων μαρτύρων. Σ’ αυτόν τον αγώνα κάποιοι άλλαξαν στρατόπεδο και πέρασαν με την πλευρά που υπερασπίζονται τέτοιες επικίνδυνες ή αντιδραστικές πρακτικές. Φυσικά, αυτό δεν είναι ούτε το πρώτο θέμα, ούτε η πρώτη φορά που κάποιοι άλλαξαν στρατόπεδο. Κι όπως λέει μία κινεζική παροιμία “την πρώτη φορά είναι χάρη, τη δεύτερη κανόνας”».

Σημείωση: Το άρθρο του Νίκου Καραθανασόπουλου αναδημοσιεύεται από το πόρταλ 902.gr