Το επιτελείο λογοκρισίας της Σακελλαροπούλου δεν προλαβαίνει να σβήνει σχόλια για τον Κουφοντίνα από το προφίλ της
Ο τοίχος της ΠτΔ είναι η “απόλυτη τάση” στο διαδίκτυο και έχει γεμίσει με μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στο δίκαιο αίτημα του Κουφοντίνα, που ζητάνε από την Σακελλαροπούλου να πάρει θέση.
Ξέρετε ποια είναι η απόλυτη τάση από χτες στα social media;
Δεν είνα μοντέλο, δεν είναι ποδοσφαιριστής, ούτε καλλιτέχνης που εμπλέκεται σε σκάνδαλο.
Δεν είναι καν πρόσωπο με σοβαρό ρόλο στην πολιτική ζωή -η θέση της είναι διακοσμητική.
Τυγχάνει όμως να είναι θεωρητικά ο ανώτατος άρχων του πολιτεύματος της χώρας.
Είναι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου!
Η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της (Ελληνικής) Δημοκρατίας, που μέχρι τώρα έχει απασχολήσει τα ΜΜΕ περισσότερο για τις φωτογραφίες με το συμπαθέστατο γατάκι που περιδιαβαίνει στους διαδρόμους του Προεδρικού Μεγάρου. Οι οποίες έκαναν τον γύρο του διαδικτύου, αλλά δε φτάνουν στο παραμικρό την απήχηση της τελευταίας ανάρτησης της ΠτΔ, από την επίσκεψή της στα Γιάννενα, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.
Τι ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζει όμως η ανάρτηση για την επίσκεψή της στα Γιάννενα;
Κανένα απολύτως. Το ενδιαφέρον είναι στα σχόλια.
Βρέθηκα το σαββατοκύριακο στα Γιάννενα, τα «γυάλινα και μαλαματένια», όπως τα ονομάζει ένας αγαπητός μου ποιητής, ο…
Δημοσιεύτηκε από Katerina Sakellaropoulou στις Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου 2021
Από χτες, χιλιάδες κόσμος αφήνει σχόλια στον τοίχο της ΠτΔ, σχετικά με το θέμα της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα. Άλλοι της ζητάνε να πάρει επιτέλους θέση. Άλλοι ζητάνε να παρέμβει, να μην επιτρέψει να γίνει η πρώτη ΠτΔ που επί της θητείας της θα έχουμε νεκρό απεργό πείνας. Και άλλοι της θυμίζουν το δικό της άρθρο περί “ανελεύθερης δημοκρατίας” και τη θέση πως “δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς κράτος δικαίου”.
Το επιτελείο της ΠτΔ άρχισε να σβήνει εκατοντάδες μηνύματα, όπως ακριβώς ταιριάζει στον ανώτατο άρχοντας μιας τέτοια δημοκρατίας. Σύντομα όμως κατάλαβαν πως τα μηνύματα ήταν χιλιάδες κάθε ώρα και η προσπάθεια φίμωσης-λογοκρισίας ήταν μάταιη και απλώς τους εξέθετε.
Κανείς δεν έχει αυταπάτες για τον ρόλο του αξιώματος γενικά και του συγκεκριμένου προσώπου ειδικά. Είναι όμως μια εντυπωσιακή, συμβολική κίνηση που δείχνει πού φτάνουν πού φτάνουν τα όρια της αστικής δημοκρατίας, πόσο χαμηλό είναι το ταβάνι της και πόσο εύκολα αφήνει στην άκρη τα προσχήματα, αδυνατώντας – αποφεύγοντας να εφαρμόσει ακόμα και τους κανόνες που έθεσε η ίδια.
