Το ‘παν και το έκαναν – Όταν οι κομμουνιστές διαδήλωναν στην πρεσβεία των ΗΠΑ κάτω απ’ τη μύτη της ΕΛ.ΑΣ.

Η περσινή πανδημία έδειξε πολλά πράγματα για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης και της τάξης των αφεντικών, έδειξε όμως πως και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή!

Μετά την ιστορική Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και τις εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, ήρθε άλλη μια ιστορική κινητοποίηση με τους κομμουνιστές να βάζουν τα γυαλιά στους μηχανισμούς καταστολής, να κάνουν κουρελόχαρτο τον σχεδιασμό τους και να διαδηλώνουν με υποδειγματική οργάνωση και όλα τα μέτρα προστασίας, μπροστά από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Μονο που δεν ήταν το απόγευμα, όπως περίμεναν οι αρχές, αλλά το πρωί…

Είχε προηγηθεί η επιβολή καθολικής καραντίνας από την κυβέρνηση και η δημιουργία κατάλληλου κλίματος από την κυβέρνηση και τους παπαγάλους της που επιχείρησαν με λογικές ακροβασίες και αίολα επιχειρήματα να αποδώσουν στη μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση της 7ης Οκτώβρη, έξω από το Εφετείο, την αύξηση των κρουσμάτων και του οδικού φορτίου. Η κυβέρνηση σχεδίαζε να κρυφτεί πίσω από την πανδημία για να φτιάξει μια υγειονομική ζώνη ενάντια στον εορτασμό και τις πορείες του Πολυτεχνείου, υπολόγιζε όμως χωρίς τους κομμουνιστές, που τήρησαν όλα τα μέτρα προστασίας ευλαβικά, με πολύ μεγαλύτερο ζήλο από ο,τι οι ίδιες οι αρχές.

Αυτή τη φορά, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός δεν αιφνιδιάστηκε και ήταν από την πρώτη στιγμή έτοιμος να αρχίσει τις βολές ενάντια στο ΚΚΕ. Οι δυνάμεις καταστολής δεν χώνεψαν το ταπεινωτικό τους πάθημα και ξέσπασαν το ίδιο απόγευμα, με άγρια και αναίτια καταστολή ενάντια στην απογευματινή διαδήλωση των κομμουνιστών, σε ένα όργιο αυταρχισμού που έβαλε ακόμα και τον ΓΓ του ΚΚΕ και την κοινοβουλευτική του ομάδα στο στόχαστρο, με τις άκρως επικίνδυνες αύρες, ενώ πήγαν με τον ίδιο τρόπο καροτσάκι τη διαδήλωση ως την Ομόνοια, ακριβώς τη στιγμή που οι διαδηλωτές υποχωρούσαν οικειοθελώς. Την ίδια ώρα οι Πραιτωριανοί του Χρυσοχοΐδη ξεσάλωναν εις βάρος μιας οικογένειας στα Σεπόλια, δείχνοντας ότι προχωράνε επιτυχώς στην… αποκέντρωση της καταστολής, ώστε να μην αφήσουν καμία συνοικία χωρίς να βιώσει την κρατική τρομοκρατία. Αλλά αυτή η επίδειξη αυταρχισμού δεν άλλαξε στο παραμικρό την ουσία και τις εντυπώσεις.