Το Πούλιτζερ πού να το στείλουμε; – Η Αυγή ανακάλυψε το παρελθόν της Σ. Νικολάου στην ΠΚΣ και τα ΕΑΑΚ

Την ώρα που η Σοφία Νικολάου αφήνει να πλανάται η υπόνοια της υποχρεωτικής σίτισης του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, δείχνοντας τα δόντια του αστικού κράτους…

Ένα ευνομούμενο κράτος δεν εκδικείται κανέναν, ακόμη κι αν αυτός ήταν εχθρός του πολιτεύματος. Γι’ αυτό θα παρέχουμε την ιατρική βοήθεια που χρειάζεται ο Κουφοντίνας και θα τον βοηθήσουμε να ανακτήσει την υγεία του. Γιατί έτσι είναι η Δημοκρατία, κι ευτυχώς.

— Sofia Nikolaou (@SofiaNikolaou_) March 5, 2021

Η Αυγή βρήκε την κατάλληλη στιγμή να αναδείξει ως θέμα (;!) το πολιτικό παρελθόν της Σοφίας Νικολάου, που ως φοιτήτρια είχε κατέβει υποψήφια στο Σύλλογο της Νομικής με την Πανσπουδαστική ΚΣ, για να μεταπηδήσει αργότερα στο σχήμα ΡΑΠΑΝ-ΣΑΦΝ της/των ΕΑΑΚ. Ασφαλώς δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που διαβαίνει τον Ρουβίκωνα και περνά στην αντίπερα όχθη, εγκαταλείποντας τις ιδέες της νιότης, για μια καριέρα με μεγαλύτερες προοπτικές προσωπικής αποκατάστασης. Το θέμα είναι για ποιον λόγο αναφέρονται όλα αυτά, τι ακριβώς μας δείχνουν, και -το βασικότερο- γιατί επιλέγει να τα προβάλει η “Αυγή” σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν από πριν τη διαδρομή της γ.γ. Αντιεγκληματικής Πολιτικής -που εκπροσωπεί την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι σε έναν κρατούμενο, απεργό πείνας. Αυτός που “άνοιξε τα μάτια” μερικών Συριζοτρόλ -που άρχισαν από χτες τις σχετικές αναφορές- και της “Αυγής”, ήταν πιθανότατα το άρθρο του Ραχιώτη στην ΕΦΣΥΝ, που απευθυνόταν προσωπικά στη Σοφία Νικολάου, λέγοντας σε κάποιο σημείο.

Ομως, από το πέρασμά σου από την ΚΝΕ, τα ΕΑΑΚ, τη Ν.Δ., την εικόνα που σχημάτισες από τη δίκη της 17Ν, σίγουρα διαμόρφωσες ένα πολιτικό κριτήριο, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι η κάννη των όπλων της 17Ν ήταν στραμμένη κυρίως προς τα ξένα αφεντικά μας και τους συνεργάτες τους στην ελληνική ελίτ.

Πολλοί έπιασαν την αναφορά στον αέρα και μετά από εξαντλητική αναζήτηση, ανέσυραν ένα δημοσίευμα του Ριζοσπάστη από το μακρινό 1998 -τόσο μακρινό που η ΠΚΣ αναφερόταν ακόμα στον πληθυντικό, ως Πανσπουδαστικές Κινήσεις Συνεργασίας. Σε αυτό περιγραφόταν το κλίμα λίγο πριν τις φοιτητικές εκλογές εκείνης της χρονιάς και φιλοξενούνταν δηλώσεις της δευτεροετούς τότε Σοφίας Νικολάου, που ήταν υποψήφια με την Πανσπουδαστική και καλούσε τους φοιτητές να κατέβουν στον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.

Η Αυγή αναδεικνύει αυτό το “κορυφαίας σημασίας γεγονός” και επειδή κρίνει πως μια απλή αναφορά στην “Πανσπουδαστική” ίσως να μην προκαλεί σε όλους τον “επιθυμητό συνειρμό”, κάνει λόγο στον τίτλο της για τη “φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ”, ώστε να είναι άμεση η σύνδεση.

Νωρίτερα μες στη μέρα, η Αυγή είχε μία ακόμα “δημοσιογραφική επιτυχία”, παρουσιάζοντας το ψηφοδέλτιο του σχήματος ΡΑΠΑΝ-ΣΑΦΝ, με το οποίο κατέβαινε υποψήφια το 2001 -όταν ήταν δηλαδή στο 5ο έτος- η Σοφία Νικολάου, σημειώνοντας την αλλαγή των απόψεών της για το Πανεπιστημιακό άσυλο στα 20 χρόνια που μεσολάβησαν.

Εδώ οι αναφορές του δημοσιεύματος είναι σαφώς πιο ήπιες, σημειώνοντας πως η Σ. Νικολάου πέρασε και δεν ακούμπησε απ’ την παράταξη και πως μάλλον επιθυμεί να αποκρύψει τη συγκεκριμένη περίοδο από το επίσημο βιογραφικό της.

Το ερώτημα που θέσαμε εξ αρχής παραμένει φυσικά αναπάντητο. Τι ακριβώς προσφέρει, στη δεδομένη συγκυρία μάλιστα, η υπενθύμιση του πολιτικού παρελθόντος της Νικολάου στα φοιτητικά της χρόνια; Για να επισημανθούν οι αντιφάσεις της; Η ίδια ούτε το χρησιμοποίησε, ούτε το επικαλέστηκε ποτέ -όπως κάνουν άλλοι για τα δικά τους νεανικά “παράσημα”, ώστε να έχει κάποια πολιτική αξία η επισήμανσή τους.

Ή μήπως το ζητούμενο είναι απλά να συνδεθεί εκ του πονηρού, “αυθόρμητα” και υπόρρητα η σημερινή εγκληματική πολιτική της Νικολάου και της κυβέρνησης που εκπροσωπεί, με τους πολιτικούς χώρους που είχε προσεγγίσει στα φοιτητικά της χρόνια;

Ρητορικό το ερώτημα, το αφήνουμε όμως ανοιχτό, μήπως και δοθεί απάντηση…