Έφυγε από τη ζωή ο παγκόσμιος Τάκις

Από το Ίδρυμα Τάκις ανακοινώθηκε ο θάνατος του παγκοσμίου φήμης γλύπτη Παναγιώτη Βασιλάκη, γνωστού ως Τάκι, μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας εικαστικής σκηνής.

«Ένας αληθινός πρωτοπόρος, επαναστάτης και θρύλος. Θα μείνει για πάντα αλησμόνητος. Ένα παραγωγικό και δημιουργικό μυαλό, του οποίου η εφευρετικότητα, το πάθος και η φαντασία ήταν αστείρευτα, ο Τάκις διερεύνησε πολλούς καλλιτεχνικούς και επιστημονικούς ορίζοντες, όπως μεταξύ άλλων τη μουσική και το θέατρο, και επαναπροσδιόρισε τα όρια στην τέχνη», σημειώνεται στην ανακοίνωση του Ιδρύματος για τον θάνατο του πρωτοπόρου καλλιτέχνη, που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 94 ετών.

«Το Ίδρυμα Τάκις εκφράζει στα μέλη της οικογένειά του, στους συγγενείς και τους φίλους του τα βαθύτατα συλλυπητήριά του. Ο μεγαλύτερος φόρος τιμής που μπορούμε να αποτίσουμε σήμερα είναι να συνεχίσουμε να ακολουθούμε το οραματιστικό του μονοπάτι, όπου -παραθέτοντας τα λόγια του Τάκι- «όλα είναι μυαλό και κίνηση», έτσι ώστε να διαιωνιστεί η μοναδική του κληρονομιά», καταλήγει η ανακοίνωση.

Έφυγε από τη ζωή ο παγκόσμιος Τάκις

Ο Τάκις γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας έπαιξε η γνωριμία του με την αρχαϊκή ελληνική και την κυκλαδική τέχνη καθώς επίσης αργότερα η ανακάλυψη της μοντέρνας τέχνης και ιδιαίτερα του A. Giacometti. Με τον Μίνω Αργυράκη και τον Ραϊμόνδο κτίζουν το 1952 ένα μικρό ατελιέ στην Ανάκασα. Στα τέλη του 1953 αναχωρεί για το Παρίσι.

Το 1995 αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στην (εκατονταετηρίδα της) Μπιενάλε της Βενετίας. Αποφασίζει τότε να αρνηθεί τον «κλειστό χώρο» του ελληνικού περιπτέρου και να εκθέσει στο ύπαιθρο. Ο Τάκις πρωτοπόρησε και στη δημιουργία σκηνικών, στην επιμέλεια θεατρικών παραστάσεων και performances, συνεργαζόμενους με καταξιωμένους σκηνοθέτες κ.ά.

Συνολικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Τάκις συνεχίζει να διερευνά τα όρια και τα σημεία τομής της καλλιτεχνικής και επιστημονικής αντίληψης, καθώς και της μουσικής, των ήχων και ιδιαίτερα των εικόνων που βρίσκονται σε κίνηση.

Τα έργα του κοσμούν τις μόνιμες συλλογές των σπουδαιότερων μουσείων του κόσμου όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης George Pompidou στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, η De Menil Collection στο Χιούστον, η Tate Modern του Λονδίνου, η Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία. Στη Γαλλία, το Μουσείο του Jeu de Paume, το Palais de Tokyo και το Fondation Maeght έχουν οργανώσει μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις αφιερωμένες στον καλλιτέχνη.

Το έργο του επίσης εκτίθεται στους κήπους της UNESCO στο Παρίσι και στην περιοχή της La Défense, όπου η γαλλική κυβέρνηση του παραχωρεί τον μεγαλύτερο δημόσιο χώρο που δόθηκε ποτέ στην ιστορία του Παρισιού σε καλλιτέχνη, 3.500 τ.μ. για ένα «δάσος» από 49 Φωτεινά Σινιάλα. Έχει επίσης συμμετάσχει δύο φορές στην Documenta στο Κάσελ, μια φορά στην Biennale της Βενετίας και το 1985 στην Biennale του Παρισιού όπου τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο.