“Πόλεμος και Ειρήνη” – Αντιμιλιταριστικοί τόνοι έκφρασης και δημιουργίας στο Panorama International ARTS Festival 2022 στην Ηλιούπολη

Από τις 12 ως τις 18 Σεπτεμβρίου διαρκεί το Panorama International ARTS Festival 2022 στα πλαίσια του οποίου παρουσιάζεται  η έκθεση “Πόλεμος και Ειρήνη” που διοργανώνεται από τον οργανισμό  Writters Capital Ιnternational Foundation με την συμμετοχή διακεκριμένων Ελλήνων και Κύπριων δημιουργών  στο Εκθεσιακό Κέντρο της Ηλιούπολης.

Ο Ιστορικός τέχνης  Λεόντιος Πετμεζάς που θα μιλήσει για την έκθεση στην εναρκτήρια παρουσίαση της έχει επισημάνει μεταξύ άλλων: «H εικαστική  διάσταση της ευρηματικής έμπνευσης των δημιουργών στην παρούσα έκθεση εντυπωσιάζει τον θεατή καθώς αρκετά εμπεριστατωμένα τίθεται στο θέμα Πόλεμος και ειρήνη.  Αναδεικνύοντας  την εισαγωγή  του σήμερα στην μνημονική συμβατότητα της  ιστορίας. Το κοινό παρακολουθώντας τις καταθέσεις τοποθετείται παρατηρητής  σε ένα  οδοιπορικό ενδοσκόπησης με άμεσο ανθρωποκεντρικό ρυθμό που είναι επηρεασμένος από όσα συνέβησαν τόσο  στο παρελθοντολογικό περιβάλλον και στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο της ανθρώπινης ύπαρξης των ημερών.

Διαθέτοντας και προβάλλοντας οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες  αναπόσπαστα στοιχεία που αφορούν την δοκιμασία της ανθρωπότητας των συγκεκριμένων περιόδων με έντονη εμμονή  στην συναισθηματική κωδικοποίηση μας παραπέμπουν σ’ ένα ταξίδι καίριου προβληματισμού, περιπλάνησης, περιήγησης και αρμολόγησης. Μέσα στις απεικονίσεις και  στις αποδόσεις της γραφής τους υπερτερεί με μεγεθυντική κλίμακα, το πρόσωπο της διαφοροποίησης, ο χρόνος της περιπέτειας  και σε υπέρτατο βαθμό οι συνειρμοί της φόρτισης από τον αιφνιδιασμό και τις ανατροπές.

Το πέρασμα στο άγνωστο περίβλημα και στα νέα αισθήματα για την αντιμετώπιση της ζωτικής, επίκαιρης πραγματικότητας επιφυλάσσει το άρρηκτο δεδομένο του εργονομικού εγχειρήματος που σωματοποιεί το ζητούμενο με γενετική  και αιτιατή σχέση απέναντι στο ορατό και στο προφανές στοιχείο. Οι συνθετικές συλλήψεις  ξεκινούν, πορεύονται και καταλήγουν μελετημένα στην απόλυτη κυριαρχία της αισθαντικής ματιάς που συγκροτημένα καθρεπτίζει, διεγείρει και  αφομοιώνει καταστάσεις και γεγονότα που υπόκεινται σε θεματικές γέφυρες με παρεκκλίσεις  της τέμνουσας υπερουσιότητας προς το άφθαρτο.

Μια συναρπαστική μουσικότητα τονίζεται μέσα από την έκσταση της απολυτότητας που δεν καθαίρει την ουσία του ανεκπλήρωτου  και του παρακινδυνευμένου στόχου  αλλά ορθώνει με ανανέωση μια οικουμενικότητα συνειδητοποίησης με δεξιότητα στην κορύφωση. Εκθέτει απερίσπαστα έναν αδιάσπαστο κύκλο μάχης και διαμάχης που επιδρά στις συμπεριφορές της διευρυμένης επεξεργασίας με ακριβοδίκαιη απτότητα πολιτικότητας και αρχετυπικό μεγαλείο ιστορικότητας.

Έντεχνα και διαισθητικά φιλτράρει τα  αποτελέσματα, ζυγίζει τις αναλογίες στις στάσεις της ζωής και στα συζευκτικά δρώμενα  της ζωτικότητας με χνάρια από δρομολογημένες  αναδύσεις. Η κυοφορούμενη μορφή της διαδικασίας επιτελείται  συλλογικά  σε ένα επιβεβλημένο  σύνολο ολότητας, συνοδοιπορίας και μεταλλαγών με προσπίπτουσες ευρύτερες και  αυτόνομες εκφάνσεις υπενθύμισης. Η ενατένιση  για το διαφορετικό αύριο παραδίδεται από την φυσική προέκταση σε μια διευθέτηση  που ενστερνίζεται την μετάδοση στην καθιέρωση της διαπραγμάτευσης και της καθολικότητας.

Με ανακαίνιση της ψυχικής διάθεσης, με λογική, με εξομολόγηση αλλά και με ανώτερο πνεύμα η  αφιερωματική πορεία των αντιμιλιταριστικών  εκθεμάτων   εντείνεται μέσα από  την επιλογή της αφήγησης και την λιτή ανάταση στην ευτηξία της περιγραφικότητας. Η προσεγμένη αντιμετώπιση των ανακατατάξεων  ενδυναμώνει διαχρονικές λύσεις απέναντι στα ζωογόνα αδιέξοδα  των εναλλαγών και των ενημερωτικών μηνυμάτων. Παράλληλα τα επιτεύγματα  διακατέχονται από  τον πόθο της λυτρωτικής και της οραματικής προσήλωσης στο γίγνεσθαι της εποχής με πληθωρικό αισθητήριο και ιδεογραμματικό ορόσημο.

Η συμπερασματική αλληλουχία των νοημάτων  τους πορεύεται διευκρινιστικά σ’ ένα οπτικό πεδίο ανοιχτών οριζόντων, αυτάρκειας, κατάθεσης, αποταμιευμένης γνώσης και σοφίας. Συναδελφώνει τον αντίλαλο της επικείμενης εμπειρίας με το αποκαλυπτήριο μιας κληρονομιάς που το πλεόνασμα της καλύπτει την διασωθείσα επιβίωση της διαλλακτικότητας με το  λυρικό μεταίχμιο της ιδεογραφικής χρονιότητας.

Με ευλάβεια πίστης στην θητεία της υφολογικής χροιάς  ατενίζει τον σημερινό άνθρωπο που είναι  καταλυτικός γητευτής των εξελίξεων επισημαίνοντας την  ευχή η ανίχνευση του να  συμβάλει στην φωτισμένη διατύπωση της συγκίνησης και της γήινης στόφας που κανοναρχεί τις ευθύβολες επανατοποθετήσεις.

Η προμετωπίδα της αξιολόγησης  λειτουργεί θεραπευτικά για τις  εσώψυχες ζητήσεις, τις αναγάγει σε προσωπικό εφαλτήριο της αλήθειας, της διέγερσης, του στοχασμού, της καρτερικής πρόκλησης, της ανησυχαστικής ανταπόκρισης και της άρρηκτης συνήχησης.

Τέλος εξαντλεί αριστοτεχνικά την υπόσταση του εφήμερου οχήματος και το πρόσκαιρο της θύμησης με την αφύπνιση και την  διέγερση της συμμετοχής που καθρεπτίζεται αδιάλειπτα στην αχλή της αυτοθυσίας με την αυτόβουλη επιλογή, την δραστηριοποίηση της ιδέας του συνέρχεσθε και την ευθυτενή άκαμπτη αφομοίωση.»