Έρη Ρίτσου: Με το ΚΚΕ! Είναι το μοναδικό δίχτυ ασφαλείας που διαθέτουν οι εργαζόμενοι

Τι είναι αυτό που κρίνεται στις επερχόμενες εκλογές; Γιατί δεν είναι λύση η λογική του μικρότερου κακού; Τι σημαίνει να δημιουργεί κανείς σε ένα σύστημα εχθρικό απέναντι στην Τέχνη και τους ανθρώπους της; Η προσφορά του ΚΚΕ στον πολιτισμό μπορεί να γίνει κριτήριο ψήφου;

Για όλα αυτά μίλησε στον «Ριζοσπάστη» η υποψήφια βουλευτής με το ΚΚΕ στον Βόρειο Τομέα Αθηνών, Ερη Ρίτσου, συγγραφέας που μας έχει χαρίσει βιβλία αγαπημένα για μικρούς και μεγάλους, η Ερη του «Πρωινού Αστρου» του ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου…

— Για ακόμα μια φορά υποψήφια με το ΚΚΕ. Τι είναι αυτό που κρίνεται κατά τη γνώμη σας στις φετινές εκλογές;

— Πράγματι, για μια ακόμα φορά το ΚΚΕ μου κάνει την τιμή να με συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του. Η τιμή αυτή με γεμίζει χαρά και ευθύνες, στις οποίες θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ όσο μπορώ. Δεν νομίζω πως αυτές οι εκλογές κρίνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που κρίνεται πάντα στις εκλογές. Νομίζω πως κάθε εκλογική αναμέτρηση, μέσα στις συνθήκες του αστικού κράτους στο οποίο ζούμε, αυτό που κυρίως κρίνει είναι η ταξική συνείδηση και η πολιτική ωριμότητα του εκλογικού σώματος.

Αν κριτήριο του εκλογικού σώματος είναι να ψηφιστεί «ο λιγότερο κακός» (πράγμα που έχουμε δει να γίνεται επί δεκαετίες) και όχι αυτός που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά του, οι καταστάσεις που ζήσαμε θα διαιωνίζονται. Για τούτο θα ήθελα οι ψηφοφόροι να σκεφτούν απλώς πώς θα είχε διαμορφωθεί η κατάσταση στη Βουλή και αν θα μπορούσαν με τόση ευκολία να περνούν όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει, σε περίπτωση που το ΚΚΕ διέθετε τους διπλάσιους βουλευτές από αυτούς που διαθέτει και να πράξουν ανάλογα.

— Τι σημαίνει για εσάς ΚΚΕ δυνατό για την επόμενη μέρα;

— Θεωρώ πως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι το μοναδικό δίχτυ ασφαλείας που διαθέτουν εργάτες και εργαζόμενοι. Είναι το μοναδικό κόμμα που αντιμάχεται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και αγωνίζεται για τα συμφέροντα αυτών που κάποτε αποκαλούσαν «μη προνομιούχους». Είτε στους δρόμους, είτε στους χώρους δουλειάς, είτε στη Βουλή, χρησιμοποιεί τη δύναμή του για να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες ζωής στον ελληνικό λαό. Είναι επομένως αυτονόητο πως όσο μεγαλύτερη δύναμη διαθέτει, τόσο θα μπορεί από καλύτερες θέσεις να σταθεί δίπλα σε όσους το έχουν ανάγκη και δεν έχουν άλλο σύμμαχο στην πάλη τους για επιβίωση και για καλύτερες συνθήκες ζωής, σε μια χώρα που πάνω από δεκαετία τώρα ζει μέσα στη φτώχεια που επέβαλαν τα μνημόνια, έχει χάσει τον εθνικό της πλούτο μέσα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που η παρούσα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις πραγματοποίησαν, και πορεύεται μέσα σε έναν ηθικό ξεπεσμό που δεν έχει προηγούμενο.

— Πώς είναι να δημιουργείς σε ένα σύστημα εχθρικό απέναντι στην Τέχνη και τους ανθρώπους της; Και τι χρειάζεται να σκεφτούν οι καλλιτέχνες, οι δημιουργοί μπροστά στην κάλπη;

— Το καπιταλιστικό σύστημα είναι από τη φύση του εχθρικό απέναντι στην Τέχνη και στους ανθρώπους της, ακριβώς γιατί η Τέχνη ενεργοποιεί το πνεύμα και τις ευαισθησίες των ανθρώπων. Ενα σύστημα που θέλει τον άνθρωπο ον υποταγμένο, άβουλο, θύμα εκμετάλλευσης, δεν μπορεί παρά να είναι εχθρικό απέναντι σε ό,τι δίνει στον άνθρωπο φτερά να πετάξει, και αυτό ακριβώς κάνει η Τέχνη. Ετσι, το σύστημα πλασάρει ως Τέχνη την υποκουλτούρα και ταυτόχρονα προσπαθεί να καταπνίξει την προσφορά των καλλιτεχνών. Η πρόσφατη εξέλιξη με την απαξίωση – κατάργηση των πτυχίων μουσικών, χορευτών, ηθοποιών είναι ενδεικτική.

Παράλληλα έχω παρακολουθήσει τις προσπάθειες που κάνει το ΚΚΕ ώστε να φέρει τον πολιτισμό κοντά στον λαό, με συναυλίες έντεχνης αλλά και κλασικής μουσικής και με λογοτεχνικά συνέδρια εξαιρετικής ποιότητας, οι εργασίες των οποίων αποτυπώνονται σε βιβλία – κόσμημα για τις βιβλιοθήκες μας.

Και αυτή η αντίθεση ανάμεσα στις δράσεις της αστικής τάξης και των κομμουνιστών είναι κάτι που θα πρέπει καλλιτέχνες και δημιουργοί να το λάβουν υπόψη τους σοβαρά όταν κάνουν τις πολιτικές επιλογές τους.