Για μια τέχνη οργανική στο εργατικό-λαϊκό κίνημα

Η μουσική κολλεκτίβα Υπεραστικοί παραβρέθηκαν στο Συνέδριο που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Grup Yorum στη Γεωπονική, στις 20 Νοέμβρη 2021, και απεύθυναν τον ακόλουθο χαιρετισμό.

Αγαπητές συναδέλφισες, συναγωνιστές, συντρόφισσες και σύντροφοι

Είναι τιμή μας να βρισκόμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν στρατεύσει την τέχνη τους στην υπηρεσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όλου του λαού.

Ως εργαζόμενοι-καλλιτέχνες παίρνουμε ανοιχτά θέση στο πλευρό της εργατικής τάξης, της τάξης μας, της τάξης που παράγει όλο τον κοινωνικό πλούτο, χωρίς να τον καρπώνεται. Με την κοινωνική και πολιτική δραστηριοποίησή μας και την καλλιτεχνική μας παραγωγή επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στην κατεύθυνση των κοινωνικών αλλαγών και των ρήξεων που θα ανοίξουν τον δρόμο για την κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα. Έχει σαπίσει αυτός ο κόσμος και πρέπει να τον αλλάξουμε.

Στρέφουμε τη ματιά μας στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, αντλώντας από αυτήν τα υλικά της καλλιτεχνικής παραγωγής μας, και προσπαθώντας για μια τέχνη οργανική στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Στους αγώνες του κόσμου της δουλειάς, μέσα στους κόλπους του κινήματος μπορεί να βρει οξυγόνο μια τέχνη αντίστασης, που παλεύει να φανερώσει το πραγματικό και να γίνει «όπλο» για την αλλαγή του. Οι καιροί που έρχονται θα φέρουν ξανά στο προσκήνιο μια τέτοια τέχνη, που παίρνει μαχητικά θέση στο πλευρό των αγωνιζόμενων, που επενεργεί στις συνειδήσεις ενάντια στην παραίτηση και την απογοήτευση, που δεν μηρυκάζει την ήττα. Θα γιγαντώσουν ξανά μια τέχνη που απαντά σε πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής ζωής, που δεν εξαντλείται στην αυτοέκφραση και την ενδοσκόπηση, που δεν αποσύρεται από τον στίβο της κοινωνικής διαπάλης, που εκφράζει τις καλύτερες επιδιώξεις του αγωνιζόμενου λαού, τις αγωνίες και τα βάσανά του, τους φόβους και τις ελπίδες του. Μια τέχνη που δεν αρκείται στη διαπίστωση και την περιγραφή της αστικής παρακμής και των προσωπικών αδιεξόδων μέσα σε αυτήν, αλλά παρουσιάζοντας την πραγματικότητα δυναμικά, παίρνει και θέση, δείχνει κατεύθυνση. Κατεύθυνση ταξική. Αυτήν, της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση.

Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα εργατικά κέντρα, στα σωματεία, στους κοινωνικούς χώρους και στις καταλήψεις, στις γειτονιές, σε απεργίες, διαδηλώσεις και πορείες, εκεί όπου η αντίσταση γίνεται πράξη, νικώντας την απαισιοδοξία και την ηττοπάθεια, εκεί βρίσκεται ο «φυσικός» χώρος της μουσικής και των στίχων των τραγουδιών μας. Ζητάμε από τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο κίνημα να τα ακούσουν, να τα διαδώσουν, αν το θεωρούν σκόπιμο. Να τα «ρίξουν» σαν προκηρύξεις σε πόλεις και χωριά, σε δρόμους, πλατείες και σχολεία, αν πλησιάζουν έστω και λίγο τέτοια αξιοσύνη. Να φτάσουν σε κάθε εργάτη/τρια, ντόπιο/α και μετανάστη/τρια, σε κάθε εργαζόμενο/η, σε κάθε άνεργο/η, σε κάθε νέο και νέα, να φτάσουν σε όλους όσοι αντιστέκονται και παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Κι αν τα τραγούδια γίνουν «φίλοι» και «σύμμαχοί» τους, θα πει πως κάτι, ίσως, πετύχαμε. Κι αν γίνουν «όπλα» τους, θα πει πως πρέπει να συνεχίσουμε.

Παρόλο που ό,τι έχουμε να πούμε σαν μουσική κολλεκτίβα το λέμε με το καλλιτεχνικό μας έργο, είμαστε ενεργοί, τόσο σαν μονάδες όσο και σαν σύνολο στα σωματεία που ανήκει ο καθένας μας, αλλά και στον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, στις κινήσεις αλληλεγγύης προς όσους αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, σε όλα τα θύματα της αδικίας του εκμεταλλευτικού αυτού συστήματος. Όλες οι δυνάμεις μας, αν και πενιχρές, είναι δίπλα σε όσους το έχουν ανάγκη.

Σ’ αυτό το δρόμο του αγώνα, συναντιόμαστε αναπόφευκτα. Δείτε αυτό το παράδειγμα: Τον Ιούλιο του 2013 συμμετείχαμε στη συναυλία συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στις εταιρείες των χρυσοθήρων. Στη συναυλία αυτή, που πραγματοποιήθηκε στη Ιερισσό, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 14^ου Camping των Αγωνιστικών Κινήσεων και της Μαθητικής Αντίστασης, συμμετείχε και ο κομμουνιστής καλλιτέχνης Pablo Hasel, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του. Η αλληλεγγύη μας στην καταδίκη του Pablo Hasel εκφράστηκε με την ταυτόχρονη καταδίκη του τρομονόμου που στην Ελλάδα υιοθετήθηκε μέσα από τον νέο ποινικό κώδικα (που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η ΝΔ) και δίνει ποινές φυλάκισης από 3 σε 5 χρόνια για «δημόσια απειλή» μέσω διαδικτύου. Ο τρομονόμος ενάντια στην τέχνη είναι συνέχεια Ευρωπαϊκής οδηγίας και κεντρική πολιτική του καπιταλισμού που σαπίζει σε όλο τον κόσμο. Πριν ακόμα ψηφιστεί και εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί της τέχνης λογοκρίνουν και ελέγχουν τι διαβάζουμε, τι ακούμε και τι βλέπουμε, με κατεύθυνση την υπεράσπιση της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του αστικού κόσμου που πασχίζουν να τον παρουσιάσουν ως δήθεν τον καλύτερο δυνατό. Μέσα από αυτήν την καταδίκη, ενώσαμε τη φωνή μας, και μέσα από συναυλίες, με όλους εκείνους που καταδίκασαν και αντιπαλεύουν στην πράξη τον τρομονόμο στην Ελλάδα.

Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα, η ανάγκη του λαού να εκφράσει τα βάσανά του και να βρει διεξόδους είναι ίδια σε όλες τις χώρες που είναι κάτω από τη μπότα του καπιταλιστή. Με μείγμα που περιέχει περισσότερο ή λιγότερο φασισμό και της μεγάλης αδερφής του, της αστικής δημοκρατίας, υψηλότερα ή χαμηλότερα στην πυραμίδα του ιμπεριαλισμού, ο πόνος είναι ο ίδιος, η αδικία δυσκολεύεται να μπει στη ζυγαριά. Η συνένωση των δυνάμεων των καλλιτεχνών που στρατεύουν την τέχνη τους στην ανατροπή αυτού του συστήματος μπορεί να δώσει μια ώθηση στις συνθήκες υποχώρησης του κινήματος και κυριαρχίας της κουλτούρας του καπιταλισμού παγκόσμια. Σε αυτή τη συστράτευση έχουμε δώσει το παρόν και θα το ξαναδώσουμε όσες φορές χρειαστεί.