Γιάννης Βόγλης – “Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί κανένα άλλο κόμμα δεν έχει σταθερές αξίες και πρόταση εξουσίας”
Ζωή σαν καρδιογράφημα…
Οι περισσότεροι ηθοποιοί που έχουν ταυτιστεί με μία και μόνο ατάκα, εν προκειμένω μάλιστα κάποια που έχει σατιριστεί μέχρι ναυτίας, προσπαθούν όσο γίνεται να αποστασιοποιηθούν από αυτή ή τουλάχιστον να εκφράσουν την ενόχλησή τους. Όχι όμως και ο Γιάννης Βόγλης, ο οποίος, παρότι θα ήθελε να τον θυμόμασταν και με άλλες φράσεις, είχε δηλώσει πως του άρεσε να την ακούει από παιδιά ή νέους, καθώς “δείχνει τη δύναμη που έχει αυτή η ταινία διαχρονικά”.
Ο ίδιος είχε πει για τη ζωή του πως “μοιάζει με καρδιογράφημα, τα πάνω και τα κάτω” και είχε εξομολογηθεί πως “η αδράνεια με σκοτώνει”. Το ταλέντο και η αγάπη του κοινού εξασφάλισε πως σχεδόν ως το τέλος της ζωής του, η αδράνεια να μην υπάρξει πρόβλημα που τον απασχόλησε.
Ήρθε στον κόσμο σαν σήμερα ως Γιάννης Γκόγκλης, με οικογενειακή καταγωγή από τη Σμύρνη. Έχασε τον πατέρα του σε νηπιακή ηλικία στη διάρκεια του πολέμου της Αλβανίας. Μεγάλωσε με τον πατριό του και τη μητέρα του και θυμόταν πως σε μικρή ηλικία διαβάσει όλα τα βιβλία του σπιτιού. Ήταν ζωηρό παιδί και δεν είχε εκφράσει καλλιτεχνικές ανησυχίες. Έναυσμα της ενασχόλησής του με το θέατρο ήταν η ιδέα ενός καθηγητή του στην Εμπορική Σχολή να τον πάει με συμμαθητές του σε παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη με το μεγάλο Μάνο Κατράκη.
Η μητέρα του προσπάθησε να τον αποτρέψει και να τον πείσει να γίνει παπάς, με το σκεπτικό πως “κι αυτοί θέατρο κάνουν”. Ο ετοιμόλογος γιος της αντέτεινε ότι υπάρχει πάντα ένα πρόβλημα, πως “παίζουν συνέχεια το ίδιο έργο”. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με την παράσταση “Η άνοδος του Αρτούρο”, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Στον κινηματογράφο κάνει το ντεμπούτο του στην ταινία “Ο Υπερήφανος”. Συμμετείχε σε πολλές εμπορικές παραγωγές της εποχής, από τις οποίες γνωστότερες είναι το “ελληνικό Γουέστερν” ” Το αίμα βάφτηκε κόκκινο” που απέσπασε και υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, και φυσικά το θρυλικό “Κορίτσια στον ήλιο” του Βασίλη Γεωργιάδη, σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, όπου το τραγούδι των τίτλων “Ένα πρωινό” ερμηνεύει η μαθήτρια τότε Μαρία Δημητριάδη.
Ο Βασιλειάδης είχε προβλέψει πως η ατάκα “Στάσου Μύγδαλα” θα σημάδευε δια βίου τον ηθοποιό, αξιομνημόνευτη έμεινε όμως και η χημεία με την αμερικανίδα συμπρωταγωνίστριά του Αν Λόμπεργκ, των οποίων η σχέση, παρά τις φήμες της εποχής, ήταν καθαρά πλατωνική. Οι δυο τους μάλιστα έμελλε να ξανασυναντηθούν δεκαετίες αργότερα, στο πλατό της εκπομπής “Πάμε Πακέτο”.
Ο Βόγλης πρωταγωνίστησε και σε διεθνείς παραγωγές, στο πλευρό του Άντονι Κουίν και του Άντονι Χόπκινς μεταξύ άλλων. Σημαντική υπήρξε και η πορεία του στο θέατρο, τόσο ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, όσο και ως παραγωγός και καλλιτεχνικός διευθυντής σε θέατρα της Κύπρου και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας (2009-2011) ενώ στη Μεταπολίτευση υπήρξε μέλος του ΚΘΒΕ. Εργάστηκε επίσης στην τηλεόραση, κυρίως όπως έλεγε, για να ξεπληρώσει τα χρέη του ως παραγωγός, δεχόμενος μάλιστα και απειλές από τοκογλύφους”, που θυμώνει όταν διαφημίζει τα ενεχυροδανειστήριά τους η τηλεόραση.
Πολιτικοποιημένος από νεαρή ηλικία, συμμετείχε μεταξύ άλλων στη νεολαία της ΕΔΑ, την Επιτροπή Ειρήνης και τον Ελληνοσοβιετικό σύνδεσμο. Για το λόγο αυτό, εκδιώχθηκε από το Εθνικό Θέατρο στην τέταρτη πρόβα “ως επικίνδυνος”. Συμπορεύτηκε με το ΚΚΕ, παρότι κατά καιρούς είχε εκφράσει και αμφισβήτηση, χαρακτηρίζοντάς του “συρρικνωμένο και κολλημένο”, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η στήριξη που παρείχε στην πολυετή καμπάνια για την απελευθέρωση των πέντε Κουβανών αγωνιστών από τις ΗΠΑ, με δήλωσή του στο Ριζοσπάστη το 2006, όπου σημείωνε:
Προσυπέγραψα το κείμενο για την άμεση απελευθέρωση των πέντε αγωνιστών της Κούβας, και γιατί νιώθω ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου σκοτεινού Μεσαίωνα. Οι προσχεδιασμένοι πόλεμοι συμφερόντων, οι αμείλικτες γενοκτονίες, οι παράνομοι βασανισμοί ανθρώπων έξω από κάθε διεθνές δίκαιο, πράξεις που επιβάλλονται από μια ομάδα παρανοϊκών ηγετών στο όνομα της δημοκρατίας, της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι η ασυγχώρητη απάθεια των κυβερνήσεων της Ευρώπης, παρά τις όλο και αυξανόμενες λαϊκές κινητοποιήσεις. Ομως, ακόμα δε βλέπω κάποια μαζική αντίδραση, τέτοια που να μπορέσει να σταματήσει αυτό το ξέφρενο λουτρό αίματος
Θερμά ήταν τα λόγια του και για τα 85χρονα του κόμματος το 2003, ενώ η τελευταία φορά που στήριξε δημόσια το κόμμα ήταν με λιτή δήλωσή του στις εκλογές του 2015, όπου σημείωνε πως θα ψηφίσει ΚΚΕ, “γιατί κανένα άλλο κόμμα δεν έχει σταθερές αξίες και πρόταση εξουσίας”. Μετά το θάνατό του, το Γραφείο τύπου της ΚΕ του κόμματος ανέφερε πως:
«Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε το θάνατο του σπουδαίου ηθοποιού Γιάννη Βόγλη. Το πέρασμά του από το θέατρο άφησε ανεξίτηλα ίχνη, ερμηνεύοντας μια πλατιά γκάμα ρόλων του κλασικού και του σύγχρονου ρεπερτορίου, στο πλάι επίσης σπουδαίων ηθοποιών.
Αξέχαστοι θα μείνουν και οι χαρακτήρες που ενσάρκωσε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση και μας συντρόφεψαν για δεκαετίες. Θα τον θυμόμαστε πάντα, όχι μόνο ως ηθοποιό, αλλά και για τις στιγμές που στάθηκε στο πλάι του ΚΚΕ και το στήριξε, στους δύσκολους αγώνες που δόθηκαν.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του».
