«Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς…» – Φάνης Χηνάς

Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για έναν άνθρωπο που μόλις έσβηναν τα φώτα της σκηνής ακολουθούσε το δικό του μοναχικό δρόμο. Ο Φάνης Χηνάς ήταν ένας ηθοποιός που διακρινόταν για το ταλέντο του. Έφυγε πρόωρα από τη ζωή αφήνοντας το αποτύπωμά του στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Η παρουσία του στη σκηνή ή την οθόνη δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητη, ακόμα και όταν δεν πρωταγωνιστούσε ή ο ρόλος του απαιτούσε μια μικρή συμμετοχή.

Γεννήθηκε στο Μαραθιά Ευρυτανίας το 1940 και έφυγε από τη ζωή χτυπημένος βαριά από ασθένεια, σε ηλικία μόλις 52 ετών, στις 12 του Φλεβάρη 1992.

Ασχολήθηκε με την υποκριτική από νεαρή ηλικία. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το 1961. Ο Φάνης Χηνάς ήταν απόφοιτος της σχολής του Πέλου Κατσέλη, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας που βρισκόταν στη Γαλλία, παρακολούθησε σεμινάρια παντομίμας στο πλευρό του κορυφαίου του είδους Μαρσέλ Μαρσώ.

Έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις δίπλα σε σημαντικούς ηθοποιούς, όπως (ενδεικτικά) με τον Μάνο Κατράκη στο θρυλικό «Ντα» (1979) σε σκηνοθεσία του Τάκη Μουζενίδη, τη Βάσω Μανωλίδου στο «Γυάλινο κόσμο» (1977) σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο εχθρός του λαού» (1979), «Το Χρυσό Αγόρι» (1978), «Ρήγας Βελεστινλής» (1977), «Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές» (1981), «Το υπόγειο» (1983) και σε πολλές άλλες.

Ο Φάνης Χηνάς στο έργο του Ερρίκου Ίψεν «Ο εχθρός του λαού»:

Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο εχθρός του λαού» του Ερρίκου Ίψεν

Στον κινηματογράφο έπαιξε σε γνωστές αλλά και σε λιγότερο γνωστές ταινίες όπως (ενδεικτικά), στη γαλλική «Une balle au coeur» («Μια σφαίρα στην καρδιά», 1966) του Jean-Daniel Pollet, δίπλα στη Τζένη Καρέζη, το Βασίλη Διαμαντόπουλο κ.ά., την «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966), του Ντίνου Δημόπουλου, μαζί με τους Νίκο Κούρκουλο, Άγγελο Αντωνόπουλο, Κώστα Καζάκο κ.ά. τη «Μαντώ Μαυρογένους» (1971) του Κώστα Καραγιάννη,  με την Τζένη Καρέζη, τον Πέτρο Φυσσούν κ.ά., πρωταγωνίστησε στο αντισυμβατικό «Ναι μεν, αλλά…» (1972) του Παύλου Τάσσιου, δίπλα στην Κατερίνα Γώγου, τον Μανώλη Δεστούνη κ.ά., έπαιξε ακόμα στο «Μπορντέλο» (1985) του Νίκου Κούνδουρου, στο «Νοκ άουτ» (1986) του Παύλου Τάσσιου, δίπλα στους Γιώργο Κιμούλη, Κώστα Αρζόγλου κ.ά., όπου για την ερμηνεία του κέρδισε το Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και σε άλλες ταινίες.

Αξιοσημείωτο ήταν το πέρασμα του Φάνη Χηνά από τη μικρή οθόνη, σε σειρές όπως «Το ταξίδι» (1976, ΥΕΝΕΔ), «Χαμένος παράδεισος (1977, ΥΕΝΕΔ), «Η επιστροφή» (1982, ΕΡΤ), «Όλη η δόξα… Όλη η χάρη…» (1989, ΕΤ1), κ.ά.

Ο Φάνης Χηνάς διακρινόταν για τον τρόπο που απέδιδε ποιήματα μπροστά στο μικρόφωνο. Στο βίντεο ακούγεται να διαβάζει στίχους του Τάσου Κόρφη, ενώ η κάμερα εστιάζει στον αγαπημένο συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή, που τους μελοποίησε φτιάχνοντας το γνωστό τραγούδι που πρωτοτραγούδησε ο Αντώνη Καλογιάννης:

“Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες…”

Λίγες μέρες πριν ο Φάνης Χηνάς φύγει από τη ζωή, τον Γενάρη του 1992, ηχογραφήθηκε να διαβάζει το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη:

“…Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς
μαχαίρι…”