Johnny Depp: Παντρέψου με!

Μα, είναι δυνατόν τώρα να γράφουμε σήμερα για οτιδήποτε άλλο πέρα από ένα ατελείωτο αφιέρωμα στον Τζόνι τον Ντεπ; Ιεροσυλία.. Για χάρη του θα έπαιρνα σβάρνα πρωί-πρωί στο πεζόδρομο της Ακρόπολης τραπεζοκαθίσματα.

Ήταν πρωί και δεν είχα καλοξυπνήσει, μουρμούραγα κάτι ακατάληπτες βαβυλώνιες βωμολοχικές προσευχές για την τύχη μου την ρώσικη που με έκανε φτωχιά και πρέπει να δουλεύω και όπως πήγαινα, πιάνω με την άκρη του ματιού μου την μορφή του Τζόνι του Ντεπάρα να είναι καθισμένος σε ένα μαγαζί (!!!) γυρίζω το κεφάλι μου και… καταλαβαίνω πως πρόκειται για ζωγραφισμένη καρέκλα με την μορφή του… Αν ήταν στην πραγματικότητα ο Τζόνι, θα είχα πέσει πάνω του σαν κανίς και θα χα κολλήσει στο μπατζάκι του. Θα έπρεπε να του το κόψουν για να με ξεκολλήσουν… Και το μπατζάκι και το παντελόνι και το πόδι του να μην σας πω και σας τρομάξω.. Αλλιώς όπου και αν πήγαινε θα έπρεπε να με παίρνει μαζί του κολλημένη στο πόδι του.. Πόσο awkward πια;

Αφήστε που ακόμα θα ούρλιαζα από χαρά.. Θα σας έγραφα αυτές τις γραμμές και θα ούρλιαζα παράλληλα..

Εντάξει… Λιώνω σ’ αγαπώ και στο δηλώνω…

Ο Τζόνι Ντεπ γεννήθηκε στις 09/06/1963 στο Κεντάκι και είναι μόλις ένα χρόνο μικρότερος από τη μητέρα μου. Γίνεται όλο και πιο awkward η φάση… Γεια σου μαμά και αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σε κάνω για ακόμα μια φορά περήφανη με τα μερακλίδικα γούστα μου. Μemo: Να ψάξω για daddy issues με τον ψυχολόγο μου.

Ξεκίνησε να ασχολείται με την μουσική σε ηλικία 12 ετών όταν η μητέρα του, του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα. Στα 15 του χρόνια παρατά το σχολείο ώστε να κυνηγήσει το όνειρό του. Μέσα σε 15 μέρες το μετανιώνει και γυρίζει πίσω. Ο Διευθυντής του σχολείου του δεν τον δέχεται, λέγοντάς του πως ο δρόμος του βρίσκεται στην μουσική και όχι στις σχολικές αίθουσες και να πάει προς τα εκεί.

Ένα χρόνο πριν, οι γονείς του είχαν χωρίσει και το μόνο που τον έκανε χαρούμενο ήταν η ενασχόλησή του με την μπάντα τους ”Τhe Kids”, ένα διάσημο τοπικό συγκρότημα το οποίο γνώρισε επιτυχία από το 1980 έως το 1984 και είχε την τύχη να ανοίγει συναυλίες του Iggy Pop. To 1983, παντρεύεται για πρώτη  φορά στη ζωή του, την αδερφή του μπασίστα του συγκροτήματός του, Λόρι Άλισον. Εκείνη τον συστήνει στον ηθοποιό Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος τον προτρέπει να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού.

Το 1984, παίζει τον πρώτο του ρόλο στην ταινία τρόμου ”Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες” και η σκηνή θανάτου του όπου τον ”ρουφά” το κρεβάτι για να τον εμφανίσει πάλι ως πίδακα αίματος είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς θανάτους του franchise της ταινίας.

Μετά από αυτή την ομολογουμένως εντυπωσιακή έξοδο προς το θάνατο για debutant, συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε μικρούς υποστηρικτικούς ρόλους μέχρι το κανάλι FOX να εντάξει στο πρόγραμμά του την νεανική αστυνομική σειρά ”21 Jump Street”. Εκεί ο Τζόνι ο Ντεπ εξελίχθηκε σε εφηβικό ”πυρετό” για όλες τις έφηβες της γης από άκρη ως άκρη του πλανήτη μας.. Ως Τόμας Χάνσον, μας έκανε να ”χάνσονμεν” ( πόσο κακό λογοπαίγνιο και λεξιπλαστική;) τον ύπνο μας. Δηλαδή, εσάς, εγώ ήμουν σε νηπιακή ηλικία αρχές ’90 όταν παιζόταν στην ελληνική τηλεόραση, δεν καταλάβαινα και πολλά. Χόρευα όμως μπροστά στην τηλεόραση  τους τίτλους σειράς.

Η σειρά σημείωσε τεράστια επιτυχία στην Αμερική και εκτίναξε την διασημότητα του Τζόνι Ντεπ. Εκείνος δεν φαινόταν να διασκεδάζει την εμφάνισή του στην τηλεόραση και μέχρι σήμερα είναι η μοναδική σειρά στην οποία έχει πρωταγωνιστήσει, αποφεύγοντας οποιαδήποτε άλλη τηλεοπτική πρόταση. Κάτι που θα έπρεπε να είχε κάνει και σύσσωμο το καστ της ελληνικής βερσιόν του εγχώριου ”21 Jump Street” αν είχε στάλα αυτογνωσίας.

Ακολούθησε η πιο κλασική ταινία της καριέρας του, ”Ο Ψαλιδοχέρης” και η αρχή της συνεργασίας του με τον Τιμ Μπάρτον, ο οποίος εξακολουθεί να ‘ναι αγαπημένος μου σκηνοθέτης, αλλά όχι όπως παλιότερα… Μεγαλώνω και ωριμάζω η έρμη.. Στην ταινία ” Ο Ψαλιδοχέρης” συναντά την Γουϊνόνα Ράιντερ και ερωτεύονται σφόδρα. Έχει ήδη πάρει διαζύγιο από τη σύζυγό του το 1985 και έτσι ελεύθερα μπορεί να χτυπήσει τατουάζ το όνομα της νέας του αγαπημένης ”Winona Forever”. Εδώ να σημειώσω πως χάρη σε αυτή την ταινία, αποφάσισε ο παιδικός μου εαυτός πως θα δέχεται τους ανθρώπους όπως και αν είναι στην εξωτερική τους εμφάνιση. Έριξα κλάμα σαν παιδί όταν στεναχωριόταν ο Έντουαρντ άλλο πράγμα.

Ακολούθησε η ταινία ”Benny and Joon” αγαπημένη μου ταινία. Γλυκόπικρη για δυο ανθρώπους με δυσκολίες οι οποίοι καταφέρνουν να ερωτευτούν, να σπάσουν τα ταμπού και να είναι μαζί ευτυχισμένοι χαμένοι στο ”φανταστικό κόσμο που δημιουργούν μαζί”. Σε ένα κόσμο που μπορείς να ψήνεις τοστ με ένα σίδερο.. Ο Τζόνι Ντεπ, δίνει ρέστα στην ”φυσική κωμωδία” χρησιμοποιώντας το σώμα του μιμούμενος τόσο τον Τσάρλι Τσάπλιν, αλλά κυρίως τον Μπάστερ Κίτον. Σας βάζω την τραγουδάρα της ταινίας και σας εύχομαι από καρδιάς να βρείτε κάποιον/ κάποια να διανύει για σας όχι 500miles και 1000 να μην σας πω.

Την ίδια χρονιά παίζει δίπλα στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στην ταινία ”What’ s eating Gilbert Grapes” και λέμε παίζει δίπλα, γιατί ο Ντι Κάπριο τον επισκιάζει με τον τρόπο που υποδύεται τον αυτιστικό του αδερφό στην ταινία. Να τα λέμε Τζόνι μου και αυτά. Σ’ αγαπάω, σ’ εκτιμάω αλλά.. είμαι και δίκαιη.

Είμαστε στο 1994 πλέον και συνεργάζεται πάλι με τον Τιμ Μπάρτον για στην αυτοβιογραφία του πιο… παράξενου, αλλά συνάμα μπροστά για την εποχή του παραγωγού-ηθοποιού και σεναριογράφου που έβγαλε ο αμερικάνικος κινηματογράφος της δεκαετίας του ’50, του Ed Wood. Για αυτή την ερμηνεία του προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού.

Ακολούθησαν δυο ταινίες δίπλα σε ιερά τέρατα. Με τον Μάρλον Μπράντο στην ταινία ”Δον Ζουάν Ντε Μάρκος ” και με τον Αλ Πατσίνο στην ταινιάρα ”Donnie Brasco” όπου υποδύεται έναν από τους καλύτερους ρόλους στην καριέρα του.

Σαν ηθοποιός φροντίζει να μην τυποποιείται ποτέ και να αλλάζει σαν τον χαμαιλέοντα. Παρά την συνεχή συνεργασία του με τον Τιμ Μπάρτον, ο οποίος έχει ένα συγκεκριμένο στυλ, εκείνος καταφέρνει να δημιουργεί ναι μεν στο ίδιο σκοτεινό σύμπαν, διαφορετικούς αυθεντικούς τύπους κάνοντάς μας να ξεχνάμε πως έχουν το ίδιο πρόσωπο.

Η επιλογή των ρόλων του δεν γίνεται ποτέ με γνώμονα το κέρδος και την εμπορική επιτυχία, αλλά με κριτήριο πόσο τον ιντριγκάρει το να υποδυθεί έναν χαρακτήρα.

Το 2000, παίζει στην ταινία ”Chocolat” δίπλα στην Ζυλιέτ Μπινός και ήταν εκείνος ο ρόλος του με τον οποίο  με χτύπησε κατακούτελα ο έρως για εκείνον. Υποδύεται ένα τσιγγάνο με λατρεία για την τζαζ μουσική, ο οποίος ερωτεύεται σφόδρα την νεαρή χήρα μητέρα του συντηρητικού χωριού όπου έχει στήσει το σοκολατοποιείο της αναστατώνοντας τον γκρινιάρη και σεμνότυφο δήμαρχο. Πάμε να ακούσουμε το Minor swing.

Fun fact: Για να δείτε πόσο επηρεαζόμαστε από τις ταινίες να σας πω πως το πρώτο μου αγόρι το ερωτεύτηκα στην Θεσσαλονίκη, όταν άρπαξε την κιθάρα και έπαιξε το εν λόγω κομμάτι, το οποίο το είχα συνδυάσει υποσυνείδητα με τη σεξουαλική εφηβική μου αφύπνιση. Και αφού κάνουμε ένα high five με τους Φρόιντ και Γιουνγκ, ας προσγειωθούμε στην ελληνική πραγματικότητα και στην ελληνική βερσιόν του ”Chocolat”..

Συγγνώμη ρε Τζόνι Ντεπάρα που σου χαλώ την βιογραφία, αλλά συμβαίνει να στο γράφει Ρωσάκι που έχει κέφια τις τελευταίες μέρες. Βλέπεις τι Λούνα -Παρκ υπάρχει στο μυαλό μου;

Το 2003 αρχίζει να υποδύεται τον τρελό πειρατή Τζακ Σπάροου. Για την πρώτη του ταινία ”Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η κατάρα του μαύρου μαργαριταριού ”ως Κάπτεν Τζακ προτείνεται για Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, αλλά τελικά φεύγει χωρίς αγαλματίδιο.

Ο Ροάλντ Νταλ, όταν έγραφε την παιδική νουβέλα ”Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας” το 1964, δεν θα μπορούσε να πιστέψει πως δυο εκπληκτικοί ηθοποιοί ο Τζιν Γουάιλντερ και ο Τζόνι Ντεπ θα υποδυόντουσαν τον εκκεντρικό εργοστασιάρχη σοκολάτας Γουίλι Γουόνκα με τόση επιτυχία. Ο πρώτος το 1971 και ο δεύτερος το 2005. Η ταινία γνωρίζει μεγάλη εμπορική επιτυχία και οδηγεί τον Τζόνι Ντεπ πολύ κοντά στην απόκτηση Χρυσή Σφαίρας ως καλύτερου ηθοποιού, το οποίο όμως δεν συμβαίνει. Ακολούθησε η ταινία ”Η νεκρή νύφη” όπου χαρίζει την φωνή του στον Βίκτορ Βαν Ντορτ. Ναι τόσο το εργοστάσιο σοκολάτας όσο και αυτή η ταινία ήταν κάτω από την σκηνοθετική επίβλεψη του Τιμ Μπάρτον. Χρειαζόταν να το πούμε;

Η πολυπόθητη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού έρχεται στα χέρια του με το μιούζικαλ ”Σουϊνι Τοντ: Ο φονικός κουρέας της Οδού Φλιτ”, πάλι με την υπογραφή του Τιμ Μπάρτον.Ο Μπέντζαμιν Μπάρκερ ξυραφιάζει κόσμο και κοσμάκη ασύστολα και έπειτα τους μετατρέπει σε κρεατόπιτες για τους Λονδρέζους, γιατί αυτή η πόλη και ένας δικαστής της του φέρθηκαν σκάρτα και δεν τον θες αυτόν για γείτονα με τίποτα στα σίγουρα.

Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας ”Ο φανταστικός κόσμος του Δρ.Παρνασούς” ο Χιθ Λέντζερ, συμπρωταγωνιστής του στην ταινία, βρίσκεται νεκρός. Τόσο εκείνος, όσο και ο Τζουντ Λω παραιτούνται από το δικαίωμα της αμοιβής τους και την παραχωρούν μεγαλόψυχα στην Ματίλντα, μοναδικό παιδί του Λέντζερ και τότε σε σχεδόν νηπιακή ηλικία.

Παίζει ακούραστος και ασταμάτητος από τον Τρελό καπελά στην ”Αλίκη στην χώρα των Θαυμάτων” ως τον Ηρακλή Πουαρώ στην μεταφορά του βιβλίου της Αγκάθα Κρίστι ”Φόνος στο Όριεντ Εξπρες” και από τον Γκίλμπερτ Γκρίντελβαλντ στην ταινία ”Φανταστικά Τέρατα: Τα εγκλήματα του Γκριντελβάλντ” έως το ανεξάρτητο φιλμ “Μιναμάτα”, το οποίο παρουσιάστηκε στο Ανεξάρτητο Φεστιβάλ Κινηματογράφου  στο Βερολίνο.

Πέρα από την καριέρα του στην υποκριτική δεν ξέχασε την μεγάλη του αγάπη ως προς την μουσική. Έχει συνεργαστεί σε δυο τραγούδια με τους Oasis, ενώ μαζί με τους Άλις Κούπερ και Τζο Πέρρι δημιούργησαν το υπερ-συγκρότημα Hollywood Vampires, προς τιμή όλων των μουσικών της δεκαετίας του ’70 οι οποίοι ”χάθηκαν” λόγω ατασθαλιών.

Όπου ”ατασθαλίες” βάλτε ναρκωτικά, αλκοόλ, τζόγο και υπερβολικά πολύ σεξ. Για τα δυο τελευταία δεν γνωρίζω για τον Τζόνι Ντεπ, πολύ θα ήθελα να με διαφωτίσει για το τέταρτο, αλλά για τα δυο πρώτα μπορώ να σας πω πως τα έχει δοκιμάσει και πέσει στα δίκτυά τους. Καπνίζει από τα 12 και λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ακούγεται σαν δικαιολογία και είναι, πως η κακή σχέση των γονιών του τον οδήγησε σε αυτούς τους εθισμούς. Σύμφωνα με τον ίδιο, εξαιτίας του χωρισμού τους στα 15 του χρόνια άρχισε να αυτοτραυματίζεται με σκοπό να εξωτερικεύσει τον συναισθηματικό πόνο τον οποίο ένιωθε.

Έπινε για πολλά χρόνια μέχρι που γνώρισε την μακροχρόνια σύντροφό του και μητέρα των δύο παιδιών του Βανέσα Παραντί. Ζώντας μαζί στην Γαλλία και γινόμενος γονιός έκοψε το ποτό με το οποίο ασχολείται μέχρι σήμερα σαν παραγωγός κρασιού, ενώ διατηρούσε κάποια στιγμή και εστιατόριο στο Παρίσι με συν-ιδιοκτήτες τους Σον Πεν, Τζον Μάλκοβιτς και Μικ Χάκναλλ.

Όταν η κόρη του αρρώστησε σοβαρά με πρόβλημα στο συκώτι, ο ηθοποιός μετά την ανάρρωσή της πέρασε 15 μέρες στο νοσοκομείο ντυμένος ως Τζακ Σπάροου κρατώντας συντροφιά στα υπόλοιπα άρρωστα παιδάκια. Ενώ δώρισε και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε η κόρη του.

Και τώρα θα περάσουμε στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όχι γιατί το θέλω, αλλά επειδή σίγουρα θα το γράψετε από κάτω. Το 2012 χωρίζει την Βανέσα Παραντί και το 2015 παντρεύεται την πολλά χρόνια νεότερη του Άμπερ Χερντ. Ο γάμος από την αρχή ήταν συννεφιασμένος σαν μέρα του Νοέμβρη, αλλά ξέρετε λίγο ο έρωτας, λίγο η έλξη, λίγο ”Είναι τα πολλά λεφτά ‘Αρη”, το ζευγάρι έμεινε μαζί, μέχρι τον χωρισμό τους μετά από 18 μήνες γάμου. Η Άμπερ τον κατηγόρησε ανοιχτά πως της ασκούσε λεκτική και σωματική βία. Ο Τύπος έκανε πάρτι και για να μην πάρει το θέμα τεράστιες διαστάσεις, η τότε εταιρία που μανάτζαρε τον Τζόνι Ντεπ της έδωσε ένα ποσό 7 εκατομμυρίων μαζί με το διαζύγιο. Ύστερα από λίγους μήνες, η Άμπερ δώρισε τα χρήματα στο νοσοκομείο Παίδων του Λος Άντζελες, ενώ δήλωσε πως η σχέση της με τον Ντεπ ήταν απλά εκρηκτική και πως σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να τον πληγώσει για να κερδίσει χρήματα.

Από την άλλη, ο Ντεπ έχοντας ξεμπλέξει, από την εταιρία management την οποία θεωρούσε λάθος για το πώς χειρίστηκε το θέμα του διαζυγίου και της δημόσιας εικόνας του κυνήγησε δικαστικά από τις αρχές του 2019, την πρώην σύζυγό του για συκοφαντική δυσφήμηση, ζητώντας της 50 εκατομμύρια δολάρια για συκοφαντικό άρθρο το οποίο έγραψε εκείνη στην εφημερίδα ”The Washington Post”, παρουσιάζοντάς τον ως βίαιο και εκείνη ως θύμα. Εκείνος ποτέ δεν είχε παραδεχτεί πως ήταν βίαιος μαζί της και ποτέ το δικαστήριο δεν τον καταδίκασε για βίαιη συμπεριφορά. Το άρθρο τον οδήγησε να υποβάλει μήνυση, ενώ παρουσίασε ηχητικά ντοκουμέντα όπου εκείνη παραδέχεται πως θα σταματήσει να κακοποιεί σωματικά τον ηθοποιό, πως απλά δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα της και πως φταίει για τους περισσότερους καυγάδες, ενώ εκείνος της ζητά να σταματήσει η σχέση τους να είναι βίαιη και πως δεν θέλει να την χάσει και να χωρίσουν. Ο λόγος που δεν τα προσκόμισε την πρώτη φορά, ήταν γιατί ήθελε να διαφυλάξει τόσο τη δική της όσο και την δική του δημόσια εικόνα. Εκείνη τον κατηγόρησε πως γινόταν βίαιη γιατί εκείνος γινόταν βίαιος μαζί της και εκείνος την κατηγόρησε πως δημιουργούσε καυγάδες, χρησιμοποιούσε σωματική και λεκτική βία προκειμένου να τον εμπλέξει σε καυγά ώστε να αποκομίσει οικονομικά οφέλη ή/και ένα αρεστό δημόσιο προφίλ, μια που η παρουσίασή της ως θύματος στην κοινή γνώμη αυτόματα θα την καθιστούσε συμπαθή έναντι του ηθοποιού.

Αν με ρωτάτε φασκελοκουκούλωστα και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πραγματικά τι μπορεί να συνέβη ανάμεσά τους και εδώ που τα λέμε, η προσωπική του ζωή εφόσον δεν με εμπλέκει και δεν σας εμπλέκει είναι προσωπική του υπόθεση. Το πού βρίσκεται η αλήθεια θα αποδειχτεί από τα δικαστήρια, ωστόσο όλη αυτή η ιστορία για μένα είναι το μοναδικό μελανό σημείο στην κατά τα άλλα ατέρμονη λατρεία που του ‘χω ως άνδρα και ηθοποιού. Ας πρόσεχε και αυτός στο φινάλε..

Κάπου εδώ κλείνω το τεράστιο άρθρο λατρείας προς το πρόσωπό του και του εύχομαι: Χρόνια πολλά… είναι ήδη πολλά τα 57, αλλά για μένα στην καρδιά μου και στο μυαλό μου θα είναι πάντα σαν το ρόλο του στο ”Chocolat” , όπου έλιωσα σαν σοκολάτα μπροστά στην οθόνη μου και ακόμα να συνέλθω από τότε.