MARWAN ένας λαός πολιτικός κρατούμενος

Η ΚΑΤΙΟΥΣΑ δε θα μπορούσε να λείπει από ένα τέτοιο κάλεσμα της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας του Κράτους της Παλαιστίνης, για την πρώτη προβολή στην Ελλάδα της ταινίας «MARWAN».

Φτάνω στην Αλκυονίδα, οδός Ιουλιανού 42-46. Εκεί που χτυπάει η καρδιά της πολυπολιτισμικότητας, Αχαρνών και στα γύρω στενά, γεμάτο από μετανάστες και πρόσφυγες, που «έφτιαξαν» τη ζωή τους, φεύγοντας από τη ζωή τους. Εκεί δεσπόζει και η Αλκυονίδα -μια εναλλακτική πρόταση όσον αφορά τα κινηματογραφικά δεδομένα, αλλά και για τη στήριξη που δίνει σε αυτές τις φωνές- που φιλοξένησε την προβολή της ταινίας.

Απέξω από το χώρο, κόσμος πολύς, φορώντας παλαιστινιακές μαντίλες και κρατώντας πανό, όπου αναγράφεται το πάγιο αίτημα για ανεξάρτητο και ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος και για την απελευθέρωση όλων των πολιτικών (άδικα) κρατούμενων.

Στην είσοδο μας προσφέρουν σημαιάκι της Παλαιστίνης (ήδη μπήκε στη συλλογή μου). Νεολαία αρκετή, μέλη από Παλαιστίνιους εργαζομένους, από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, καθώς και κόσμος που αγκάλιασε αυτό το κάλεσμα.

Έρχεται η ώρα να ξεκινήσει η παρουσίαση, μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα. Το λόγο παίρνει ο Marwan Emile Toubassi ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης, ο οποίος αναφέρει τη μέχρι τώρα κατάσταση στην Παλαιστίνη, καθώς και στοιχεία για τον ίδιο τον Marwan Barghouti, του Παλαιστίνιου πολιτικού κρατούμενου στις φυλακές Ισραηλινής κατοχής, από τη νεαρή του ηλικία μέχρι και την κράτηση του. Ακολουθεί μια τιμητική βράβευση στους συντελεστές της ταινίας, καθώς και στον Βελισάριο Κοσσιβάκη, που είναι η ψυχή του “Αλκυονίς” κι έδωσε το χώρο για να πραγματοποιηθεί η παρουσίαση και να μάθουμε κι εμείς τη μάχη που δίνει ο Παλαιστινιακός λαός μέχρι σήμερα. Με χαρά ακούσαμε πως το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσει και ένα αφιέρωμα στην Παλαιστίνη, που αναμένουμε με ενδιαφέρον.

Ακολουθεί η προβολή με μια αναδρομή αρκετά λεπτομερή, αναφορά στο φοιτητικό κίνημα και την Ιντιφάντα κι όλη την πορεία του Marwan, που παρά τις τόσες προφυλακίσεις και τις απόπειρες δολοφονίας του, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή με όλο τον Παλαιστινιακό λαό, καταφέρνοντας να συσπειρώνει όλες τις παρατάξεις. Στο πρόσωπό του βλέπουν έναν ηγέτη, ο οποίος δεν ήταν περιφρουρημένος και σε ασφαλές περιβάλλον, αλλά μάχιμος και ταγμένος στο δίκαιο αίτημα του λαού του για ανεξαρτησία και ελευθερία. Πίσω του είχε και μια οικογένεια, με μια γυναίκα στήριγμα και βράχο. Ο ίδιος έδωσε πολύ μεγάλο βάρος στην υπόθεση για τα δικαιώματα των γυναικών στην Παλαιστίνη.

Αφού τελειώνει η ταινία, την οποία παρακολούθησα όρθια καθ’ όλη την διάρκεια, με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή -και αξίζει να την δουν όλοι, καθώς και το επικείμενο αφιέρωμα στην Παλαιστίνη- αποχωρώ σιγά-σιγά και βγαίνω έξω κρατώντας το σημαιάκι, κατηφορίζοντας με μια φίλη προς Αχαρνών, να πάρουμε το Β9 να επιστρέψουμε. Στα μισά βλέπω έναν τύπο σε ένα γκαράζ φύλαξης μέσα στο κουβούκλιό του. Πάω και του ζητάω να τον βγάλω φωτογραφία, με κοιτάει και με ρωτάει: να κρατάω και το σημαιάκι της Παλαιστίνης; Του το δίνω με χαρά και μου λέει, μη νομίζεις επειδή είμαι εδώ που είμαι, δε γνωρίζω…

Με αφορμή αυτό το γεγονός, θα κλείσω με το εξής: Οι λαοί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ξέρουν τα δίκια τους. Με τον έναν τρόπο όμως θα τα κερδίσουν. Ο αγώνας και η ταξική πάλη είναι διεθνιστικές έννοιες που περνάνε σύνορα και ενώνουν στη βάση τους μόνο τους λαούς. Και το ζητούμενο θα είναι πάντα η κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.-

Κείμενα – φωτογραφίες: Filio Magenta