Μαζί ή Τίποτα/ In the fade» (Φατίχ Ακίν)

https://www.ertflix.gr/tainies/in-the-fade-mazi-i-tipota/ (Διαθέσιμη έως 9/7)

«Πλέον, δεν μπορώ να αντέξω άλλο το μαχαίρι. Γι’ αυτό και υπήρξαν πολλές στιγμές που,  φεύγοντας από το δικαστήριο, σκέφτηκα να επιστρέψω στο σπίτι, να πάρω ένα και να το στρέψω στην καρδιά μου. Όμως άντεξα.» (Μάγδα Φύσσα)

Πάντα, όσες φορές έχω παρακολουθήσει και έχω σκεφτεί την ταινία του αγαπημένου μου σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν, καθώς κατέγραφε το τεράστιο προσωπικό δράμα της ηρωίδας του, την ανημπόρια της να διαχειριστεί την απώλεια των δύο πιο αγαπημένων της προσώπων, του συζύγου και του μικρού της γιου, που τους σκότωσε το μένος των νεοναζιστών της Γερμανίας, μιας χώρας που για μισό αιώνα και παραπάνω παλεύει να απαλλαχτεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος, ωστόσο δεν τα καταφέρνει γιατί οι ρίζες του φασισμού και της εθνικοφροσύνης είναι βαθιές και εξαπλώνονται παντού σε όλη την Ευρώπη, πάντα στο μυαλό μου προέβαλλε η εμβληματική μορφή μιας άλλης αληθινής ηρωίδας, της Μάγδας, της μητέρας του Παύλου και στο μυαλό μου ερχόντουσαν τα παραπάνω λόγια της.

Και πάντα η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Η σύγκριση των μοναξιών τους. Αντιμέτωπες και οι δύο με τη βαθιά προσωπική μοναξιά που συνοδεύει την απώλεια των πιο αγαπημένων σου προσώπων που ισοδυναμεί με την απώλεια της ίδιας σου τη ζωής και αντιμέτωπες ταυτόχρονα με την πολιτική τους μοναξιά, αυτή που επιτείνει και μεγεθύνει ακόμα περισσότερο την προσωπική τους απώλεια. Γιατί μετά το πρώτο δυνατό σοκ αυτής, ήρθαν και οι δύο αντιμέτωπες με ένα σύστημα που τηρώντας ουδέτερη στάση, στην πραγματικότητα συναινεί απέναντι στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τη μη αποδοχή της διαφορετικότητας που υπάρχει στους κόλπους κάθε κοινωνίας.

Και πάντα θαύμαζα και θαυμάζω αυτό το μεγαλείο της μητέρας του Παύλου. Που κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο. Αυτό που η ηρωίδα του Ακίν δεν μπορεί. Γιατί λυγίζει κάτω από το βάρος της μοναξιάς της αλλά και της αδιαφορίας και της συναίνεσης ενός συστήματος που τείνει να κανονικοποιήσει τις εγκληματικές πράξεις των εθνικιστικών και νεοναζιστικών ομάδων, αφήνοντας τις ομάδες αυτές να ζουν ανενόχλητες και να ριζώνουν όλο και πιο πολύ μέσα στην κοινωνία. Η Μάγδα όμως κατάφερε ακριβώς το αντίθετο. Κατάφερε να ξεριζώσει τις ρίζες του μορφώματος της Χρυσής Αυγής που επίσης κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος μέσα στην κοινωνία, φτάνοντας μάλιστα και στα βουλευτικά έδρανα. Κατάφερε να αντισταθεί και να μην αφήσει τον εαυτό της να καταβληθεί από την μελαγχολία τη θλίψη και τη βαθιά απόγνωση που της δημιουργούσε η απουσία του γιου της και να έρθει αντιμέτωπη με τη μοναξιά στην οποία προσπάθησε το σύστημα να την εγκλωβίσει.

Και πάντα όσο τα σκέφτομαι όλα αυτά αναρωτιέμαι από πού μπορεί να πηγάζει η τεράστια δύναμη αυτής της μάνας που στο δίλημμα μαζί ή τίποτα, η δύναμη αυτή την ώθησε να επιλέξει όχι το τίποτα αλλά το μαζί. Μαζί με τους ανθρώπους εκείνους που μάχονται για την εξάλειψη του φασισμού μαζί με τους ανθρώπους εκείνους που δε συναινούν, δεν επαναπαύονται αλλά επιθυμούν αυτό που και η ίδια επιθυμούσε. Να σωθούν τα άλλα παιδιά, οι άλλες γενιές. Απαιτεί τεράστιο μεγαλείο ψυχής και βαθιά ανθρωπιά να πεθαίνεις κάθε μέρα ζώντας μια απώλεια που πάντα στέκει εκεί μπροστά σου και να αρνείσαι το τίποτα, να αρνείσαι να σε καταβάλει το τίποτα, παρόλο που μέσα σου το κενό και το τίποτα που θα μπορούσε να το γεμίσει το ένα και μοναδικό πρόσωπο που τόσο αγάπησες, είναι και θα παραμένει δυσαναπλήρωτο…

Η ταινία του Φατίχ Ακίν «Μαζί ή Τίποτα» προβλήθηκε σε Α’ Τηλεοπτική Μετάδοση από την ΕΡΤ2 και είναι διαθέσιμη στo ertflix μέχρι 9/7.