Οι ισχυροί δεσμοί μεταξύ παιδιού και μητέρας είναι αδιαμφισβήτητοι. Η μητέρα έχει άμεση επαφή με το παιδί της πριν καν αυτό γεννηθεί. Η αχίλλειος πτέρνα κάθε γυναίκας. Σα με το που γίνεται κάποια απο μας μητέρα να διαχέεται μέσα στον οργανισμό της ”Μαμαδίνη”. Παράλογοι φόβοι και ακόμα πιο παράλογα μέτρα προστασίας των παιδιών όπως:μια ζακέτα το κατακαλόκαιρο και ξεμάτιασμα γιατί ”είσαι όμορφος αγόρι μου και σε ματιάζουν” αποτελούν τα υπερ-όπλα κάθε μανούλας εκεί έξω.

Ας γνωρίσουμε λοιπόν εκείνες τις μητέρες που εμμ, το έχουν εξελίξει λίγο παραπάνω το θέμα της προστασίας. Το έχουν πάει σε level στο οποίο ο Φρόιντ θα έτριβε τα δικά του χέρια και έπειτα του Γιούνγκ και όποιου άλλου συναντούσε στο διάβα του για να δείξει την ικανοποίηση του.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ..

Θύτης ή θύμα;

Συνήθως οι μαμάδες σε ταινίες τρόμου ή σε κάνουν να ουρλιάζεις ή τις κάνεις να ουρλιάζουν. Οι κακοποιητικές μαμάδες συνήθως έχουν δημιουργήσει καμάρια που με το ”καλημέρα” έχουν αποφασίσει με τι τρόπους θα σε βασανίσουν μέχρι θανάτου και μέσα σε τι θα σε θάψουν.. αν σε θάψουν..Γυναίκες υστερικές, στερημένες απο την ζωή, με εμμονές, θρήσκες  με ότι κακό συνεπάγεται αυτό. Συνήθως υποβάλλουν τα παιδιά τους σε βασανιστήρια θέλοντας να τα πειθαρχήσουν ώστε να γίνουν ”καλά και ήσυχα” παιδάκια που θα γίνουν ”καλοί και ήσυχοι” πολίτες. Τελικά καταλήγουν να δίνουν σαλταρισμένα άτομα στην κοινωνία με σαδιστικά και δολοφονικά ένστικτα. Το απόλυτο fail.

Η μητέρα- θύμα είναι στο ακριβώς αντίθετο άκρο. Είναι η καλή, γλυκιά μητέρα που φροντίζει την οικογένεια της γινόμενη θυσία  σε ταινίες τρόμου με σατανιστικές τελετές γίνεται θυσία στην κυριολεξία σε ορισμένες περιπτώσεις). Συνήθως, φεύγουν νωρίς με τραγικό τρόπο μπροστά στα μάτια των παιδιών τους απο τον δολοφόνο και δίνουν το έναυσμα για την μεταστροφή του ήρωα ή της ηρωίδας: ”Μου σκότωσες την μάνα ρε αλήτη; Να δεις τώρα τι θα σου κάνω εγώ”. Βέβαια, η πιο hardcore εκδοχή της ιστορίας είναι η μητέρα όταν κάποιος απειλεί τα παιδιά της. Τότε απο θύμα μετατρέπεται σε κυνηγό  κεφαλών των επίδοξων δολοφόνων. Γενικά, δεν τα βάζεις με μια μάνα που προστατεύει τα παιδιά της. Είναι γενικός κανόνας .. Καλύτερα φόρτωσε τα όλα σε ένα καράβι και σάλπαρε γιατί αν σε πάρει χαμπάρι πως απειλείς τα βλαστάρια της, δεν έχει μέρος να κρυφτείς..

Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η μητέρα μέγαιρα συναντά την μητέρα τροφό. Δύο όψεις της γυναίκας μητέρας που μας ακολουθούν απο αρχαιοτάτων χρόνων. Η γυναίκα ως καταστροφέας και ως δότρια ζωής ταυτίστηκε στο μυαλό των ανθρώπων με την δύναμη της Φύσης να γεννά,να καταστρέφει και να αναγεννά. Δεν είναι τυχαίο πως αρκετές μητέρες στις ταινίες τρόμου δεν παρουσιάζουν καμία γκρίζα ζώνη μεταξύ του άσπρου και του μαύρου.

Ο πιο αβανταδόρικος ρόλος είναι πάντα του κακού και γι’ αυτό παρακάτω ακολουθούν μητέρες που δεν θα ήθελε κανείς στο οικογενειακό τους τραπέζι.

Norma Bates (Psycho 1959)

 H Martha Baring (Hush 1998)

Αν η ταινία δεν είχε κυκλοφορήσει το 1998, αλλά το 1988 θα είχε μεταφραστεί στο εξώφυλλο ως ”Μια τρελή -τρελή πεθερά” και θα είχε την Τζέσικα Λάνγκ με βλέμμα υπεροπτικό και την Γκουίνεθ Πάλτροου σε γκριμάτσα τρόμου. Η Μάρθα η πεθερά απο την κόλαση κάνει τα πάντα για να εξοντώσει την νύφη της και να μεγαλώσει το εγγόνι μονάχη της με τον γιό της. Ο γιος της πέρα βρέχει. Καταλαβαίνει πως η μητέρα του είναι δολοφόνος, όταν πια το ξέρει ο κόσμος όλος. Η μορφή της κακής πεθεράς είναι ένας χαρακτήρας που σπανίως μας απασχολεί στις ταινίες τρόμου (κυρίως γιατί μας απασχολεί και στην πραγματική ζωή. Μια βόλτα έξω απο τα δικαστήρια για να δείτε πώς μια μάνα μπορεί να κατηγορεί μια άλλη μάνα με αισχρό τρόπο για να πάρει ο λεβεντάκος της την επιμέλεια του παιδιού και θα καταλάβετε.)

Corrine και Olivia (Λουλούδια στη σοφίτα 1987)

Για μένα η σειρά βιβλίων της Βιρτζίνια Άντριους με πρώτο στην σειρά ”Λουλούδια στην σοφίτα” , όπου συναντούμε την γιαγιά Corrine και την μητέρα Olivia, είναι απο τα καλύτερα γκόθικ βιβλία που υπάρχουν εκεί έξω. Στην ταινία ”Λουλούδια στη Σοφίτα” βλέπουμε 4 παιδιά να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μια μεγάλη σοφίτα ενός αρχοντικού. Η μητέρα τους είχε παντρευτεί τον ετεροθαλή αδερφό του παππού τους και ο τελευταίος δεν την συγχώρεσε ποτέ γι αυτό.Όταν η κόρη του έμεινε χήρα, γύρισε πίσω στο πατρικό σπίτι και η μητέρα της την έπεισε να κλειδώσουν τα παιδιά της στην σοφίτα με σκοπό να ξεγελάσουν τον άρρωστο πατέρα της και να της γράψει την περιουσία του. Τελικά ο παππούς πεθαίνει και αφήνει την περιουσία στην κόρη, η οποία φαίνεται μέσα στα χρόνια να έχει αρχίσει να ”ξεχνά” την ύπαρξη των παιδιών της στην σοφίτα και μια γιαγιά που τα κακοποιεί με κάθε ευκαιρία. Για τα λεφτά τα έκανε όλα, για τα λεφτά δεν τα αγαπούσε.