Πενέλοπε – Η γάτα που αγάπησε με πάθος ο… Πέπε Λε Πιου

Πολλές γυναίκες και άνδρες θα ταυτιστούν με την εν λόγω γατούλα, να μου το θυμηθείτε στο τέλος του κειμένου. Η Πενέλοπε η γάτα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κινηματογραφικό πανί στις 12/11/1949 και από τότε προσπαθεί να ξεφύγει από τον μονόπλευρο και χειμαρρώδη έρωτα του Πέπε Λε Πιου, του Γάλλου ασβού, που την θεωρεί ”Femme fatale” των θηλυκών ασβών και την ποθεί κολασμένα..

Η Πενέλοπε είναι μια γάτα που βρίσκεται στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή. Συνήθως εξαιτίας κάποιου ατυχήματος, η μαύρη της πλάτη βάφεται σε χρώμα λευκό και έτσι ο μεγάλος Γάλλος εραστής των ασβών Πέπε Λε Πιού την περνά για θηλυκιά του είδους του και κεραυνοβόλα την ερωτεύεται σε κάθε επεισόδιο. Εκείνη προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει απο την βρωμερή αγκαλιά του και να τρέξει όσο πιο μακριά γίνεται.. Ωστόσο κανένας, όσο μακριά και αν πάει, δεν μπορεί να ξεφύγει απο τον έρωτα.

Η Πενέλοπε δημιουργήθηκε απο την πένα του Chuck Jones, ”πατέρα” επίσης του Πέπε (μαζί με τον Michael Maltese), και εμφανίστηκε πρώτη φορά στο φιλμάκι ”For scent-imental reasons” το οποίο αδόκιμα θα αποδώσω σαν ”Για μυρωδάτο-συναισθηματικούς λόγους” και απο τον τίτλο φαίνονται ξεκάθαρα οι λόγοι που η γλυκιά γατούλα θα υποφέρει στα χέρια του Γαλλό-ασβού. Η μικρού μήκους ταινία απέσπασε Όσκαρ στην τελετή απονομής το 1949.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Πενέλοπε παρέμενε ανώνυμη, χαρίζοντας τιμή και δόξα μόνο στον Πέπε. Ναρκισσιστής απο κούνια, δεν το παρατήρησε καν πως η αγαπημένη του ούτε όνομα είχε για αρκετό καιρό, ούτε μιλιά.  Αν και έλαβε όνομα, δεν λέει ούτε μισή ατάκα μέχρι και σήμερα, πράγμα που βολεύει απίστευτα τον ερωτύλο καρδιοκατακτητή ασβό.. Για την ακρίβεια, λαμβάνει την ικανοποίηση να ερμηνεύει ή μάλλον να παρερμηνεύει τις αντιδράσεις της προς το πρόσωπό του: ‘Ολες τις προσπάθειες της να του ξεφύγει, τις ερμηνεύει ως προσπάθειες να τον καψουρέψει περισσότερο μαζί της ή πως εκείνη είναι τόσο ντροπαλή ώστε να παραδεχτεί τον έρωτα που νιώθει για εκείνον. Άλλα αντ’ άλλα της Παρασκευής το γάλα δηλαδή, ή μήπως όχι;

Η καημένη γάτα προσπαθεί να ξεφύγει απο την ασφυκτική μυρωδιά και αγάπη του συντρόφου της αλλά όταν εκείνη η βρωμερή μυρωδιά εκλείψει, αμέσως η ίδια μεταμορφώνεται σε κυνηγό για τον Πέπε. Εκείνος γινόμενος απο κυνηγός θήραμα, δεν του αρέσει καθόλου, δείχνοντας ένα φόβο απέναντι στις δυναμικές θηλυκές του είδους του. ”Pardon Madame!” αναφωνεί και ο ίδιος προσπαθώντας να ξεφύγει από τα χέρια της ή καλύτερα απο τις πατούσες της.

Στο σήμερα το ζευγάρι απολαμβάνει μια πιο αρμονική σχέση μεταξύ του. Η έλξη είναι αμοιβαία ενώ τα ήθη της εποχής αποδεχόμενα την ύπαρξη γυναικών -κυνηγών δημιούργησαν την ασβό Φίφη Λε Φιούμ.

Ξέρω πως πολλοί θα σκέφτεστε τώρα ”Βρε τους άτιμους τους Αμερικάνους! Συνεχίζουν με κάθε ευκαιρία τον ”πόλεμο” εναντίον των Γάλλων”.. Η αλήθεια είναι πως οι δύο κουλτούρες συχνά συγκρούονται με διάφορους τρόπους.. ακόμα και μέσω των κινουμένων σχεδίων. Όντως ο Πέπε Λε Πιού θυμίζει σε όλους μας το στερεότυπο πως οι Γάλλοι δεν πλένονται συχνά ή τουλάχιστον όχι τόσο συχνά όσο οι υπόλοιποι λαοί. Το γεγονός πως οι Γάλλοι ανέπτυξαν, εξαιτίας των..  βρωμερών συνηθειών των βασιλιάδων τους, την τέχνη της αρωματοποιίας σχεδόν καλύτερα απο κάθε άλλο λαό επιτείνει την άποψη πως μάλλον οι φίλοι μας οι Γάλλοι βρωμούν.. Η προσωπική υγιεινή δεν έχει να κάνει με την καταγωγή ωστόσο οι Αμερικάνοι εσκεμμένα παίζουν με αυτό το στερεότυπο (αν και κάποια στιγμή είχαν πει, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, πως ο Πέπε λεγόταν στην πραγματικότητα Χένρι και ήταν Γαλλο-Αμερικάνος ώστε να μοιραστούν την ντροπή και την μυρωδιά…) Ποιος τους πιστεύει όταν σχεδόν πάντα ο γλυκός ασβός σουλατσάρει στις γαλλικές Άλπεις, στο Παρίσι, στην Σαχάρα και στο φανταστικό γαλλικό χωριό με το όνομα ”N’est- ce pas”;

Πάντως, για να πούμε του στραβού το δίκιο ή μάλλον του ασβού το δίκιο στην προκειμένη περίπτωση, ο  ίδιος ο Πέπε δεν έχει ιδέα για το πώς μυρίζει, πράγμα που για τους περισσότερους ανθρώπους δεν παίρνω όρκο..

Ένα άλλο, καθαρά στερεοτυπικό χαρακτηριστικό των Γάλλων το οποίο υπερτονίζεται, είναι αυτό που θα λέγαμε ελληνιστί με παροιμία ”Ο καλός μύλος όλα τα αλέθει” και έχει να κάνει με την συμπεριφορά του Πέπε απέναντι σε διάφορα ”αντικείμενα του πόθου του” ξέχωρα απο την Πενέλοπε. Τον έχουμε δει να κυνηγά με πάθος και αρσενικούς ”ασβούς” (γάτους πάλι που έχουν αποκτήσει κατά λάθος μια λευκή γραμμή στην γούνα τους) ή ακόμα και μεταμφιεσμένα σκυλιά σε ασβούς..

Προφανέστατα οι Αμερικάνοι ήθελαν να κοροϊδέψουν την φήμη των Γάλλων ως μεγάλων εραστών που με τα πλάνα λόγια τους προσπαθούν να σαγηνέψουν τους πάντες και τα πάντα χωρίς να λογαριάζουν τίποτα. Μην ξεχνάμε πως η Αμερική υπήρξε και είναι μια χώρα συντηρητική στα σεξουαλικά ήθη και η Γαλλία φαινόταν στα μάτια τους, την δεκαετία του ’50, όταν έκανε τον ντεμπούτο του ο Πέπε, σαν μια χαλαρών ηθών χώρα όπου άνδρες και γυναίκες επιδίδονταν σε ένα ανελέητο και συνεχές φλερτ. Τι καλύτερο να περάσουν αυτό το στερεότυπο ευχάριστα, μέσα απο ένα γλυκύτατο καρτούν;

Η Πενέλοπε μέχρι σήμερα στα κόμικς, παρά την έλξη που νιώθει για τον Πέπε στα κινούμενα σχέδια, προσπαθεί να ξεφύγει απο την πνιγερή αγκαλιά του, η οποία αναδύει όλες εκείνες τις οσμές που απολαμβάνουμε χειμώνα -καλοκαίρι στριμωγμένοι στα ΜΜΜ στην Αθήνα και αλλού. Την κατανοούμε απόλυτα.. Όσο για το ασφυκτικό φλερτ, αν και στην εποχή των κοινωνικών δικτύων έχει εκλείψει, μένει να κρίνετε αν είναι ευτυχώς ή δυστυχώς μόνοι σας.