Πέθανε ο Βιτόριο Ταβιάνι, ο μεγαλύτερος αδελφός του θρυλικού κινηματογραφικού διδύμου

Μια νέα απώλεια για το χώρο του κινηματογράφου σημαίνει ο θάνατος του μεγάλου σκηνοθέτη Βιτόριο Ταβιάνι, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Μαζί με τον κατά δύο χρόνια νεότερο αδελφό του Πάολο σκηνοθέτησαν μερικές από τις σπουδαιότερες ταινίες του νεότερου ιταλικού κινηματογράφου, σκιαγραφώντας την καθημερινότητα, την ιστορία και τις αντιφάσεις της γειτονικής χώρας. Όπως ανακοινώθηκε από την οικογένεια του, θα γίνει αποτέφρωση σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Γεννημένος στις 20 Σεπτέμβρη 1929 στο Σαν Μινιάτο κοντά στην Πίζα, υπήρξε γιος δικηγόρου με αντιφασιστική δράση, λόγος για τον οποίο οι φασίστες ανατίναξαν το σπίτι τους. Αγαπώντας από νωρίς τον κινηματογράφο συμμετέχει στην κινηματογραφική λέσχη της Πίζας όπου σπουδάζει νομικά, οργανώνοντας προβολές ταινιών και στο Λιβόρνο. Διακόπτοντας τις σπουδές του το 1954, αρχίζει να γυρίζει με τον αδερφό του ντοκυμανταίρ με κοινωνικό περιεχόμενο, επηρεασμένος από το ρεύμα του νεορεαλισμού που κυριαρχούσε ακόμα στον ιταλικό κινηματογράφο.

Ο Τζαν Μαρία Βολοντέ στην ταινία “Ένας άντρας στην πυρά” (1962)

Το ντεμπούτο τους στη μεγάλη οθόνη γίνεται το 1962 με την ταινία “Ένας άντρας στην πυρά” μαζί με τον Βαλεντίνο Όρσι, για τη ζωή του σοσιαλιστή εργάτη Σαλβατόρε Καρνεβάλε, που δολοφονήθηκε στη Σικελία το 1955 λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης. Η ταινία προκάλεσε μεγάλη αίσθηση με το κοινωνικοπολιτικό της μήνυμα και απέσπασε το βραβείο των κριτικών του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Βενετίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρέθηκε ο μεγάλος Τζαν Μαρία Βολοντέ, με τον οποίο συνεργάστηκαν και αργότερα. Η στιγμή της διεθνούς αναγνώρισης έρχεται με την ταινία “Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα” (1972), που αποσπά το βραβείο Ιντερφίλμ στο Βερολίνο. Εντύπωση προκάλεσε επίσης η ταινία Αλλοζανφάν με το Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, στο ρόλο ενός αριστοκράτη πρώην επαναστάτη που επιστρέφει στην ενεργό δράση για να καταδώσει τελικά τους συντρόφους του.

Πατέρας-αφέντης (1977)

Η διασημότερη ταινία των αδερφών Ταβιάνι παραμένει ωστόσο μέχρι σήμερα το έργο “Πατέρας Αφέντης”, που απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών. Αφηγείται, βασισμένη στην αυτοβιογραφία του πρωταγωνιστή, την ιστορία του Γκαβίνο Λέντα, Ιταλού γλωσσολόγου που κατόρθωσε να ξεφύγει από τον έλεγχο του αυταρχικού πατέρα του και να σπουδάσει. Διάσημες είναι και οι ταινίες τους “Η νύχτα του Αγίου Λορέντζου” (1982), με θέμα τη γερμανική κατοχή καθώς και η σπονδυλωτή ταινία “Χάος” (1984), που βασίστηκε σε διηγήματα του Ιταλού νομπελίστα Λουίτζι Πιραντέλο.

Μετά από μια σειρά συχνά αξιόλογων, αλλά λιγότερων προβεβλημένων ταινιών, οι αδερφοί Ταβιάνι επανήλθαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με την ταινία “Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει” (2012) που απέσπασε τη Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ του Βερολίνου. Η τελευταία τους κοινή ταινία ήταν το “Μια ιδιωτική υπόθεση”, που προβλήθηκε λίγους μήνες πριν το θάνατο του Βιτόριο, με θέμα τις περιπέτειες ενός Ιταλού αντάρτη και του έρωτά του για μια κοπέλα της υψηλής κοινωνίας.

Δύσκολες Νύχτες