«Phantom Thread»

Δείτε εδώ όλες τις κριτικές στο “Οσκαρικό αφιέρωμα” της Κατιούσα

«Είμαι ένας γαμημένος σκηνοθέτης ταινιών, δεν ξέρω τίποτα περί ελέγχου ή εμμονών» δηλώνει ο Πολ Τόμας Άντερσον μετά την πρεμιέρα της ταινίας του «Phantom Thread».

Ο Άντερσον μια δεκαετία μετά την συνεργασία του με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στο «Θα Χυθεί Αίμα» που του χάρισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, τον συναντάει ξανά στο «Phantom Thread».

Το Phantom Thread επικεντρώνεται γύρω από ένα οίκο υψηλής ραπτικής «οίκος Woodcock» της δεκαετίας του ’50 στο Λονδίνο. Πρωταγωνιστές τα δύο αδέλφια Ρέινολντς Γούντκοκ (Ντάνιελ Ντέι Λούις) και η γεροντοκόρη αδελφή του Σίριλ (Λέσλι Μάνβιλ). Ο Γούντκοκ είναι κομψός, απαιτητικός κυκλοθυμικός, καριερίστας και εγωιστής, που ζει ανάμεσα στις γυναικείες μούσες του, φροντίζοντας να αποστειρωθεί από κάθε είδους συναίσθημα, έτσι ώστε οι προσωπικοί αποπροσανατολισμοί δεν μπορούν να διεισδύσουν στον μικρόκοσμο της δημιουργίας του. «Ο γάμος θα με έκανε να είμαι απατηλός και δεν το θέλω ποτέ», δηλώνει. Ο κόσμος του Γούντκοκ δεν αποκλείει τη σεξουαλική «δέσμευση», στην πραγματικότητα την επιδιώκει με μια σειρά από μοντέλα που τα ίδια επιδιώκουν την προσοχή του αλλά ο ίδιος τις χρησιμοποιεί ως μούσες του στην δημιουργία. Η ζωή του Ρέινολντς Γούντκοκ, όπως και πολλών σχεδιαστές αυτού του επιπέδου, είναι σχεδιασμένη σχεδόν στρατιωτικά. Δουλεύει μέχρι αργά το βράδυ, και απαιτεί από όλες τις γυναίκες που δουλεύουν μαζί του να παραμείνουν μέχρι να ολοκληρωθεί η δουλειά τους. Δεξί του χέρι η αδελφή του που φαίνεται να έχει τον πλήρη έλεγχο του οίκου και όχι μόνο. Σε κάθε παρέκκλιση του σχεδιαστή θα ναι εκεί να φρενάρει ότι έχει βγει έξω από την καθημερινή ρουτίνα τους. Τίποτα δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή από το μετάξι και την δαντέλα.

Σε ένα από τα ταξίδια του στην επαρχία θα συναντήσει την Άλμα (Βίκι Κριπς), μια σερβιτόρα που εργάζεται σε ένα κοντινό εστιατόριο. Η νεαρή γυναίκα φαίνεται ακατάλληλη για να προωθήσει τη δημιουργικότητά του μέσα από την σεξουαλική επαφή (όπως οι προηγούμενες μούσες του) μέχρι που ο Γούντκοκ της φοράει ένα από τα φορέματά του. Το σώμα της Άλμα και η ερωτική φαντασία γίνεται ένα.

Η Άλμα ανταποκρίνεται στις απαιτητικές ιδιαιτερότητες του, και από εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί μεταξύ τους. Η Άλμα δίνει στον Γούντκοκ το μόνο πράγμα που θέλει περισσότερο: «κάθε κομμάτι της». Σύντομα ο Γούντκοκ έχει μετατρέψει την Άλμα την μούσα που ονειρεύεται, αλλά αυστηρά με τους δικούς του όρους. Δείχνει πού και πότε τον ευχαριστεί, με τον τρόπο που προτιμά. Απορρίπτει την εισήγησή της σχετικά με τις προτιμήσεις της στο ύφου του σαν κακομαθημένο παιδί. Λατρεύει το έδαφος που περνάει η Άλμα, αλλά με την ταχύτητά του και με τους δικούς του κανόνες.

Δύο διαφορετικές ζωές, δύο διαφορετικοί άνθρωποι, δύο διαφορετικές ταξικές προσλαμβάνουσες. Ποιος χαρακτήρας θα κυριαρχήσει, θα δεχτούν τις υποχωρήσεις, μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν, αλλάζεις για χάρη του έρωτα;

Ο Άντερσον στρέφει το «Phantom Thread» σε μια σκοτεινή κωμωδία σχέσεων που ευδοκιμούν μόνο αφού σπάσουν μέσα από τα στερεότυπα καλούπια που ο καθένας έχει φτιάξει για τον εαυτό του και δημιουργήσει «καινούργια» μέσα από το εμείς και όχι το εγώ.

Ο Άντερσον ο οποίος έγραψε, σκηνοθέτησε και υπηρέτησε ως αδιαμφισβήτητος χειριστής της εικόνας -αν και ο ίδιος δηλώνει ότι ήτανε συλλογική δουλειά- προκαλεί το κοινό να σκάψει πιο βαθειά απορρίπτοντας την επιφάνεια και το εύκολο λάβ στόρυ. Ο ίδιος έχει επισημάνει τις επιρροές του όπως η Rebecca και το Vertigo του Hitchcock.

Την άψογη μουσική του φίλμ έχει επιμεληθεί ο Jonny Greenwood, το μέλος των Radiohead και μόνιμος συνεργάτης του Paul Thomas Anderson, ενώ τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Mark Bridges («The Artist»).

Υποψήφιο για έξι Οσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού για τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Β’ Γυναικείου για τη Λέσλι Μάνβιλ, Μουσικής για τον Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead και Ενδυματολογίας)

Η συμβουλή μου: απλά δείτε την.