Σοφία Λόρεν – Μια αειθαλής ντίβα στη ζωή και στην οθόνη
Η Λόρεν μπορεί να καθιερώθηκε κυρίως ως το απόλυτο ιταλικό σύμβολο του σεξ, αυτό δε σημαίνει όμως πως το ταλέντο της ήταν υποδεέστερο από τα πλούσια εμφανισιακά της χαρίσματα.
Προσωποποίηση της μεσογειακής ομορφιάς, η Σοφία Λόρεν ήταν μια κλασική περίπτωση του ασχημόπαπου που έγινε κύκνος, καθώς στα πρώτα βήματα της καριέρας της άκουγε διαρκώς πως όλα πάνω της είναι “πολύ μεγάλα” για να κάνει καριέρα στο σινεμά. Γεννήθηκε σαν σήμερα στη Ρώμη ως Σοφία Βιλάνι Σικολόνε. Ήταν παιδί εκτός γάμου και ο πατέρας της, ξεπεσμένος ευγενής, σύντομα εγκατέλειψε την οικογένειά του. Η Σοφία μεγάλωσε στο Ποτσουόλι, δυτικά της Νάπολης, σε φτωχικές συνθήκες κι από νεαρή ηλικία άρχισε να συμμετέχει ως κομπάρσα σε ταινίες και σε διαγωνισμούς ομορφιάς. Πριν αρχίσει να δουλεύει στον κινηματογράφο, άλλαξε το επίθετό της σε Λατσάρο για να εμφανιστεί ως μοντέλο σε φωτορομάντζα. Εμφανίστηκε ως κομπάρσα σκλάβα στην γνωστή αμερικανική επική ταινία Quo vadis? το 1951. Υπό την καθοδήγηση του παραγωγού και μετέπειτα συζύγου της Κάρλο Πόντι (αρχικά ο γάμος τους είχε ακυρωθεί, καθώς το διαζύγιό του από την πρώτη σύζυγο δεν αναγνωριζόταν τότε στην καθολική Ιταλία) μετατράπηκε στη Σοφία Λόρεν που όλοι γνωρίζουμε, επισκιάζοντας την κυρίαρχη τότε ντίβα της χώρας, Τζίνα Λολομπρίτζιντα. Ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός σε κωμωδίες χαμηλού κόστους, προσελκύοντας την προσοχή κοινού και κριτικών στην ταινία Aida (1953), όπου ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο.
Η Σοφία σε παιδική ηλικία
Η Λόρεν μπορεί να καθιερώθηκε κυρίως ως το απόλυτο ιταλικό σύμβολο του σεξ, αυτό δε σημαίνει όμως πως το ταλέντο της ήταν υποδεέστερο από τα πλούσια εμφανισιακά της χαρίσματα. Το ταλέντο της φαίνεται ιδιαίτερα στις ταινίες του δεύτερου μέντορά της μετά τον Πόντι, του σπουδαίου σκηνοθέτη Βιτόριο ντε Σίκα, με τον οποίο γύρισε αμέτρητες ταινίες που αποδεικνύουν την υποκριτική της δεινότητα, ανάμεσά τους τη θρυλική “La ciociara” που της χάρισε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου το 1961. Εποχή άφησαν οι δυο κωμωδίες του σκηνοθέτη με συμπρωταγωνιστές τους Λόρεν και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, “Χθες, σήμερα και αύριο (1963), που απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, καθώς και το “Γάμος αλά ιταλικά” (1964). Με το Μαστρογιάνι γύρισαν 13 ταινίες και έγιναν ένα από τα πιο αγαπητά ζευγάρια της μεγάλης οθόνης, παρότι στην κανονική ζωή ήταν μόνο φίλοι. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 καθιερώθηκε και στο Χόλιγουντ, όπου εμφανίστηκε στο πλευρό των Κάρι Γκραντ (ο οποίος της είχε κάνει και πρόταση γάμου), Κλαρκ Γκέιμπλ, Φρανκ Σινάτρα, Άλαν Λαντ και Πολ Νιούμαν. Με τον Λαντ είχαν συμπρωταγωνιστήσει στη γνωστή στη χώρα μας ταινία “Το παιδί και το δελφίνι” , που γυρίστηκε στην Ύδρα κι όπου η Σοφία Λόρεν ερμηνεύει τη διάσημη επιτυχία της εποχής “Τι είν’αυτό που το λένε αγάπη”.
Εφηβικές φωτογραφίες
Η Λόρεν δεν έπαψε να εμφανίζεται στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη της χώρας της, με πιο πρόσφατη συμμετοχή της το 2014 στην ταινία μικρού μήκους τους γιου της Εντοάρντο Πόντι “Ανθρώπινη φωνή”, βασισμένη σε θεατρικό του Ζαν Κοκτώ. Ανάμεσα στα πολυάριθμα βραβεία που έλαβε περιλαμβάνονται και δυο για τη συνολική προσφορά της, ένα Όσκαρ από κοινού με το Μαστρογιάνι το 1991 και ο Χρυσός Λέων της Βενετίας το 1998. Κατοικεί στη Γενεύη και είναι γνωστή για την θερμή προάσπιση των δικαιωμάτων των ζώων.
