Τι έγραφε ο Ριζοσπάστης για “Τα Παράσιτα”
Τα «Παράσιτα» μας προτείνουν κάποιας μορφής αντίσταση ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα; Όχι βέβαια. Μας δείχνουν όμως ότι η κοινωνία όλο και περισσότερο χωρίζεται σε δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα.
Ας θυμηθούμε την κριτική-παρουσίαση του “Ριζοσπάστη” και της Π.Α. στην κορεατική ταινία που πήρε το Όσκαρ.
Η οικογένεια των Κιμ ζει σε ένα ημιυπόγειο σε ένδεια, αφού όλα τα μέλη της είναι άνεργα και κάνουν δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσουν. Μέχρι που ο γιος της οικογένειας βρίσκει δουλειά ως καθηγητής ιδιαιτέρων σε μια πολύ πλούσια αστική οικογένεια, τους Παρκ.
Κορεάτικη ταινία, που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών 2019.
Η ταινία δεν συγκαταλέγεται σε μια συγκεκριμένη φόρμα. Ανατρεπτική, σατιρική και αγωνιώδης μέχρι τέλους. Ωραία, λιτή κινηματογράφηση, με κυρίαρχα τα γενικά πλάνα, που βοηθούν να φαίνεται ακόμα καλύτερα η πλήρης αντίθεση ανάμεσα στις δύο οικογένειες και κατά συνέπεια στις δύο τάξεις, που ανήκουν. Τα «Παράσιτα» είναι ένα πολύ καυστικό κοινωνικό σχόλιο. Στο πρόσωπο των Κιμ, η εργατική τάξη βιώνει την απόλυτη εξαθλίωση και χρησιμοποιεί κάθε τέχνασμα παραπλάνησης, ώστε να πάρει στα κλεφτά ελάχιστα από αυτά που της ανήκουν. Μια στάλα από τον πλούτο που παράγει. Στο πρόσωπο των Παρκ η αστική τάξη αποχαυνωμένη στη νιρβάνα της ευμάρειας φαίνεται μεν εύκολα διαχειρίσιμη, μολαταύτα είναι ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος. Την κρίσιμη στιγμή θα κοιτάξει να σώσει μόνο το τομάρι της, γιατί στην πραγματικότητα αυτή κάνει κουμάντο.
Τα «Παράσιτα» θίγουν ένα τόσο ουσιαστικό θέμα, που θα μπορούσαν να διαδραματίζονται οπουδήποτε και σχεδόν σε οποιαδήποτε εποχή. Αντικατοπτρίζουν με κυνικό ρεαλισμό την κοινωνική ανισότητα και θέτουν το ρητορικό ερώτημα γιατί αυτοί ζουν στον ήλιο κι εμείς πνιγόμαστε στη λάσπη. Το ερώτημα όμως στην πορεία ξεφεύγει από τις κυρίαρχες τάξεις και μεταφέρεται στην ίδια την εργατική, αφού γινόμαστε μάρτυρες του αλληλοσπαραγμού που καταλήγει σε κανιβαλισμό μεταξύ των φτωχών, όχι για μια θέση στον ήλιο αλλά για λίγα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι του αφεντικού.
Τα «Παράσιτα» μας προτείνουν κάποιας μορφής αντίσταση ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα; Όχι βέβαια. Μας δείχνουν όμως ότι η κοινωνία όλο και περισσότερο χωρίζεται σε δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα.