Μαρία Κοκοσάλη – Σαλούστρου: «Οι εκλεγμένοι της Λαϊκής Συσπείρωσης μοναδική αντιπολίτευση από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού, κόντρα στην εμπορευματοποίηση του Πολιτισμού»

Δεν είναι καινούργια η διαπίστωση ότι η πολιτιστική παρέμβαση της διοίκησης της περιφέρειας Κρήτης  αποτελεί υλοποίηση μέχρι κεραίας της στρατηγικής του αστικού κράτους, για την εμπορευματοποίηση της πολιτισμικής κληρονομιάς και την εμπλοκή της, άμεσα ή έμμεσα,  στους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων, κυρίως του Τουρισμού.

Έτσι η διοίκηση της περιφέρειας Κρήτης δε διστάζει να βαφτίζει πολιτική για τον πολιτισμό την υποχρηματοδότηση,  την  υποστελέχωση των υπηρεσιών και τα μπαλώματα. Μα κυρίως βαφτίζει «brand name» τον πολιτισμό,  μαζί με τη λεγόμενη κρητική γαστρονομία και ό, τι άλλο προσδιορίζουμε ως πολιτιστική κληρονομιά, υλική και άυλη, και τον μετατρέπει σε εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται. 

Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο από την περιφερειακή αρχή, αλλά και τις δημοτικές αρχές του νησιού μας: το ξεπούλημα της κληρονομιάς του λαού μας για τα συμφέροντα των τουριστικών tour operators, των μεγαλοξενοδόχων και γενικά του κεφαλαίου. Γι’ αυτό  μετατρέπονται τα μνημεία, όπως η Σπιναλόγκα, και άλλα,  σε …ντεκόρ για τα μεγάλα ξενοδοχεία, φανερώνοντας και την υποκρισία για τα σχέδια ένταξης της Σπιναλόγκα στα μνημεία της UNESCO, που την άφησαν -δήμος και περιφέρεια-  να γεμίσει σκουπίδια,  καθώς δεν βρέθηκε εγκαίρως εργολάβος  για να την αποκομιδή τους!  

Η διοίκηση της περιφέρειας υιοθετεί την πολιτική του κεντρικού κράτους,  μέσω των κυβερνήσεων διαχρονικά,  που δεν αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη για τη χρηματοδότηση, συντήρηση, αξιοποίηση και γενικότερα την ανάδειξη της υλικής και άυλης πολιτισμικής μας κληρονομιάς, επιτρέποντας και ενθαρρύνοντας την Τοπική Διοίκηση (Δήμους και Περιφέρεια) να αναλαμβάνει μέχρι και… αρχαιολογικές και άλλες εργασίες,  προωθώντας με «ευελιξία» τη συνεργασία δημόσιου- ιδιωτικού τομέα και στον χώρο του πολιτισμού. Με δυο λόγια προωθεί την παράδοση του πολιτισμού στους εργολάβους, προς όφελος πάντα του μεγάλου- κυρίως τουριστικού- κεφαλαίου, για τις δικές του ανάγκες, σε αντίθεση με τις ανάγκες των πολλών και σε βάρος των ίδιων των μνημείων. 

Το ΥΠΠΟ μεταφέρει δικές του αρμοδιότητες στην Περιφέρεια ή και στους δήμους με τα λεγόμενα μνημόνια συνεργασίας και τις προγραμματικές συμβάσεις (πχ Ενετικά Τείχη στον Δ. Ηρακλείου, η περίπτωση του Δικταίου Άντρου, κτλ) που τελικά όλα καταλήγουν στους εργολάβους είτε στο κατασκευαστικό είτε στο αντικείμενο του περιεχομένου.

Μεγάλο ζήτημα είναι και οι συμβάσεις της Περιφερειακής αρχής, αλλά και δημοτικών αρχών, με τη ΜΚΟ, μεγαλοεργολάβο στον χώρο του πολιτισμού, «Διάζωμα», αλλά και με άλλους εργολάβους – μελετητές ή άλλους ιδιώτες. Μοιράζεται αβέρτα χρήμα που το έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα και στο τέλος αυτό που μένει πάντα στόχο έχει το «τουριστικό προϊόν»! 

Από την άλλη,  ό, τι δεν αποδίδει στο κεφάλαιο μένει στα «αζήτητα», έρμαιο του χρόνου και της εγκατάλειψης όπως ο ιστορικός χώρος,  οι φυλακές του Ιτζεδίν, οι γερμανικές οχυρώσεις στον Ασφεντιλιά της Μεσαράς,  αλλά και δεκάδες άλλα μνημεία.  Ακόμη χειρότερα: ό, τι στέκεται εμπόδιο στις «πράσινες μπίζνες» ή στο τουριστικό ή στο βιομηχανικό κεφάλαιο καταστρέφεται χωρίς δεύτερη σκέψη: πχ Παλίγκρεμος, ανεμογεννήτριες στον Ισθμό της Ιεράπετρας, στα Αστερούσια, η επέκταση του λατομείου στον ιστορικό τόπο του φαραγγιού της μαρτυρικής Καντάνου, και τόσα άλλα.

Με την ίδια ευκολία η πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου, (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ),  συμβάλλουν στην παραχάραξη της Ιστορίας.  Ποιος να ξεχάσει ότι πρότειναν τη 10η Μάη ως «Μέρα Ευρωπαϊκής Ειρήνης», παρουσιάζοντας ως «τελευταία πράξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου» μια συναλλαγή με τους ναζί (!) που κατέληξε στη «συμφωνία της Κνωσού»  στις 10 Μάη 1945, με στόχο την εξόντωση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης»!

Μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» από θέση αρχής υπερασπίζεται τον πολιτισμό ως αγαθό και λαϊκό δικαίωμα στο οποίο πρέπει να έχει πρόσβαση ο δικός μας λαός αλλά και όλοι οι λαοί του κόσμου. Γι’ αυτό η «Λαϊκή Συσπείρωση» βρέθηκε, με κάθε τρόπο, στο πλευρό των εργαζομένων όταν αγωνίζονταν ενάντια στη μετατροπή του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου και των υπολοίπων 4 μεγάλων Μουσείων της χώρας μας σε ΝΠΔΔ. 

Αγωνίστηκε μέσα κι έξω από το ΠΣ, μαζί με την επιτροπή αγώνα, για να μην καταστραφεί ο Παλίγκρεμος, χώρος φυσικού κάλλους και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Με επανειλημμένες αναφορές και επισημάνσεις στο ΠΣ, ζητάει την προστασία, συντήρηση και ανάδειξη μνημείων όπως το Ιτζεδίν, κα. Μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» απαιτεί και διεκδικεί την αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση, με ευθύνη του ΥΠΠΟ, με μελέτες και έργα που θα εκτελούνται με μόνιμο επαρκές εξειδικευμένο προσωπικό, χωρίς την εργασιακή ομηρία των συμβάσεων, μακριά από εργολάβους που κάνουν «αρπαχτές» και μακριά από τα συμφέροντα που θέλουν να επιβάλλουν τη μετατροπή του πολιτισμού σε εμπόρευμα. 

Μόνο το ΚΚΕ και  η «Λαϊκή Συσπείρωση» διεκδίκησαν από την κυβέρνηση να σκύψει πάνω στα προβλήματα των ανθρώπων του πολιτισμού ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ζωής τους, ειδικά μέσα στην πανδημία.  Μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» διεκδικεί τη στελέχωση των υπηρεσιών της περιφέρειας για να σταματήσει το αίσχος της ανάθεσης του πολιτιστικού σχεδιασμού σε εργολάβους, εταιρείες κτλ.

Γι’ αυτό χρειάζεται και οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού να δυναμώσουν  τη «Λαϊκή Συσπείρωση», τη μαχητική πραγματική, λαϊκή αντιπολίτευση που υπερασπίζεται τον πολιτισμό ως αγαθό,  στο οποίο πρέπει και μπορεί να έχουν όλοι πρόσβαση! 

Μαρία Κοκοσάλη – Σαλούστρου, Υποψήφια δημοτική σύμβουλος στον Δ. Ηρακλείου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Αρχαιολόγος, Αντιπρόεδρος  Διοικούσας Επιτροπής Κρήτης του ΣΕΚΑ (Πανελλήνιος Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων), Γραμματέας Ένωσης Γονέων Δ. Ηρακλείου, Μέλος του ΔΣ της ΕΦΝΗ