Έτσι αγαπάει η εργατιά (Valentines special)

Έρως ανίκατε μάχαν,

Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις. Αχ, η γιορτή των ερωτευμένων, των λουλουδιών, των λούτρινων και της Λάκτα. Τα ερωτευμένα ζευγαράκια ανταλλάσσουν ευχές και δώρα γιορτάζοντας τη μυσταγωγία του έρωτα. Του έρωτα που κινεί βουνά και χαλάει πεδιάδες, που χρόνια δεν κοιτά, που ταξικές ανισότητες δεν αναγνωρίζει. Η αέναη μάχη κεφαλαίου – εργασίας που στον έρωτα μετατρέπεται σε ένα μοντέρνο γιν και γιαν, όπου οι φαινομενικά αντίθετες δυνάμεις μπορούν να αλληλοσυμπληρώνονται και να είναι αλληλεξαρτώμενες, το ένα μπορεί να δημιουργήσει το άλλο χάρη στη μεταξύ τους αλληλοσύνδεση. Δεν είναι ο έρωτας παιδί της λογικής Γιάννη Πλούταρχε; Όχι δεν είναι. Αυτοί είναι οι τέσσερις έρωτες που, παρά τις ταξικές τους διαφορές, στέριωσαν και συγκλόνισαν το πανελλήνιο μέσα από τη μικρή οθόνη. Έρωτες αντρίκειοι που στάζουν ιδρώτα και τεστοστερόνη.

Μπουρνάζι, Αιγάλεω, Περιστέρι ξέρω ζόρι τραβάς, μέρη που εσύ και οι φίλες σου τα θεωρείτε μπας κλας. Ο Σπύρος Φούντας (Αλέξης Γεωργούλης) το σκάει στα δυτικά. Λαϊκό παιδί με φράχτη το μαλλί μέχρι τα 16 και σούζες με παπάκια στη Θηβών. Η Λίζα (Μαριλίτα Λαμπροπούλου) είναι ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο που έχει μάθει να παίρνει πάντα αυτό που θέλει. Συχνάζει σε τέννις κλαμπ και έχει αφίσα Τσιτσιπά στο δωμάτιό της (θα μπορούσε), έχει φίλους που όταν ζεσταίνονται περνάνε τις ζακέτες στην πλάτη και δένουν τα μανίκια στο στήθος. Μια μέρα αποφασίζει να βγει σε καραόκε κλαμπ στα δυτικά. Εκεί συναντάει τον Σπύρο που τραγουδάει Καζαντζίδη. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ. Ίσως έπινε και ρετσίνα και τσίμπαγε μπακαλιάρο σκορδαλιά. Η μοίρα τα φέρνει έτσι και ο Σπύρος λεκιάζει το φόρεμα της Λίζας. Ο τίμιος λαϊκός αγωνιστής απαιτεί να πληρώσει τη ζημιά, έστω κι αν χρειαστεί να δουλεύει μήνες για να το καταφέρει. Χτυπώντας τη γροθιά στο τραπέζι δηλώνει ότι έτσι έχουμε μάθει εμείς εδώ (στα δυτικά), τις ζημιές μας τις πληρώνουμε. Παντρεύτηκαν μετά από 20 επεισόδια.

Ο Σάκης ο υδραυλικός με τη μουστάκα (Τάσος Χαλκιάς) έχει πάει από το βράδυ της προηγούμενης μέρας στο σπίτι της νεαρής γιατρού Λίλης (Κωνσταντίνας Μιχαήλ) για να της φτιάξει το θερμοσίφωνα. Οι δυο τους ξυπνάνε το πρωί γυμνοί στο κρεβάτι και αρχικά η Λίλη ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝ ποιος είναι ο αρρενωπός κύριος δίπλα της, σε ένα σαφές σεναριακό υπονοούμενο για τις ικανότητες του Σάκη πέραν των υδραυλικών ή αν μου επιτρέπεται σε κάθε είδους υδραυλικά. Η πουριτανή γιατρός που μεγάλωσε σε αστικό περιβάλλον με πειθαρχία και αυτοέλεγχο δεν μπορεί να συγχωρέσει στον εαυτό της πώς επέτρεψε να συμβεί το “μοιραίο”. Ο Σάκης και η Λίλη δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Κανείς από τους δύο δεν εγκρίνει τον άλλο, αλλά αυτή η νύχτα είναι μοιραία και καθοριστική, γιατί η ερωτική έλξη που νιώθουν είναι τόσο ισχυρή, που δεν έχουν τη δυνατότητα πια να χωρίσουν. Όταν ο Σάκης Ρουβάς τραγουδούσε το “Μην αντιστέκεσαι, μην αντιστέκεσαι /Κάνε ένα βήμα κι εσύ /Μην αντιστέκεσαι/το πάθος έρχεται /Και φεύγει η λογική”, δεν είχε ιδέα πως θα μπορούσε να είναι το ιδανικό σάουντρακ για το Σάκη και τη Λίλη. Ήταν το μουστάκι όπου μπορούσε να βρει απάγκιο η νεαρή επιστήμονας χωρίς ενοχές.

Οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα, σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει. Ο Ιλία (Κώστας Σόμμερ) είναι οικονομικός μετανάστης από την Αλβανία. Ο τσιφλικάς Θεσσαλός Αργύρης Βραχνός (Πασχάλης Τσαρούχας) βλέπει την όμορφη επαρχιώτισσα γυναίκα του Βασιλική, ή αλλιώς Μπουμπού (Λίνα Σακκά), σαν σκεύος σαρκικής ηδονής, σαν ένα ακόμη χωράφι με σπαρτά που έχει στην κατοχή του, αδιαφορώντας πλήρως για το συναισθηματικό της κόσμο. Ο Ιλία κρατώντας την τσάπα στα ρωμαλέα χέρια του και αφήνοντας το με σκονισμένο ιδρώτα πουκάμισό του να αποκαλύπτει το γυμνασμένο από την εργασία στέρνο του, με το καψαλισμένο από το θεσσαλικό ήλιο δέρμα του, θα διαταράξει μια και καλή το είναι της όμορφης τσιφλικού.

Ενας διάλογος που θα ζήλευε κι ο Ταραντίνο ήταν μόνο η αρχή για να καταφέρει ο Ιλία αυτό που μέχρι τότε έμοιαζε απίθανο. Να “τσαπίσει” τη γυναίκα του αφεντικού. Διπλό από ημίχρονο. Δίδαξε μας Λιάκο.

Το Μεσολόγγι μετά από χρόνια μπορεί να είναι περήφανο και για κάτι άλλο εκτός από τη λιμνοθάλασσά του. Ο Αντώνης Καλούδης (Θανάσης Ευθυμιάδης) ο πιο διάσημος Αιτωλοκαρνάνας εραστής που γνώρισε η ελληνική τιβί, μπήκε στο σπίτι της οικογένειας Μαρκάτου και μετά την κόρη έπιασε τη μάνα (Χριστίνα – Άννα Παναγιωτοπούλου) η οποία τυγχάνει να είναι χήρα, κληρονόμος και διευθύντρια εργοστασίου. Στο εργοστάσιο κονσερβοποίησης ντομάτας ο Αντώνης δε ζούλαγε μόνο ντομάτες. Ο παράφορος και παράνομος έρωτάς τους γεφύρωσε τις ταξικές διαφορές και γέννησε ένα ειδύλλιο κόντρα σε κάθε λογική. Ο Αντώνης σαν πρωτοπόρος εργάτης μπαίνει στην κορυφή της λίστας, αφού όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει τον έρωτα της Χριστίνας, αλλά ακολουθώντας το δόγμα πρώτος στα πηδήματα, πρώτος στους αγώνες, ήταν αυτός που με την καθοριστική συμβολή στον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων του εργοστασίου κέρδισε αυξήσεις και σταθερό ωράριο. Μια προτομή δίπλα στου Λόρδου Βύρωνα δεν αρκεί. Spoiler alert το ζυγάρι μετά από χρόνια σχέσης δε συνέχισε μαζί αλλά η σπορά μένει.

Δόξα και τιμή στους ερωτευμένους ήρωες της ταξικής πάλης. Διδασκόμαστε, συνεχίζουμε…