Ήταν ένα μικρό καράβι…

Στις 2 του Δεκέμβρη 1956, 82 οπλισμένοι  επαναστάτες φτάνουν με ένα πλοιάριο από το Μεξικό στην Πλάγια ντε λος Κολοράντος, στις ακτές της νοτιοδυτικής Κούβας, με σκοπό να ανατρέψουν τον δικτάτορα-αχυράνθωπο των ΗΠΑ, Φουλχένσιο Μπατίστα. Η άφιξη του σκάφους, που έχει κατασκευαστεί για να φιλοξενεί μέχρι 12 άτομα, γίνεται με δυο μέρες καθυστέρηση απ’ το προκαθορισμένο σχέδιο. Άμαθοι στη θάλασσα και χωρίς αποκρυσταλλωμένη εμπειρία στον ένοπλο αγώνα, οι επαναστάτες πέφτουν πάνω σε στρατιωτική περίπολο, που σημαίνει αμέσως συναγερμό. Σε λίγη ώρα, στην περιοχή Αλεγρία ντε Πίο, δέχονται επίθεση από δυνάμεις του στρατού του Μπατίστα που υποστηρίζονται από μαχητικά αεροσκάφη. Μετά από σφοδρή μάχη η ομάδα αποδεκατίζεται.

Οι 20 επιζώντες επαναστάτες συσκέπτονται για ν’ αποφασίσουν το μέλλον τους. Ανάμεσά τους ο οργανωτής της επιχείρησης και αρχηγός της ομάδας Φιντέλ Κάστρο, ο Αργεντίνος γιατρός Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ο αδελφός του Φιντέλ, Ραούλ Κάστρο, ο Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες κ.ά. Μετά και την καταμέτρηση του οπλισμού συνειδητοποιούν ότι τους έχουν απομείνει  μόλις εφτά τουφέκια. Δεν θέλουν πολύ χρόνο για ν’ αποφασίσουν. Ο δρόμος, που τρία χρόνια πριν χαράχτηκε με την επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα, δεν έχει γυρισμό. Η απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης του κουβανικού λαού που στενάζει κάτω από τη μπότα του μισητού Μπατίστα, δεν σηκώνει αναβολή. Ο Φιντέλ, ο Τσε, ο Ραούλ, όλοι μαζί οι 20 επαναστάτες σαν μια αποφασισμένη γροθιά ξεκινάνε με τα πόδια και με μόλις 7 τουφέκια για την οροσειρά Σιέρα Μαέστρα. Η Ιστορία σηκώνει την πένα της κι ετοιμάζεται να γράψει για την Κούβα μερικά από τα πιο ένδοξα κεφάλαιά της. Το πλοιάριο ονομαζόταν «Γκράνμα».

Αβάνα, 21ος αιώνας. Το μέλλον της Κούβας μπροστά στο πλοιάριο “Γκράνμα”

Από τότε, και μέχρι τις 3 του Οκτώβρη 1965, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι του χρόνου. Εκείνη την ιστορική μέρα ο ηγέτης της νικηφόρας πορείας της επανάστασης και τώρα πια και της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, μετά από μια μακρά διαδικασία ενοποίησης των οργανώσεων που συμμετείχαν στην Κουβανική Επανάσταση, ανακοινώνει τη σύσταση της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, και διαβάζει δημόσια το αποχαιρετιστήριο γράμμα του κομαντάντε Τσε Γκεβάρα, μέλους της ΚΕ του Κόμματος.

3 Οκτώβρη 1965. Ο Φιντέλ διαβάζει τα ονόματα της ΚΕ του ΚΚ Κούβας και ανακοινώνει της ίδρυση της εφημερίδας «Γκράνμα», επίσημου οργάνου του Κόμματος.

Στην ομιλία του στο Θέατρο Τσάπλιν (Chaplin – σήμερα Καρλ Μαρξ), ο Φιντέλ ανακοινώνει την απόφαση για την ίδρυση του επίσημου οργάνου της ΚΕ του Κόμματος, της καθημερινής εφημερίδας «Γκράνμα», απαραίτητου εργαλείου στη νέα, τρομερά δύσκολη πορεία που ξανοίγεται μπροστά στο Κομμουνιστικό Κόμμα και τον επαναστατημένο λαό. Και πολύτιμου, αναντικατάστατου όπλου ενός αγώνα που μόλις ξεκινάει και περιγράφεται με τα λόγια του Φιντέλ: «Το Κόμμα μας θα εκπαιδεύσει τις μάζες, το Κόμμα μας θα εκπαιδεύσει τους μαχητές του. Καταλάβετε καλά τον εαυτό σας: Το Κόμμα μας! Δεν υπάρχει άλλο Κόμμα, αλλά το Κόμμα μας και η Κεντρική Επιτροπή του!»…

Το νέο επαναστατικό έντυπο θα γεννηθεί από τη συγχώνευση των εφημερίδων Revolución (Επανάσταση) του Κινήματος της 26^ης Ιούλη και Hoy (Σήμερα), οργάνου του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Κόμματος (που ήταν η μετεξέλιξη του πρώτου ΚΚ Κούβας), που είχε ΓΓ του τον Μπλας Ρόκα, που θα καταγραφεί και ως ο τελευταίος διευθυντής της Hoy. Οι εργαζόμενοι των δυο εφημερίδων αποτελούν τον κορμό της «Γκράνμα». Μέσα σε επαναστατική έξαρση και αισιοδοξία κατανέμονται οι ρόλοι, οι εργάτες πιάνουν τα πόστα τους στις μηχανές και τα εργαστήρια και οι γραφομηχανές παίρνουν φωτιά. Όλα τα σφυριά βαράνε για να τυπωθεί το πρώτο φύλλο της «Γκράνμα», του οργάνου της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, που πήρε το όνομά της από το μικρό καράβι που πριν από 12 χρόνια έφερε τον Φιντέλ και τους άλλους 81 επαναστάτες στην ακτή Πλάγια ντε λος Κολοράντος, της Κούβας.

4 Οκτώβρη 1965. Το πρώτο φύλλο της “Γκράνμα”, οργάνου της ΚΕ του ΚΚ Κούβας

Ξημερώνοντας 4 του Οκτώβρη 1965 κυκλοφορεί η πρώτη «Γκράνμα» που αποτελείται από 12 σελίδες και περιέχει 31 φωτογραφίες, με πρωτοφανές για την εποχή τιράζ μισό εκατομμύριο φύλλα (για την ιστορία 498.784 φύλλα), πολλές χιλιάδες περισσότερα από όσα τύπωναν όλες μαζί, οι σχεδόν 20 αστικές εφημερίδες της Κούβας πριν το 1959.

Οι εργαζόμενοι της “Γκράνμα” κρατάνε στα χέρια τους το πρώτο φύλλο της εφημερίδας

Από κείνη τη μέρα η «Γκράνμα» αποτελεί τον καθημερινό ιδεολογικό διαφωτιστή και οργανωτή της δράσης του ΚΚ Κούβας, τον πολιτικό προπαγανδιστή και υπερασπιστή της ενότητας του λαού με το Κόμμα και τον Φιντέλ, πηγή αξιόπιστης πληροφόρησης και ανάλυσης της πολιτικής της Επανάστασης και πολύτιμο όπλο εναντίον όσων την επιβουλεύονται· ένας στρατιώτης που αγρυπνά στο πλευρό των συμφερόντων του λαού. Η «Γκράνμα» θα γίνει ο αγγελιοφόρος που θα μεταφέρει στον υπόλοιπο κόσμο τα μηνύματα της νικηφόρας πορείας του σοσιαλισμού στην Κούβα, τα λαμπρά επιτεύγματα σε κάθε τομέα της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, τις καθημερινές βήμα το βήμα μικρές και μεγάλες καταχτήσεις του επαναστατημένου λαού.

Η εφημερίδα «Γκράνμα» τυπώνεται εκτός από τα ισπανικά, στα αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλικά, γερμανικά και ιταλικά και φτάνει σε περισσότερες από 65 χώρες, ενώ η καθημερινή ψηφιακή της έκδοση (στις ίδιες γλώσσες), από το 1996 μέχρι σήμερα φτάνει σε όλα τα κέντρα και σ’ όλες τις άκρες του κόσμου που διατίθεται το διαδίκτυο.

Ήταν ένα μικρό καράβι…

Η «Γκράνμα», το μικρό καράβι με τη μεγάλη ιστορία, θα δώσει επίσης το όνομά της σε μια επαρχία της Κούβας, και στο Εθνικό Πάρκο που διαμορφώθηκε μετά την Επανάσταση στην Πλάγια ντε λος Κολοράντος. Σήμερα, από τη θέση της δίπλα στο Μουσείο της Επανάστασης στην Αβάνα κρατάει ζωντανό στη μνήμη το ένδοξο παρελθόν και σαν φάρος φωτίζει το μόνο δρόμο που υπάρχει για το λαό που θ’ αποφασίσει να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης και να ζήσει κυρίαρχος και ελεύθερος, αποφασίζοντας ο ίδιος για το παρόν και το μέλλον του.