Το Abbey Road των Beatles, ο Alice Cooper και το δηλητήριο

Οι πρώτες ελπιδοφόρες εικόνες από το συλλαλητήριο έφτασαν από το πρωί, δίνοντας το στίγμα για το Μακεδονικό Καρναβάλι -κι ας μην κρατούσαν σάρισες, που θα άρμοζαν στην περίσταση.

Ο συνειρμός γινόταν αυτόματα κι ήταν προφανώς με την ιστορική φωτογραφία των Beatles στην Abbey Road. Προκύπτουν βέβαια διάφορα ζητήματα: γιατί είναι μόνο τρεις, που έχει χαθεί ο Άβερελ, αν υπερβαίνουν κι οι τρεις αθροιστικά την ευφυία του, αν το σκυλί πίσω είναι ο Ρανταπλάν. Ή -για να μείνουμε σε σκαθαρικό κλίμα- ποιος θα είναι ο Λένον, ποιος ο Μακάρτνεϊ, κι αν η Γιόκο που θα μπει ανάμεσά τους να τους χωρίσει, θα είναι απ’ την Περσία. Και πού πήγαν τα σανδάλια του Πολ, γιατί δεν κυκλοφορεί με ένα τουλάχιστον σαν τον Ιάσωνα, κτλ.

Σήμερα εν τω μεταξύ ο Alice Cooper κλείνει εβδομήντα χρόνια ζωής. Και αν οι περισσότεροι τον θυμούνται για το -λίγο σούπα, αλλά κλασικό- Poison του, δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς συνειρμικά το εθνικιστικό δηλητήριο που χυνόταν άπλετο τις τελευταίες μέρες, με κορύφωση το σημερινό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.

Τα έλεγε από τότε προφητικά ο Άλις.

You ‘re poison running through my veins
I don’t want to break these chains
(…) Poison
Runnin’ deep inside my vains
Burnin’ deep inside my brain.

Είσαι δηλητήριο, που τρέχει στις φλέβες μου.
Δε θέλω να σπάσω αυτές τις αλυσίδες.
Δηλητήριο
Που τρέχει βαθιά στις φλέβες μου
Που καίει βαθιά μέσα το μυαλό μου.

Γενικά, οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Αρκεί να βγάλουν πρώτα από τις φλέβες και το μυαλό τους, το εθνικιστικό δηλητήριο που τους κατατρώει και τους αποκοιμίζει.