“Άμπωτη” – Νέο τραγούδι των Υπεραστικών

Κυκλοφόρησε μόλις, ενόψει των εορτασμών του Πολυτεχνείου, το νέο πολιτικό και άκρως επίκαιρο τραγούδι των Υπεραστικών, «Άμπωτη». Σε αυτό, οι Υπεραστικοί απαριθμούν ένα-ένα τα κοράκια που έχουν πέσει πάνω στο λαό μας και που έχουν οδηγήσει την οργάνωσή του σε υποχώρηση. Το μαύρο μπλοκ ξεδιπλώνεται άραχνο και αηδιαστικό στο πρώτο μέρος.

Όμως το τραγούδι δεν μας αφήνει έτσι, στη μαυρίλα και στην καταχνιά. Ο Ιάκωβος Καμπανέλης έλεγε στο Μεγάλο μας Τσίρκο ότι «[…] όταν θέλουμε να πούμε κάτι κι η κουβέντα μας δεν το χωράει, το στρίβουμε στο τραγούδι.» Μ’ ένα τετράστιχο, αλλά κυρίως με ένα πολύ δυνατό μουσικό μέρος σαν παλιρροιακό κύμα, προαναγγέλλουν το κάψιμο των σαβάνων και το σάρωμα του σκουριασμένου κόσμου.

Στην ηχογράφηση του τραγουδιού συμμετέχει ο Γιώργος Κοντολέφας (ακουστική κιθάρα – ενορχήστρωση), ενώ η ηχοληψία και η μίξη έγινε από τον Γιωργή Νταβαρίνο. Για την παρουσίαση του τραγουδιού, η Ειρήνη Λύκουρα ζωγράφισε το εξώφυλλο, ο Δημήτρης Δούτσης έκανε την επεξεργασία της εικόνας, ενώ ο Σωτήρης Γκέκας επιμελήθηκε το βίντεο. Το συνολικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτήν την ομαδική δουλειά.

Το νέο τραγούδι επιβεβαιώνει αυτό που γράφαμε πριν από λίγο μόλις καιρό, ότι δηλαδή οι Υπεραστικοί «σήμερα περνάνε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους τους ως συγκρότημα, πιο ώριμοι καλλιτεχνικά και με νέες δυναμικές προσθήκες που τους δίνουν ώθηση και νέες δυνατότητες, μαζί με τη στήριξη του κόσμου, που είναι και η μοναδική τους υλική ανταμοιβή.» Υπενθυμίζουμε και με αυτήν την ευκαιρία, τη δυνατότητα οικονομικής ενίσχυσης του συγκροτήματος που μας έχει ανάγκη, όσο το έχουμε κι εμείς.

Άμπωτη

Στίχοι-Μουσική-Ενορχήστρωση: Υπεραστικοί

Ηχοληψία – Μίξη: Γιωργής Νταβαρίνος

Συμμετέχει ο Γιώργος Κοντολέφας (ακουστική κιθάρα – ενορχήστρωση)

Εικονογράφηση: Ειρήνη Λύκουρα

Επεξεργασία εικόνας: Δημήτρης Δούτσης

Video editing: Σωτήρης Γκέκας

Στίχοι

Δεν μίλησες κι άλλοι μιλούν τώρα για το καλό σου,
σφηνώνουν τις ιδέες τους στον αναστεναγμό σου.
Δεν πάλεψες και σου φορούν στο σώμα και στη μνήμη
σάβανο τις σημαίες τους ανθρωποφάγα σμήνη.
Τώρα μιλούν οι δήμιοι, οι άρπαγες ουρλιάζουν,
οι θύτες ξεσπαθώνουνε, τις μέρες μας σκεπάζουν
βιομήχανοι, εφοπλιστές, επιχειρηματίες,
του μόχθου μας σφετεριστές που μας μετρούν για λείες,
μεγαλομέτοχοι ΠΑΕ, μαφιόζοι, ολιγάρχες,
λαθρέμποροι, προαγωγοί, «άσπιλοι» καναλάρχες.
Και εκατομμύρια να υμνούν με σπόνσορες φανέλες,
με το ’να πόδι στη ζωή και τ’ άλλο στις φαβέλες.
Ακούς αστούς πολιτικούς, αστούς κονδυλοφόρους,
του κεφαλαίου δουλικά, του κέρδους του αχθοφόρους,
την «κυβερνώσα αριστερά» του ΣΕΒ τους σαλτιμπάγκους,
μωρές παρθένες του αστισμού, χωμένες στα προικιά τους.
Τώρα μιλούν τ’ αρπαχτικά του ΝΑΤΟ που θεριεύουν,
κρέας για τα κανόνια τους τούς γιους μας σαν γυρεύουν,
του ΔΝΤ η Χάρυβδη και της Ε.Ε. η Σκύλλα
τη μέγγενη σαν σφίγγουνε και θρέφουν τη σαπίλα,
«φιλάνθρωποι» επενδυτές, θρεμμένοι τραπεζίτες,
της ΓΣΕΕ οι μπίζνεσμεν, γκεσέμια κι ιδιοκτήτες,
πρέσβειρες «καλής θέλησης» με αιμάτινα γαλόνια,
«ουμανιστές» των ΜΚΟ όρνεα στα σαλόνια,
Αμβρόσιοι, μπάτσοι, πραίτορες, σιχάματα φασίστες,
οσφυοκάμπτες ρήτορες, του φαλιμέντου μύστες,
μέντορες της «ανάπτυξης», μάνατζερς, εργολάβοι,
αναλυτές, προφέσορες, γλοιώδεις παπαγάλοι.
Κόκκινο κύμα σαν θα ’ρθει, λυγμό δεν θα μετρήσει,
στη ματωμένη κόψη του τον ήλιο θ’ ακουμπήσει.
Θα καίγονται τα σάβανα, τα σμήνη σαν κυκλώσει,
τον σκουριασμένο κόσμο τους για πάντα θα σαρώσει.