Ανταπόκριση: Aetherian, AmongRuins, Ocean Of Grief, Euphrosyne | Live @ Piraeus Club Academy (24/11/2023)
Δεν μου αρέσει να χρωστάω και φροντίζω να εξοφλώ πάντα τα “χρωστούμενα”. Είχαμε αφήσει μια εκκρεμότητα από το 2019…Παρασκευή, λοιπόν, 24 Νοεμβρίου…
Γράφει το Ταξικό Απόβλητο
Φίλες και φίλοι,
δεν μου αρέσει να χρωστάω και φροντίζω να εξοφλώ πάντα τα “χρωστούμενα”.
Είχαμε αφήσει μια εκκρεμότητα από το 2019 όπου για διάφορους λόγους που υπάρχουν σε εκείνο το κείμενο δεν παρακολούθησα το live των Aetherian που supportαραν τότε τους Septic Flesh. Οπότε τι καλύτερο από ένα show παρουσίασης όπου έπαιζαν headliners;
Παρασκευή λοιπόν 24 Νοεμβρίου…
Το live έγινε με αφορμή την κυκλοφορία των δίσκων των Aetherian και των Among Ruins, ο χώρος ήταν γεμάτος από την αρχή, δείγμα που δείχνει υγεία ακροατών που ήρθαν να υποστηρίξουν το full ελληνικό lineup τη melo – death σκηνή της χώρας που βρίσκεται σε περίοδο ακμής.
Κατηφορήσαμε οι κατοικούντες τα ΒΠ προς την Πειραιώς, στο Piraeus Academy, ώστε να δούμε τους Eufrosyne να ανοίγουν το show. Επειδή κινούμαι σαν τον βλάχο στην Αθήνα, έφτασα με κάποια καθυστέρηση στο χώρο. Ομολογώ ότι δεν ήξερα τίποτα για αυτούς και πήγα με τελείως ανοιχτό μυαλό. Η μουσική τους είναι ένα κράμα doom/dark με αρκετά black metal ξεσπάσματα. Υπήρχαν αρκετά σημεία με καθαρά φωνητικά, σε γενικές γραμμές άφησαν θετικές εντυπώσεις, το show τους ήταν καθηλωτικό καθώς δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια από τη σκηνή. Ο ήχος μπορώ να πω τους αδίκησε κάπως αλλά σε γενικές γραμμές δημιούργησαν το ενδιαφέρον ώστε να παρακολουθήσει κάποιος τη δισκογραφία τους.
Στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκαν οι Ocean of Grief. Η αποκάλυψη της βραδιάς τουλάχιστον για μένα. Ήταν το πρώτο τους show στην Ελλάδα με τον καινούριο τους τραγουδιστή, αλλά αν δεν το έλεγαν κανένας δεν θα το καταλάβαινε. Εξαιρετικό σύνολο, καταπληκτικό αποτέλεσμα, ο ήχος τους έφερνε αρκετά σε πρώιμους Paradise Lost και Anathema, μία doom/death μουσική κατάθεση επί σκηνής. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν το δίσκο τους Pale Existence
Έχοντας τις καλύτερες εντυπώσεις από από τους Ocean Of Grief οι προσδοκίες μου ανέβηκαν για τους co headliners της βραδιάς. Οι Among Ruins παρουσίαζαν τον καινούριο τους δίσκο εντός έδρας. Το δυναμικό ξεκίνημά τους διακόπηκε απότομα από τεχνικά προβλήματα. Οι ατυχίες τους συνεχίστηκαν με τον ήχο μέσα στη βραδιά και δυστυχώς δεν μπορούν κριθούν μουσικά. Σκηνικά ήταν άψογοι, δυναμικοί, δεμένοι. Στα πολύ θετικά τους ήταν ο ψύχραιμος και όμορφος τρόπος που αντιμετώπισαν τα προβλήματα στον ήχο, πράγματα που ναι μεν συμβαίνουν στα live αλλά οι ίδιοι δεν φέρουν καμία ευθύνη. Αφήνουμε λοιπόν εδώ μια εκκρεμότητα ώστε να τους απολαύσουμε σε καλύτερες συνθήκες.
Ο δίσκος που κυκλοφόρησαν πρόσφατα τιτλοφορείται Land of the Black Sun από τη Theogonia Records και υπάρχει και στα γνωστά διαδικτυακά κανάλια.
Κάπου εδώ λοιπόν έπρεπε να κλείσει η εκκρεμότητα που είχαμε αφήσει το 2019. Οι Aetherian ανέβηκαν στη σκηνή με το intro του τελευταίου τους δίσκου At Storm’s Edge.
Το μπάσιμό τους ήταν δυναμικό με το Army of Gaia και από τις αντιδράσεις του κοινού φαινόταν ότι είναι δικαιολογημένος ο ντόρος γύρω από τη μπάντα αλλά και την κυκλοφορία του δίσκου. Και αν η πρώτη εντύπωση που είχαν δώσει 5 χρόνια πίσω ήταν ένα καλοδουλεμένο φινλαδικού στυλ death metal συγκρότημα, πλέον έχουν διανθήσει τον ήχο τους με αρκετά στοιχεία ελληνικού black metal αλλά και βόρειου Primordialικού και Bathorικού στοιχείου. Η σκηνική παρουσία δείχνει συγκρότημα ψημένου στα live που είναι έτοιμο πλέον για παραπάνω πράγματα. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον τραγουδιστή και frontman του group που μπορεί να ιδρύσει άθλημα, μαραθώνιο μετά ουρλιαχτού. Εντυπωσιακή ενέργεια, σε αρκετά σημεία έγινε ένα με το κοινό.
Καλύτερη στιγμή της βραδιάς προσωπικά ήταν το Soulriver, που ήταν και ένα από τα single του τελευταίου δίσκου, αλλά το κοινό φάνηκε να ευχαριστήθηκε περισσότερο το ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ και το Primordial Woods, που στην ηχογραφημένη του εκδοχή συμμετέχει και ο Σάκης Τόλης των Rotting Christ.
Τι μένει λοιπόν από αυτή τη βραδιά. Αισιοδοξία καθώς φαίνεται ότι υπάρχουν συγκροτήματα με νέες κυκλοφορίες καθώς και κόσμος που στηρίζει την ελληνική σκηνή έμπρακτα και αρκετό υλικό για ηχητική “μελέτη”.
Μέχρι την επόμενη φορά
Ταξικό Απόβλητο