Αργεντινή, ουίσκι και Iron Maiden δίσκοι – Ανταπόκριση από τη συναυλία των Maiden στο Buenos Aires (ΦΩΤΟ, ΒΙΝΤΕΟ)

Είναι οι Iron Maiden το καλύτερο Heavy Metal συγκρότημα όλων των εποχών; Είναι. Γιατί; Γιατί μιλώντας εκ μέρους όλων μου το αποφάσισα ομόφωνα…

Ευχαριστώ Lars.

Σεπτέμβριο του 2015 οι Iron Maiden κυκλοφορούν έναν πολύ καλό δίσκο, το Book of Souls, αλλά παράλληλα ανακοινώνουν ότι ο τραγουδιστής Bruce Dickinson πάσχει από καρκίνο στο λαιμό. Προσωπικά ομολογώ ότι κλονίστηκα αρκετά, γιατί εκτός από το γκρουπ είμαι και μεγάλος φαν του Bruce και της προσωπικής του δισκογραφίας. Θεωρώ επίσης το Accident of Birth, εκτός από τον καλύτερο προσωπικό, τον καλύτερο “maiden” δίσκο μετά το 1988 και το αποκορύφωμα της κλασικής πεντάδας το 7th Son of a 7^th Son (Sniper ακουυυυς;)

Η είδηση της πλήρους ανάρρωσης του Air Raid Siren, εκτός από χαρά δημιούργησε και μία απορία. Μπορεί να τραγουδήσει; Σε κάθε περίπτωση αποφάσισα, όσο το κρατήσουν το μαγαζί, να προσπαθώ να παρακολουθήσω όσο περισσότερα live τους μπορώ. Ψυχαναγκασμός; Μπορεί..

Έτσι λοιπόν χωρίς πολλή σκέψη κλείνουμε με τη γυναίκα μου εισιτήρια και πτήση για Αμβούργο για την περιοδεία του Book Of Souls το Μάιο του 2017.

Πέρυσι παρακολουθήσαμε στην Αθήνα ένα από τα καλύτερα show των Iron Maiden στην Ελλάδα για την περιοδεία Legacy of the Beast tour και δεν χρειάστηκε να πάμε μακρυά.

Το Νοέμβριο του 2018 το συγκρότημα ανακοινώνει ημερομηνίες για την συνέχιση της Legacy of the Beast tour. Όλες Αμερική. Κοιτάζοντας ημερομηνίες, η Βόρεια Αμερική ήταν μέσα στην καλοκαιρινή σεζόν (μένουμε Σκιάθο, δεν μπορούμε να φεύγουμε τόσο καιρό στη σεζόν). Ξεκινάω να κοιτάω κεντρική και νότιο Αμερική. Βλέπω Buenos Aires στις 12 Οκτωβρίου. Ρωτάω τη γυναίκα μου:

-“Πάμε;”
-“Ξέρω γω, μήπως είναι λίγο επικίνδυνα?”
– “Όχι ρε , είναι δικά μας παιδιά…”

Δεν είχα την παραμικρή ιδέα…

Βήμα 1ο. Αγοράζουμε εισιτήρια για τη συναυλία. Τα οποία εξαντλήθηκαν. Σε 10 μέρες. Για μια συναυλία 11 μήνες μετά.

Βήμα 2ο. Προγραμματισμός οικονομικός. Το κόστος των αεροπορικών αρκετά μεγάλο, ενώ τα καταλύματα φθηνά. Κάνουμε οικονομίες και σταδιακά τα κλείνουμε.

Υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια που δεν έχουμε υπολογίσει. Τα εισιτήρια τα έχουμε αγοράσει ηλεκτρονικά. Το mail μας έρχεται σε άπταιστα ισπανικά, που προφανώς και δεν γνωρίζουμε, και με τη χρήση του translate αποκρυπτογραφούμε ότι θα πρέπει να τα παραλάβουμε με τη φυσική μας παρουσία, την ταυτότητα που δηλώσαμε και την κάρτα που τα αγοράσαμε. Καλά μέχρι εδώ. Χρειάστηκε λοιπόν να πάμε να βγάλουμε διαβατήρια. Μας αλλάζουν και ταυτότητες. Μας ζώνουν τα φίδια. Στέλνουμε mail στην εταιρία που διαχειρίζεται τα εισιτήρια στα αγγλικά ότι πλέον η ταυτότητα δεν υφίσταται. Μας απαντάνε στα ισπανικά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αρκεί ένα έγγραφο και η κάρτα. ΟΥΦ!

Το ταξίδι πολύωρο, στην κυριολεξία 24 ώρες στο δρόμο, πτήση μέσω Κωνσταντινούπολης, με ένα δίωρο διάλειμμα στο Σάο Πάολο στη Βραζιλία. Την επόμενη της άφιξης παραλαμβάνουμε τα εισιτήρια από ένα σημείο το οποίο για καλή μας τύχη ήταν 5 λεπτά από το διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει.

Το πολυαναμενόμενο Σάββατο λοιπόν έφτασε. Η συναυλία ήταν στο γήπεδο της Velez, αρκετά μακρυά από το κέντρο που μέναμε. Ο καιρός όλο το πρωί ήταν πολύ άσχημος, μάλιστα την ίδια μέρα περιμέναμε και καταιγίδα.

Την προηγούμενη μέρα οι Iron Maiden σε εκδήλωση του Προεδρικού Μεγάρου βραβεύτηκαν ως επίτιμοι επισκέπτες του Αργεντίνικου έθνους. Την επομένη λοιπόν τα δελτία ασχολήθηκαν με τρομακτικές εικόνες από τον Ατλαντικό και την καταιγίδα που ερχόταν και το μεγάλο live που παίρνει εθνικά χαρακτηριστικά. Μας ενημέρωναν να πάμε, ότι δεν θα αναβληθεί. Δηλαδή έλειπαν εικόνες Ελένης Λουκά, χαρτογράφηση της Παλλήνης, αντάρτες Darth Vader και εικόνες καταστροφής που προκάλεσε ένα σατανιστικό live.

Κάτι τέτοια κάνατε Παπαροκάδες και ο frontman σας παράτησε και τραγουδάει Dio…

Γήπεδο Velez λοιπόν, 12 Οκτωβρίου 2019

Ο καιρός πολύ καλός γιατί ευτυχώς η βροχή μας πήρε ξυστά. Ουρές σαν μέρα συντάξεων, βρήκαμε τη θύρα μας, δεν περιμέναμε ώρα και μπήκαμε, καθότι είχαμε κλείσει καθίσματα (η γυναίκα μου δεν συμμερίζεται τον δικό μου τρόπο διασκέδασης).

Κλασικά το μαγαζάκι με τα μπλουζάκια, πάμφθηνα, μιας και εμείς πληρώναμε με κάρτα και ο πληθωρισμός εκεί καλπάζει, τιμήσαμε το μαγαζάκι, πήγαμε στο stand με τις μπύρες που ήταν στυλ “σάμαλι, παστέλι, κωκ” για τις καθιερωμένες μπύρες, αλλά τζίφος. Απαγορευόταν το αλκοόλ. Οκ, συνεχίζουμε.

Βρίσκουμε τις θέσεις μας από τους ταξιθέτες και περιμένουμε να ξεκινήσουν τα support.

Βγαίνουν 1οι οι Serpentor, ένα thrash metal συγκρότημα από την εγχώρια σκηνή. Αδιάφοροι έως κακοί, ήχος όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο support. Θυμάστε το καλοκαίρι στους Slayer τους Suicidal Angels στο ΟΑΚΑ; Ε, καμία σχέση…

Πάμε τώρα στο 2ο support, τους Raven Age. Συγκρότημα από το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου κιθαρίστας είναι ο γιος του Steve Harris aka αρχηγός των Maiden. Για όσους το 2007 φάγαμε στη μάπα τη Lauren Harris και δεν κράξαμε τη φάση λόγω σκηνικής παρουσίας, ε τώρα ήταν η ώρα. Πρώτη φορά βλέπω ρυθμικό κιθαρίστα που δεν τραγουδάει, να πηγαίνει μπροστά και να κρύβει τον τραγουδιστή. Γενικά τα τραγούδια μέτρια, δεν είμαι του στυλ, ο ήχος βελτιωνόταν σταθερά. Ευτυχώς ο θεσμός των βαφτιστηριών δεν ευδοκιμεί στις Αγγλίες, γιατί φοβάμαι ότι η πλάκα αυτή θα συνεχιζόταν. Θα μου πεις εμείς τους κάνουμε Πρωθυπουργούς. Καλά τα λες, πάμε παρακάτω.

Το γήπεδο γέμιζε διαρκώς. Κάποια στιγμή δεν έπεφτε καρφίτσα. Η ώρα ήταν περίπου 9 και 20. Τα φώτα σβήνουν. Γίνεται κάτι αδιανόητο. Στα video wall αρχίζουν οδηγίες που μας εξηγούν τι κάνουμε εάν δεν νιώσουμε καλά, αν δοθεί σήμα εκκένωσης προς τα πού κινούμαστε όλοι και με ποια σειρά. Και το πλήθος χειροκροτούσε. Δηλαδή πράγματα άγνωστα για τα δικά μας δεδομένα.

Στις οθόνες μας το mobile παιχνίδι των Maiden και στα ηχεία το Transylvania. Και στη συνέχεια…

Στη συνέχεια Doctor Doctor των UFO, που έχει καθιερωθεί ως το τραγούδι που ακούγεται πριν ανοίξει το live των Maiden και επικρατεί πανικός. Η φωνή του Churchill, Β’ Παγκόσμιος, Αγγλία… we’ll should never surrender και Aces High!

Setlist ακριβώς ίδιο με το οποίο περιοδεύουν τα 2 τελευταία χρόνια και απολαύσαμε πέρυσι στη Μαλακάσα.

Σόλο από το 2 minutes to midnight

Την τιμητική του είχε ο δίσκος Piece of Mind. Γενικά το setlist στηρίζεται σε τραγούδια δίσκων έως το 2006. Δηλαδή, ένα πρώτο μισό του show, αφιερωμένο σε τραγούδια για τον πόλεμο και το υπόλοιπο show σε επιτυχίες των Maiden. Highlight της βραδιάς το Flight of the Icarus, που είχε να παιχτεί live από το 1986.

Το κοινό πραγματικά απίστευτο. Συμμετοχή σε όλα τα τραγούδια, ιδιαίτερα στα κλασσικά τραγούδια του συγκροτήματος. Η καλύτερη εκτέλεση του Fear of the Dark που έχω δει live, ήταν λες και 50.000 κόσμου το προβάρουν για χρόνια.

Συνολικά οι maiden ήταν καλοί. Φαινόταν μία κούραση, ιδιαίτερα στον Bruce, πράγμα λογικό αν σκεφτείς ότι όλοι πλέον είναι άνω των 60 και βρισκόμασταν 3 show πριν το τέλος της περιοδείας.

Πολύ καλή απόδοση της φωνής, αρχίζουν σιγά-σιγά να πληθαίνουν τα απαραίτητα πλέον overdubs.

Το μόνο παράπονο ήταν ότι έλειπαν τα κλασικά βεγγαλικά του show, μάλλον γιατί δεν κατάφεραν να τα στήσουν λόγω της βροχής που έπεφτε όλη μέρα.

Φύγαμε στο τέλος, κλασσικά με το Always Look on the bright side of Life από τη ζωή του Brian των Monty Python.

Άξιζε τόσο δρόμος και έξοδα;

Άξιζε. Ήταν ένα ταξίδι ζωής σε μία χώρα που ονειρευόμουν χρόνια να πάω. Οι συνθήκες τις συναυλίας ήταν αξιοπρεπέστατες, το live τα έσπασε. Ο κόσμος της Αργεντινής αγαπάει πάρα πολύ το Heavy Metal. Στα αξιοσημείωτα του ταξιδιού ήταν η επίσκεψή μας σε ένα metal bar όπου την έβρισκαν με Rotting Christ, Septic Flesh και Nightstalker. Δεν μας χάλασε..

Φαγητό και ποτά, πολύ ωραίος κόσμος, σε μία χώρα που ΔΝΤ, Αμερικάνοι και κρίσεις την έχουν χτυπήσει αλύπητα και δυστυχώς θα υπάρξει και συνέχεια.

Θα το ξανακάναμε; Βεβαίως.

Περιμένουμε με αγωνία το νέο δίσκο του Bruce, νέο δίσκο των Maiden και μάλλον τις τελευταίες τους περιοδείες. To συγκρότημα έως τη στιγμή που μιλάμε έχει ανακοινώσει για του χρόνου το καλοκαίρι δύο συναυλίες σε Αγγλία και Ιρλανδία στα πλαίσια του ίδιου tour.

Για όποιον για κάποιο λόγο δεν είχε δει το show πέρυσι στην Αθήνα κυκλοφορεί στο youtube ελεύθερα η εμφάνιση στο Rock in Rio της Βραζιλίας

Μέχρι τότες …

Ταξικό Απόβλητο