Αθηνά Σπανού – Πολυξένη Καράκογλου: «Εφτά» (Στη μνήμη του Θάνου Μικρούτσικου)
Η Πολυξένη, αυτή τη φορά και με το ρόλο του δημιουργού, σε συνεργασία με τη στιχουργό Αθηνά Σπανού, μας παρουσιάζει το τραγούδι «Εφτά», αφιερωμένο στη μνήμη του Θάνου Μικρούτσικου, με στίχους και μελωδία που παραπέμπουν στο σπουδαίο έργο του μεγάλου δημιουργού.
Σ’ είχαν βαφτίσει καπετάνιο της στεριάς
τα δάχτυλα σου οδηγούσανε καράβια
4 νάνους κι άλλους 3 να κουβαλάς
στο πέρασμα σου για να χτίζουνε λιμάνια
Ο Θάνος Μικρούτσικος μέσα στην πολυετή πορεία του δεν σταμάτησε ποτέ να αφουγκράζεται τους παλμούς της κοινωνίας και να ακούει νέους καλλιτέχνες και κάπως έτσι επέλεξε την νεαρή σε ηλικία Πολυξένη Καράκογλου το 2019 να συνεργαστούν και να ερμηνεύσει τα πολιτικά του τραγούδια.
Η Πολυξένη, αυτή τη φορά και με το ρόλο του δημιουργού, σε συνεργασία με τη στιχουργό Αθηνά Σπανού, μας παρουσιάζει το τραγούδι «Εφτά», από το album τους με τίτλο «Σημεία στίξης». Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου δημιουργού (13/4/47 – 28/12/19) με στίχους και μελωδία που παραπέμπουν στο σπουδαίο έργο του Θάνου Μικρούτσικου!
Την ενορχήστρωση υπογράφουν οι Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Αλέξανδρος Κούρος. Έπαιξαν οι μουσικοί Κώστας Παρίσσης (κιθάρες), Αλέξανδρος Κούρος (πιάνο-programming) και Μάριος Ιβάν Παπούλιας (βιολί, μπoυζούκι, μπαγλαμά). Φωνητικά έκαναν οι Χρυσόστομος Καραντωνίου, Πάνος Παπαϊωάννου, Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Κώστας Παρίσσης. Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Studio Praxis από τον Κώστα Παρίσση.
Ακούστε το «Εφτά» στο YouTube:
Το album «Σημεία στίξης» κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
Spotify: https://spoti.fi/2TgC7tA
iTunes/Apple Music: https://apple.co/3jkyHRb
Deezer: https://bit.ly/3dkrugu
και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το site: polyxenikarakoglou.gr
Εφτά
Σ’ είχαν βαφτίσει καπετάνιο της στεριάς
τα δάχτυλα σου οδηγούσανε καράβια
4 νάνους κι άλλους 3 να κουβαλάς
στο πέρασμα σου για να χτίζουνε λιμάνια
Βλέπω στον κόσμο ένα βρέφος που ζητά
δε μεγαλώνει και δεν παίρνει την ευθύνη
Παντού τρυπώνει και στα μάτια μου κοιτά
την ενοχή αυτή που μου ‘χει απομείνει
Παίζεις στο πιάνο το μοτίβο σου ξανά
Ρωτάς “πού πας;” και με κοιτάς μέσα στα μάτια
“Εφτά κυνήγια του ακατόρθωτου χρωστάς
Μόνο με πείσμα ανοίγεις μονοπάτια”
Τα πράγματα σου είχες φτιάξει από νωρίς
κι ετοιμαζόσουν για μπουνάτσα και ταξίδι
Γνώμη δεν άλλαξε η μέρα πριν κρυφτείς
μες του καπνού σου το λευκό το δαχτυλίδι
