Δημήτρης Λάγιος – “Το όνειρο είναι που μαγεύει”

Στις 7 του Απρίλη 1952 γεννήθηκε και στις 11 του Απρίλη 1991 έφυγε από τη ζωή. Ο ξανθός μήνας Απρίλης, ήταν  η ζωή και ο θάνατος για τον Δημήτρη Λάγιο.

Μουσικοσυνθέτης γεννημένος στην Ζάκυνθο, άφησε το δικό του, προσωπικό στίγμα στην ελληνική μουσική, αν και έφυγε από την ζωή, πολύ νωρίς, μόλις 39 ετών.

Έκανε μαθήματα πιάνου, κιθάρας και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο.

Συνέχισε τις σπουδές του στη μουσική, από το 1974 μέχρι το 1978, στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο.

Το 1980 επέστρεψε στην Ελλάδα, στη Ζάκυνθο, το αγαπημένο του νησί και άρχισε τη καταγραφή και διδασκαλία της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής. Ίδρυσε το “Μουσικό Ασκηταριό” και διοργάνωνε μουσικές εκδηλώσεις στη Ζάκυνθο. Δημιούργησε το “Κάλβειο” Κέντρο Μουσικών Μελετών και το “Κάλβειο” Ωδείο.

Είχε και άλλες πολλές δραστηριότητες που αφορούσαν στην εξάπλωση και διάδωση της μουσικής.

Όταν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, άρχισε να μελοποιεί ποιητές.

Συνεργάστηκε με τον Γιώργο Νταλάρα, την Σωτηρία Μπέλλου, την Ελένη Βιτάλη, τον Νίκο Δημητράτο, τον Αντώνη Καλογιάννη, την Σαββίνα Γιαννάτου και άλλους.

Έργα του Δημήτρη Λάγιου:

Τα τέσσερα Επαναστατικά Τραγούδια του Ρήγα Φεραίου (1975),  Λαϊκά τραγούδια της Ζάκυνθος, Ζακυνθινές Σερενάδες, Ζακυνθινή Εκκλησιαστική Παράδοση.

Το 1982 παρουσίασε την πρώτη προσωπική δουλειά του, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη (Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας).

Άλλα έργα του: Εδώ που γεννηθήκαμε (1983), Άη Λαός (1983),  Σκιές (1987).

Μετά θάνατον εκδόθηκαν: Ερωτική Πρόβα (1991),  Ίνα Τι (ποίηση κυρίως του Δαβίδ – 1992), Ρωγμές (1992),  Αθανάτων (1994).

Παραμένουν και άλλα έργα του, εκτός δισκογραφίας.

Δημήτρης Λάγιος – Βαρκαρόλα

Από τον δίσκο “Του Σολωμού και της Ζάκυνθος”

***

Γαλήνη

Ποίηση: Διονύσιος Σολωμός – Μουσική, ερμηνεία: Δημήτρης Λάγιος
Από τον δίσκο “Του Σολωμού και της Ζάκυνθος”

Δεν ακούεται ούτ’ ένα κύμα
Εις την έρημη ακρογιαλιά∙
Λες και η θάλασσα κοιμάται
Μες στης γης την αγκαλιά.

***

Σε καρτερούσα

Ποίηση: Τάλμποντ Κεφαλληνός – Μουσική, ερμηνεία: Δημήτρης Λάγιος

Aπό τον δίσκο “Των Αθανάτων”

Σε καρτερούσα, μόνο εσύ μπορούσες να με φτάσεις
στης φυλακής το παγωμένο μου κελί
μονάχα εσύ μανούλα μου καλή
σαν όπως μια φορά να μ’ αγκαλιάσεις.

….

Σε καρτερούσα, κάτσε εδώ νανούρισέ με πάλι
σαν κείνο τον αξέχαστο καιρό
θυμάσαι που με κοίμιζες μωρό
χαϊδεύοντάς μου μάνα το κεφάλι

Σε καρτερούσα, τάχα τίνος φύγανε τα χρόνια
νανούρισέ με μάνα το ποθώ
κοντά σου σαν παιδί να κοιμηθώ
κι ας γίναν οι ξανθές μου οι μπούκλες χιόνια.

Τα τραγούδια του δίσκου είναι βασισμένα, κυρίως, σε ποίηση Κυπρίων αγωνιστών και ποιητών. Εκτός από τον Δημήτρη Λάγιο, συμμετείχαν και άλλοι μουσικοί.

Κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του Δημ. Λάγιου το 1994, με πρωτοβουλία του Γιώργου Νταλάρα, αφιερωμένος στην Κύπρο και στους αγωνιστές που έπεσαν για την Ελευθερία.

***

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης – Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

Από το δίσκο Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1982)

Ελένη Βιτάλη, Νίκος Δημητράτος, Χορωδία Λαμίας

Συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας

***

Το τρελοβάπορο

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης – Ερμηνεία: Νίκος Δημητράτος – Χορωδία Λαμίας

Από τον δίσκο “Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας”  (1982)

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες “βίρα μάινα”

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι από όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξουμε

Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

***

Τι κι αν δεν ξέρω πώς σε λένε

Στίχοι: Φώντας Λάδης – Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης

Από το δίσκο “Εδώ που γεννηθήκαμε”  (1983)

***

Μωβ

Μουσική, στίχοι: Δημήτρης Λάγιος – Ερμηνεία: Πάνος Κατσιμίχας

Από την “Ερωτική πρόβα”  (1991)

***

Τι πάθος

Μουσική, στίχοι: Δημήτρης Λάγιος – Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

Από την “Ερωτική πρόβα”

Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

Μην η αθωότητά μου είναι μέσα στη σιωπή
σ’ ένα θησαυρό χαμένο που γυρεύω μια ζωή
μην την ξόδεψα στα ζάρια μην πήρε το κρασί
ίσως φταίει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή.

Χάνω την ισορροπία μου κι ο αέρας με τρυπά
φταίνε κι οι κραυγές των γλάρων σ’ ένα γκρίζο ορίζοντα
οι αποστάσεις με λυγίζουν δεν υπάρχει επιστροφή
είν’ η αθωότητά μου μέσα στην καταστροφή.

***

Ενυδρείο

Μουσική, στίχοι: Δημήτρης Λάγιος – Ερμηνεία: Σαββίνα Γιαννάτου

Από την “Ερωτική Πρόβα”

….

Αταίριαστος στο ενυδρείο
Φίλε, είσαι μέσα κι εσύ!
Έχουν σφραγίσει απ’ έξω
Δεν θα γλιτώσει η ψυχή.

….

Νύχτα ντυμένη στα μαύρα
μ’ ένα βαθύ μυστικό
Γύρω μου υπόγειο χάος
μ’ ένα ενυδρείο ουρλιαχτό.

***

Περαστικός κι αμίλητος

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης – Ερμηνεία: Σωτηρία Μπέλλου

Aπό τον δίσκο “Ο Άη Λαός”

Ο δείκτης έδειχνε οχτώ στου κόσμου το ρολόι
τα μάτια σου τα σκοτεινά
γεμάτα με παράπονα
στο χείλι σου το αμίλητο βαρύ το μοιρολόι.

Περαστικός κι αμίλητος
κι απ’ τη ζωή φευγάτος
ή ο Θεός θα ‘ν’ άδικος
ή θα ‘ν’ ο κόσμος σκάρτος.

Περπάτησα, περπάτησα μα πώς να σταματήσω
οι δρόμοι μαγικές κλωστές
έχουν τις βόλτες τους κλειστές
σε σένανε με φέρνουνε και με γυρίζουν πίσω.

***

Θα με δικάσει

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης – Ερμηνεία: Σωτηρία Μπέλλου

Από τον δίσκο  “Ο Άη Λαός”

Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό

Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά

Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα
μα στην Αγιάσο σε μιαν έρμη εκκλησιά
ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
το χάρο να φοράει θαλασσιά.

***

Να ονειρεύομαι

Μουσική – στίχοι – ερμηνεία: Δημήτρης Λάγιος

Από την “Ερωτική πρόβα”  (1991) που κυκλοφόρησε αμέσως, μετά το θάνατο του Δημήτρη Λάγιου. Ένα χορόδραμα, προσωπικό βίωμα του Δημήτρη Λάγιου, που μέσα από τη μουσική και την ποίηση, αναζητεί την λύτρωση, φτάνοντας προς το τέλος.

Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο να ταξιδεύω
να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Η σωτηρία μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου
να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω.

Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο να ταξιδεύω
σ’ ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα.

Η γύμνια λάμπει με του λευκού τη λάμψη
μαγεύει το θάνατο με τη λευκή απουσία
κι όλα τίποτα, δαπάνη, γύμνια…

Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο να ταξιδεύω
με τον έρωτα γύρω και τον θάνατο κάτω απ’ τα μάτια.

Ξόδεμα συνέχεια δεν υπάρχουν μάσκες
τ’ όνειρο είναι που μαγεύει

Ανοίγω… ξημερώνει…

***

Δημήτρης Λάγιος

***

Εξαγνισμός

Από τις “Ρωγμές”  (1992)

Ορχήστρα Νυχτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων

Διεύθυνση: Θανάσης Τσιμπινάκης

Επιμέλεια αφιερώματος: Στρατής Γαλιάτσος